Volg ons op facebook
|
< terug
"ZES" - Expeditie naar Mars - Hoofdstuk 1.2 A
Vervolg van:
http://www.writehistory.be/?p=verhaal&id=12237
1.2
"Dag Wozek."
"Dag Ben."
Hij zat met geweven vingers op zijn eigen plaats aan de ronde tafel, als ik de trap afkwam. De donkere ruggen van zijn handen staken fel af tegen het tafelwit. Het was zijn typische afwachtende houding als hij iets belangrijks ging meedelen. Ik begreep dat daar Ben, de expeditieleider zat en niet die goede vriend van me.
Met zijn geschoren hoofd met vriendelijke ogen, en korte verzorgde volledige baard zag hij eruit zoals ik hem eigenlijk nooit anders gekend had, al van toen hij zich voorstelde op de eerste trainingsdag. Hij deed teken dat ik naast hem, op mijn eigen plaats mocht gaan zitten, en keerde zijn zetel dan ook naar mij wanneer ik neerzat.
"Ik ga beginnen met je dezelfde vragen te stellen als tot nu toe aan iedereen."
"En daarna niet dan?"
"Dat zie je dan wel. Je hoeft je geen zorgen te maken in ieder geval. Als je comfortabel zit kunnen we beginnen."
Ik knikte droogjes. Ik had immers niets te verbergen, toch niet waarvan ik dacht dat het met de moord te maken had.
"Laat maar komen."
"Als je twee namen moet noemen, wie denk je dan dat het meest in aanmerking komt om het gedaan te hebben?"
Ik keek hem verbaasd en licht verontwaardigd aan.
"Geen idee eigenlijk. Tot nu vertrouwde ik iedereen blindelings. Niets heeft mij een indicatie gegeven dat er misschien iets niet boterde tussen Caitlin en eender wie."
"Dat vroeg ik niet."
Ben zei dat beslist, maar mijn gezichtsuitdrukking lezend voegde hij er rustig maar ernstig wat aan toe.
"Ik begrijp dat je niet graag zomaar iemand beschuldigt, maar dat is niet wat ik je vraag. Ik wil gewoon een volledig beeld van wat er leeft binnen de expeditie. Ik vraag om twee namen, gewoon los uit de pols."
"Ik zou niet weten wat ik nu moet antwoorden, ik krijg het me nog altijd niet voorgesteld. Ik zie hoegenaamd geen motief, we zijn allemaal op elkaar aangewezen, toch?"
Ben knikte begrijpend, en vervolgde. Zijn gezicht bleef in de neutrale plooi.
"Zonder teveel vooruit te lopen op wat komt, kan ik je zeggen dat sommigen tot nu toe iets over Anne te zeggen hadden."
"Ik wilde haar eigenlijk specifiek niet vernoemen. Caitlin en Anne, dat lag wat moeilijk, maar het had ook niet teveel te betekenen. Dit zeg ik je nu in alle vertrouwen, ik denk niet dat iedereen dat weet, maar Caitlin voelde wel wat voor Rick. Jaloers is niet helemaal het juiste woord, maar met dat Anne en Rick close zijn.. Ze wist wel dat dat niets te betekenen had, Rick heeft zijn vrouw op Aarde, maar ze werd er toch een beetje neergeslagen van als ze die twee samen zag. Daarom heeft ze nooit echt een vertrouwensband opgebouwd met Anne."
Ben gaf grif toe dat hij de oorzaak van de koelte tussen de twee niet had gekend. Hij leek er zelfs wat wrevel bij op te lopen. Nochtans had zich nog nergens een probleem voorgedaan, iedereen was getraind om onze kerntaken de eerste prioriteit te geven. Anne en Caitlin konden perfect samenwerken als dat moest. Ben had in mijn ogen gelijk gehad, met zich daar niet nodeloos tussen te wringen. Toch was hij er zelf blijkbaar over beginnen twijfelen.
"En ik dacht dat ik van het meeste op de hoogte was. Ik probeer dat toch te zijn. Nu ja, ik had misschien een vraag meer moeten gesteld hebben, maar uiteindelijk zijn het mijn zaken niet. Je zei dat de meesten dat niet wisten. Wie wel?"
"Ik speculeerde gewoon. Caitlin had ook aan mij nog nooit met zoveel woorden gezegd wat ik je nu vertel, maar je weet hoe direct ze kon zijn. Ik was al verbaasd dat ze dat zo goed kon wegsteken, maar ik heb zowat elke dag met haar samengewerkt. Je kon dat zien. Ik vermoed dat daarom Zarah en Mira dat ook wel weten. Die twee kunnen zoveel empathie aan de dag leggen, en wie weet heeft ze Mira er zelfs over geconsulteerd. Dat zou ik toch doen."
Ik dacht even verder na. Maar mijn verstand raakte enkel op de dool.
"Het was enkel Caitlin zelf die enig motief zou kunnen hebben, maar zelfs dat is te zot om los te lopen. Als er nu tussen Caitlin en Rick meer aan de hand was geweest, dan zou ik ergens een hint van een motief geroken hebben."
Zonder een spier te vertrekken gooide Ben de volgende vraag op tafel.
"Waar was jij tussen zes en zeven?"
Het was een perfect begrijpelijke vraag. Met een knik deed ik teken dat ik begreep waarom hij ze stelde.
"We waren samen aan het werk tot twintig voor zes. Zoals altijd stopten we dan om te gaan trainen. Ze heeft daarna zoals gewoonlijk rond half zeven haar maaltijd genomen, en dan is ze direct vertrokken om te gaan douchen."
[I]
Ze had moeite om ons voedsel binnen te krijgen
Dus trainde ze eerst zo hard mogelijk om haar honger op te kweken. Daarna gooide ze de troep altijd in één keer erin.
Ze maakte van alles een gewoonte, voor haar was dat orde en structuur
[/I]
Het schoot me vol ontzetting te binnen.
"Het was die maaltijd die haar fataal is geworden. Het kan niet anders. Dan ben ik misschien de laatste die haar levend gezien heeft."
"Het moet inderdaad die maaltijd geweest zijn."
Alweer viel me op hoezeer Ben zijn emoties onder controle kon houden, getuige zijn kalme en evenwichtige houding bij het neerzetten van dat simpele feit. Op dezelfde wijze ging hij verder.
"Maar je bent niet de laatste die haar heeft gezien. Rick zegt dat hij haar heeft zien passeren op zijn shift in de controlemodule. Ze zal toen op weg geweest zijn naar de waskamer. Hij vertelde erbij dat ze naar hem keek in het voorbijgaan, maar verder heeft hij niets verdachts opgemerkt. Niet dat hij daarop gelet heeft natuurlijk."
"Hoeveel later is ze dan gestorven?"
Dat moest ik gewoon weten. Als dat minder was dan pakweg een kwartier later, dan leek het mij sterk dat Rick niets zou hebben gezien.
"Als we de dokters kunnen geloven, dan moet daar toch ongeveer een half uur tussen gelegen hebben. Milo heeft haar dan gevonden toen hij zijn was kwam ophalen, om twintig na zeven. Haar haar was nog een beetje nat, dus ze had zich net gewassen. Ik denk dat het tijdsschema wel ongeveer klopt."
Hij pauzeerde even. Ik wist niet wat ik nog kon toevoegen, dus bleef ik stil. Ben nam snel het initiatief.
"De volgende vraag dan. Heb je de laatste dagen iets vreemds opgemerkt bij eender wie? En dan speciaal bij Caitlin?"
"Nee. Er is niets dat mij te binnen schiet. De voorbije dagen verschilden nergens van de rest. Iedereen was in normale doen."
"Blijkbaar had niemand dit zien komen. En toch heeft iemand haar vermoord. Maar ik zei daarnet al dat er voor jou iets extra zat aan te komen."
Hij glimlachte. Eigenaardig voor hem, vond ik. Zeker voor de omstandigheden.
"Ik zal eerlijk zijn, Wozek. Ik kan mij niet voorstellen dat jij een moordenaar zou zijn. En ik kan dit niet alleen oplossen, daarom kan ik jouw hulp best gebruiken. Op de vragen die ik jou gesteld heb zou ik in grote lijn hetzelfde hebben geantwoord. Ik bedoel, ik zie ook geen motief, en er is niets abnormaal gebeurd."
Alweer werd ik door Ben verrast. Eigenlijk had ik juist verwacht dat hij me als verdachte zou bestempelen. Dus haalde ik mijn droge zelve nog maar eens boven.
"Dat Caitlin vergiftigd werd toen ik alleen bij haar was, maakt mij niet verdacht dan?"
Daarop glimlachte hij weer even, maar ik zag veel verborgen verdriet in zijn ogen.
"Je bent op dit moment de enige die ik helemaal uitsluit. Omwille van wat zij over je te vertellen had, en omdat ik je goed ken, Wozek."
Caitlin en Ben hadden hun contacten gehad, maar ik had er geen idee van dat ik daarbij al eens als onderwerp had gefungeerd.
"Jullie spraken over mij?"
"Ja. Maar vergeef me als ik daar even niet verder wil op ingaan."
De bittere blik die hij daarbij niet verstopt kreeg, deed mij toch even doordrukken.
"Ben, als je iets wil zeggen.."
Hij schudde rustig zijn hoofd.
"Maak je geen zorgen om mij. Zorg vooral voor jezelf nu, ik weet dat ze speciaal was voor je."
"Laat ons gewoon die moordenaar vinden. Wat verwacht je dat ik doe?"
"Dat je rondkijkt. Ik kan niet meer vragen dan dat je je oren en ogen openhoudt, zoals je dat al heel de tijd uitstekend doet eigenlijk. En om te beginnen, wat denk je van de voorwerpen die hier op tafel liggen?"
"Goed, ik zal eens rondgaan. Ik zal bij mijn plaats beginnen en dan in jouw richting verdergaan."
---
Vervolg:
http://www.writehistory.be/?p=verhaal&id=12257
feedback van andere lezers- hettie35
Je schrijft mooi en het is vlot te lezen, ben benieuwd naar
het volgende deel.
groetjes Hettie
Wardibald: Komt er morgen aan
Dank je wel - julien_maleur
heb dit graag gelezen.
mvg JM
Wardibald: Genoteerd :) - GoNo2
Doe zo voort...
Wardibald: Dank u - jij ook - elpe
Welkom op deze site Wardibald.
Zoals door andere op het forum reeds eerder werd aangehaald zou ik, als ik van jou was, het verhaal in nog kortere stukjes verdelen om het op deze site "leesbaar" te houden.
Inhoudelijk vind ik persoonlijk dat het verwarrend overkomt "wie nu wie is en wie wat zegt". Als lezer is het niet eenvoudig te volgen in de gesprekken. Je kan misschien wat meer bepaalde stukken hun eigen verhaal laten vertellen , ik bedoel in de verhalende vorm, en de dialogen beperken tot belangrijke stukjes die dan weer de nadruk op sommige aspecten.
Ik hoop je nog verder te kunnen lezen ...
grtz
elpe
Wardibald: Dank je voor je feedback.
Het is inderdaad zo dat ik op deze manier met de dialogen aandacht vraag van een lezer. Ik probeer duidelijk te maken wie wat zegt aan de hand van wat vooraf kwam.
Ik hoop dat na een tijdje, als de personages wat gekend zijn, dit gemakkelijker zal verlopen.
Als eender wie nog problemen ondervindt met deze dialoogvorm (of juist niet), dan is dat zeer waardevolle feedback. - Vansion
heb de indruk dat ik een stripverhaal lees....
misschien mis ik beelden ?
Wardibald: Ligt dat aan de dialogen, of heb je moeite om je in te leven?
In ieder geval, van mij wil je geen tekening zien hoor ;) - tessy
Ik vind het interessant, maar heb voorlopig weinig tijd om vervolg verhalen te lezen, maar zodra en verandering komt in mijn tijdschema wil ik dit wel gaan lezen.
Het spreekt mij aan, dus schrijf maar verder ik kom gewoon wat later :-)
Wardibald: Je hoeft je om niks te excuseren. Mijn verhaal zal hier voor iedereen blijven staan, te lezen of te laten.
En dankjewel :)
|
