Volg ons op facebook
|
< terug
"ZES" - Expeditie naar Mars - Hoofdstuk 1.2 C
Alweer even een voorwoordje:
Wie voor de eerste keer terechtkomt op één van mijn stukjes, kan ik alleen maar aanraden om vanaf het begin te beginnen. Ook dat eerste stukje kan nog altijd van extra feedback voorzien worden.
Je kan dit begin vinden door onderstaande link te koppiepasten
www.writehistory.be/?p=verhaal&id=12237
Dus, waarde potentiële lezers, neem vooral je tijd. Het is niet omdat ik vandaag (zoals elke dag) een nieuw stukje plaats, dat dit al meteen van feedback moet voorzien worden. Ook volgend jaar kan eender welk stuk nog geëvalueerd worden. Overigens ben ik aan dit tempo dan waarschijnlijk nog altijd bezig met stukjes te plaatsen.
Deze bedenking zal ik boven elk van mijn nieuwe stukjes plaatsen. Zij die het verhaal volgen, kunnen dit dan ook in het vervolg zonder zorgen overslaan.
----------
Vervolg van:
www.writehistory.be/?p=verhaal&id=12257
----------
"Is het echt helemaal mijn onderzoek?"
"Misschien best dat we nog iemand aanduiden die je helpt. We zijn natuurlijk maar met acht, dus wees voorzichtig aan wie je zoiets vraagt."
"Ik dacht aan Zarah. Ze heeft een goede neus voor de gevoelens van anderen. Er is ook echt geen connectie denkbaar met haar."
"Er is blijkbaar met niemand een connectie denkbaar. Maar laat me weten wat je beslist en beschouw mij ook maar als lid van de commissie."
Ben glimlachte even als hij dat laatste woord uitsprak.
"Maar verder denk ik niet dat het verstandig is om tegen de anderen iets te zeggen."
Ik knikte alleen maar, dat sprak voor zich. En het werd tijd om de rest van de plaatsen aan tafel te gaan bekijken. De volgende drie trokken de aandacht door leeg te zijn. Ze waren van Caitlin, John en Mira, respectievelijk. Met een hoorbare zucht en een voetbal in mijn maag passeerde ik Caitlins plaats, om halt te houden waar John hoorde te zitten.
"Heb je ook gemerkt dat John tijdens de vergadering zo aangedaan was? Hij trachtte zijn emoties te bedwingen, maar ik vond dat het opviel. Dat ligt niet in zijn aard."
"Dat is toch normaal. Het is voor iedereen een schok, en er gaan nog veel emoties vloeien de komende dagen."
"Ik wou niks anders insinueren, ik vond het wel eens goed om te zien dat hij ook van vlees en bloed is, je vraagt je soms toch af.."
"John moet je nemen zoals hij komt, Wozek. Hij is ons een beetje opgedrongen door de grote politiek, maar hij heeft zijn nut toch al bewezen vind ik."
"Ik denk er echt niet anders over, maar soms komt politiek in de weg te zitten van een goed functionerend geheel. Ik had echt schrik bij de aanvang van de expeditie. Dan heb ik het niet alleen over hem, trouwens, maar hij heeft geen wetenschappelijke bagage en een beetje een eng wereldbeeld. Het is een opluchting dat hij inderdaad zijn nut bewijst."
"Zou hij mogelijk de moord gepleegd kunnen hebben? Hij moet toch iets voor Caitlin gevoeld hebben, hij kon zichzelf niet echt blijven in haar buurt."
"Ik vermoed dat het omgekeerd is, Ben. Hij kon zijn ware zelf niet goed verstoppen bij haar. Ze maakte indruk op hem, dat is wel duidelijk."
Terwijl ik dat zei, kreeg ik de indruk dat Ben een mentale tik incasseerde. Zijn ogen leken vaag even te spreken over iets dat ik zelf maar al te goed herkende. Maar hij moest zich eigenlijk zelfs nauwelijks herpakken, en hij vertelde droog wat hij wist.
"Iedereen wist dat. Ook Caitlin zelf natuurlijk. Ze wist niet goed hoe ze daarmee moest omgaan, of dat zei ze tegen mij toch. Maar ze zei daarbij ook dat John zich best nog wel kon inhouden. Ze kloeg nooit van handtastelijkheden of zo, of wat dan ook dat mijn ingrijpen zou rechtvaardigen. Ik denk niet dat we hierin een motief voor moord moeten zien, maar hou het toch maar op tafel."
In een paar passen stond ik voor Mira haar plaats, die aan boord met haar 38 de rol van bevallige psychiater uitstekend speelde. Net als John was ze toen juist uit haar slaapcyclus gekomen, en had ze dus niets meegenomen dat op tafel zou kunnen liggen.
"Caitlin was een goede vriendin van Mira. Ik zie geen enkele reden om haar in verdenking te stellen."
"Ze is nu bezig met de autopsie."
"Meen je dat nu? En jij vindt dat kunnen?"
De vraag stond stijf van de intonatie. Mira was wel dokteres en technisch gekwalificeerd om dat te doen, maar toch..
"Het is zelfs mijn beslissing. En ze stond er zelf op om dat te doen, ze vond dat het haar plicht was omdat Milo op dit moment hoort te slapen. De job viel op haar."
"Dat is toch een noodgeval! Milo is daarop toch getraind? Als je iedereen kan laten opdraven voor een speciale vergadering.."
"Dat is wat Milo ook zei, maar we moeten er alles aan doen om ons normaal dagschema in stand te houden. Ik vond die vergadering nodig, en daar hadden John, Anne en Mira hun slaap al voor onderbroken. Op één dag vier slaaponderbrekingen is tegen alle afspraken in."
"Als je Mira in de plaats laat rusten, is dat toch opgelost?"
"Ze zei dat ze genoeg rust had gekregen. Ze is zeker mentaal de sterkste van ons allemaal, en we horen allemaal professioneel te zijn. Er wordt van ons niets anders verwacht."
En hij finaliseerde helemaal volgens zijn stijl.
"En hoe je 't ook bekijkt, het is mijn beslissing."
Ik kon me nauwelijks indenken hoe dat voor Mira moest aanvoelen. Haar dode vriendin droogweg in stukken moeten snijden, leek mij een onmenselijk lot.
"Ik zou haar dat niet aangedaan hebben. Ik zou dat niet kunnen."
"Je bent dan ook geen dokter, Wozek."
Daar wist ik niet op te antwoorden. Omdat ik even niets zei, sloot dat de discussie af. Verdergaan had toch geen zin meer, dus schoof ik nog een plaats op.
Milo zijn tafeldeel lag betrekkelijk vol met spullen die ik niet direct kon herkennen, vooral omdat hij nogal enthousiast was geweest met de folie. Hij had er zelfs de vorm van een mannetje in gefrommeld. Ik herkende het direct als Tinman, vooral door het recht naar voren uitgestrekte armpje. Mijn gedachten sprongen naar wat Tinman elke episode wel eens riep.
[I]
Ik vind je wel, weekling!
[/I]
--------
Vervolg op:
www.writehistory.be/?p=verhaal&id=12260
feedback van andere lezers- tessy
persoonlijk denk ik ook dat het voorwoord weg kan.
Goed geschreven stuk, ik ga zeker af en toe komen lezen
Wardibald: Dat voorwoord is al lang afgevoerd. Ik experimenteerde gewoon, onder andere om bladeren naar het vervolg of voorgaande met copy-pastebare links gemakkelijker te laten verlopen.
Dank je, en spaar je kritiek niet. - hettie35
Nou ik sla je bovenste stukje dan ook voortaan maar over, ik vind dat je heel boeiend schrijft en ik zit er al middenin en volg het graag,
groetjes Hettie
Wardibald: Geweldig :)
Het is me veel waard als mensen mijn verhaal met dit soort plezier lezen. - GoNo2
Laat dat voorwoordje in godsnaam vallen hé? De lezers hier zijn niet zo dom hoor...
Wardibald: OK :)
|
