naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Herberg

door merle

"Schenk nog eens wat in" roept ze. Ik aarzel. Ze komt hier elke avond. En drank vormt een explosieve combinatie met haar verleden. Wonden, zielsdiep, drijven haar hierheen. Elke avond. Ik zie veel in mijn werk. En inmiddels kijk ik met de ogen van een alweter. Niets lijkt me nog onbekend. Geen emotie, geen enkel gedrag, geen woord. Ik kijk en vang soms een glimp op van de wereld achter gebral, gelach en grofheid. En het lijkt of ik het allemaal al een keer heb gezien.

Ik schenk haar tegen beter weten in nog eens het glas vol. Het wordt een lange avond. Ze knikt en slaat het kleintje recht achterover. De man in haar gezelschap kijkt verheerlijkt toe. Nog even en ze biedt geen enkele weerstand meer.

Soms vraag ik me af wat ik hier doe. Mijn ziel is oud geworden en mijn voeten versleten. Ik zou boeken kunnen schrijven, misschien zelfs wel mensen kunnen helpen. Als therapeut of zo. En hier ben ik; getuige van de zelfkant. Woordeloos anker in heel wat levens. Luisterend oor voor de zoektocht die uit dikgetongde monden komt. En ik schenk. Drank, drank en nog eens drank. Zou het uitmaken, zou het helpen? De drank tenslotte is hun onontbeerlijke vluchtheuvel. Toch? En opeens weet ik het; ik schenk geen drank, ik schenk vreugde. Hoe kortstondig ook.




Geschreven naar aanleiding van een schrijfthema; 'vreugde schenken'.

feedback van andere lezers

• tessy
  Ik heb zelf nog cafe gehouden en ik moet zeggen dat dit heel herkenbaar is.
  Je leert enorm veel over de mensen, maar wat mij vooral opviel was dat "vreugde" vlug kan omslaan, zitten ze zo te lachen en vijf minuten later tranen met tuiten huilen omdat de emotie's totaal overhoop liggen na veelvuldig drank(mis)gebruik.
  merle: dank voor je reactie tessy. Wat leuk om feedback te krijgen van iemand die het daadwerkelijk heeft meegemaakt.
• Dora
  Mooi: Woordeloos anker
  Ik denk dat mensen achter de bar veel zien, ja en ook veel mensenkennis opdoen, poehee, maar dag in-nacht uit getuige zijn van de zoektocht naar geluk terwijl men vanbinnen niets repareert...
  lijkt me ook wel ontmoedigend en moeilijk
  merle: Lijkt mij ook. Het was boeiend met het schrijven een kijkje te nemen in wat je denkt dat het kan zijn.
• Wardibald
  Zonder meer een uitstekende beoordeling waard. Ik zou niet weten wat ik moet bekritiseren.
  merle: Dank Wardibald.
• hettie35
  Lekker vlot geschreven, mooi.
  groetjes Hettie
  merle: Dank Hettie