|
< terug
"ZES" - Expeditie naar Mars - Hoofdstuk 1.3 F
"Hey there."
Het was de stem van Rick die vanuit de liftkoker opsteeg. Ik keek naast de gesloten deur door de doorzichtige liftschacht naar beneden. Het donkerblonde kort geknipte, langwerpige hoofd van de Brit stak aan de uitstekende rand boven de koker uit, samen met twee lange gespierde armen in blauw uniform. Ik trok de deurhendel naar me toe en de deur opende schuivend naar rechts de muur in. Zijn rake waarneming overviel ons niet meteen.
"De lift heeft weer problemen."
"Dat zou je niet zeggen."
Zarah lachte wat gesmoord. Terwijl Rick zich opduwde en zijn bijna dubbele meter netjes op de begane grond rechtzette, vroeg ik hem of Anne nog in de module beneden was.
"Ze is daar nog. Waarover gaat het?"
"Ze zou nog eens langs Ben in de controlezetel moeten passeren, voor ze gaat slapen."
Rick trok een oog half dicht.
"Ze is toch al geweest? Wat is er nieuw?"
"Ben jij Anne dan?"
Ik keek achter me. Zarah keek hem aan, min of meer met dezelfde vragende blik als hem in haar warme ogen, maar wat ironischer. Rick kaatste.
"Ben jij Wozek dan?"
Ik deed een stap opzij om de twee hun gezichtsveld naar elkaar niet te belemmeren. Zarah leek niet echt van haar stuk gebracht, maar ze versoepelde haar blik.
"Ik ging er gewoon van uit dat de boodschap persoonlijk was."
"Je moet zo achterdochtig niet zijn. Ik ben gewoon nieuwsgierig."
"Iedereen is nieuwsgierig."
Ze fronste haar volle zwarte wenkbrauwen. Haar blik verstrengde.
"Vraag het straks gewoon aan Anne als ze terugkomt, en als ze 't je wil zeggen, zal ze dat wel doen zeker?"
"Ach kruip terug in je burka, ik vraag het wel aan hem."
Rick keek naar mij. Ik was verontwaardigd voor Zarah en keek hem ook zo aan.
"Sorry."
Zijn Brits accent schemerde door.
"De omstandigheden zeker? Dat was buiten de lijntjes."
Hij gaf Zarah voldoende respect door haar aan te kijken als hij dat zei. Blijkbaar nam ze er genoegen mee. Ik loog hem tussendoor zo geloofwaardig mogelijk wat voor.
"Ik weet zelfs niet waarover het gaat, Rick. Schieten op de boodschapper helpt niet."
"Right. Ik denk dat ik Anne maar ga helpen met de lift. Ik zal uw boodschap wel overnemen."
Rick keerde zich om, hurkte neer en dwong zichzelf door de liftkoker om zijn schoeisel de kans te geven aangetrokken te worden door de vloer van de trainingsmodule. Hij liet zich nog even hangen zodat alleen zijn vingers zichtbaar bleven. Hij had natuurlijk gewoon de noodladder kunnen genomen hebben. Trainingsspecialist tot in de kist.
Ik dacht maar op de lift te wachten om naar beneden te gaan. Op die manier kon ik Zarah meer details geven. Daarvoor deed ik wel eerst de liftdeur toe, dat ging met dezelfde hendel die nog net uitstak. Elke deur aan boord werkte grotendeels hetzelfde.
"Ik zal je zeggen waarom Anne nog een en ander zal uit te leggen hebben bij Ben."
Tot ik dat zei, keek ze weg van me. Ze hield een blad vast, en ik kon zien dat ze de structuur aan het inspecteren was door het tussen haar vingers kapot te wrijven. Ze draaide zich snel om. Ik was even van slag, zodat zij de lege ruimte vulde.
"Ik had wel gedacht dat je meer wist. Een leugen om het onderzoek niet te schaden?"
Dat laatste, zonder de intonatie, was een beroemde uitspraak van president Karazic, de vorige president van Europa, nadat was uitgelekt dat hij had gelogen in de aanloop van de inval in Indochina iets meer dan vijf jaar geleden toen. Uiteindelijk werd hij zowel juridisch als door de striemende pers gedwongen om af te treden. Ik vroeg me af of ze dat in die context bedoelde.
"We zullen in de loop van ons onderzoek waarschijnlijk nog moeten liegen. We horen dat nog niet te weten."
Niet toevallig maakte ik duidelijk dat ik haar ondertussen mee in het onderzoek beschouwde. Ze klonk alweer zacht, maar niet sussend.
"Ik begrijp het wel. Er bestaat zoiets als een goede leugen, zelfs de Profeet loog al wel eens. Liegen is in de islam toegelaten onder voorwaarden, bijvoorbeeld om vrede te bewaren of te stichten."
Toch kreeg ik het even wat kouder wanneer bleek dat ze het over haar geloof ging hebben. Niet dat ik niet benieuwd was naar hoe zij dat invulde. Als een moslima kende ik haar in ieder geval niet als conservatief, en er bestonden al van oudsher heerlijk intrigerende, intelligente denkstromingen in het Oosten. Ik stelde graag alles in vraag, en wat ik afvuurde op Zarah was al lang niet meer het eerste projectiel.
"En wat je geloof eist is automatisch noodzakelijk?"
Zoals ik verwacht had, lachte ze even zonder mij iets kwalijk te nemen. Haar lachje liet mijn mondhoeken niet onberoerd.
"Modern zijn is voor een muzelvrouw al lang niet meer verboden. Je kent waarschijnlijk wel die boutade, die vroeger niet alleen voor de islam opging: alles is verboden, behalve dat wat God vraagt, dat is verplicht. Voor mij verplicht Allah niets. Wat zin heeft in het leven, pas ik ook toe. Maar het verbaast mij nog altijd dikwijls, hoe vaak de voorschriften in de Koran en mijn levensvisie toch gelijk lopen."
"En dat geldt ook voor dat liegen?"
"In jouw plaats had ik hetzelfde gedaan. Maar wat wilde je nu zeggen?"
Het was me even ontglipt. In plaats van aan de reactorsleutel was ik aan de islam aan het denken geslagen. Aan Zarah en de islam, om precies te zijn. En daarmee had ik nog altijd niet gevraagd waarom ze geen hoofddoek droeg aan boord. Maar de lange maanden van de expeditie deden mij stilaan inzien dat ook daar een kritische vraag niet misplaatst zou zijn. Wel voor later, want het was tijd voor wat ik wilde zeggen.
---------
Wordt vervolgd
feedback van andere lezers- hettie35
Hier kan ik echt van genieten, het trekt mij steeds meer om te lezen.
groetjes Hettie
Wardibald: Veel plezier :)
Ik hoop dat het zo blijft.
|
