|
< terug
"ZES" - Expeditie naar Mars - Hoofdstuk 1.4 D
Het symbool kA stond voor klasse A nucleaire onderzeeër. De vlaggenschepen van het type subs die in afdalend militair gewicht tot D geletterd werden, maar alle lagere klassen dienden om de logge kA's te beschermen of te bevoorraden. Overigens, die plus stond voor geladen. Ze waren een goed voorbeeld van wat het private, maar de facto gesubsidieerde Antoci in huis had. Ze bevonden zich al een tijd in Aziatische wateren, maar dat ze ontdekt waren, kon dramatische gevolgen hebben. In Europa werd gewag gemaakt van een publiek geheim dat ze nooit waren weggeweest sinds de Indochinees-Europese schermutseling die een kleine vijf jaar voor de expeditie eindigde. Het gelieerde Aziatische machtsblok, China en Rusland, had goede redenen om die subs liever kwijt dan rijk te zijn. Elke kA was een immens nucleair lanceerplatform dat een groot deel van een continent kon platgooien. De tuigen waren zo groot dat ze te water moesten in elkaar gezet worden en permanentie vroegen van zowat honderd bemanningsleden. Hun arsenaal bestond uit snel lanceerbare waterstofbommen en de gevreesde neutronenbommen die alle leven konden vernietigen, maar de infrastructuur intact lieten. Beide waren wapens die zowel Rusland als China nog niet zelf bezaten, alle spionage ten spijt. Toch nam ook hun nucleair arsenaal, met conventionelere koppen dan, ook evengoed immense proporties aan. De aanwezigheid van de duikboten gingen een zoveelste tekenend voorbeeld worden van wat Zwart-Afrika, Azië en Oceanië gezamenlijk de Atlantische Arrogantie noemden. Zulke wapens zou het Westen nooit in hun territoriale wateren dulden.
Met dat de duikboten ontdekt waren, kon ik mij voorstellen dat het vuur aan de lont stak. In wezen lagen de Europese duikboten aan de Japanse eilandengroep daar evengoed om Amerika te intimideren, maar uiteraard had nog nooit een Europese officiële functionaris zoiets laten doorschijnen. Amerika wist van de ligging van de boten na een zoveelste spionageschandaal, maar Europa had handig ingespeeld op de spanningen tussen hen en erfvijand China, om de Amerikanen dat te laten geheim houden. Het resultaat was dan ook ongetwijfeld dat de Amerikaanse politiek officieel deed of ze van krommen aas wisten. Vandaar dan het belang om hen te paaien. Blijkbaar dacht het Departement dat de moord aan boord oplossen iets kon helpen.
Die kennisname deed me even draaierig worden, het betekende dat de druk op onze schouders tot ongeziene hoogtes werd geslingerd. Onder oud-president Karazic zou een dergelijke explosieve situatie niet hebben moeten bedelen om een oplossing, net zoals hij de terugtrekking beval voor het Indochinees conflict onder zijn presidentschap escaleerde in een intercontinentale oorlog.
François Gailly was echter een totaal ander type rechts-conservatief. Een dergelijke situatie deed zijn administratie ongetwijfeld op dat eigenste moment nog veel harder met de spierballen rollen. Onder een diplomatieke oplossing die compromitterend zou lijken voor zijn administratie, moesten niet teveel eieren worden gelegd.
Ik besloot me ook niet te druk te maken om die politieke Gordiaanse knoop. Tenslotte veranderde er in wezen niets. Ik was al vast van plan om de moordenaar van Caitlin te vinden. En uiteindelijk bevonden we ons op iets meer dan een maand van Mars. Als de regering-Gailly van plan was een vuile intercontinentale oorlog te voeren, moest dat maar zonder ons. Zelfs als we onmiddellijk van Mars vertrokken na aankomst, wat onmogelijk was, dan nog zou het minstens een jaar duren, gebaseerd op de onderlinge positie van beide planeten, eer we terug de Aarde zouden bereiken. Het was dan alleen maar te hopen dat hij iets heel ging laten om naar terug te keren, maar ik was ervan overtuigd dat het zo'n vaart niet zou lopen.
---------
Wordt vervolgd
feedback van andere lezers- hettie35
Het was weer fijn om te lezen, leent zich echt om nog eens te
herlezen.
groetjes Hettie
Wardibald: Blij dat je blijft volgen.
|
