Volg ons op facebook
|
< terug
Sorane 2 Delos - hoofdstuk 15/26
De boodschap van Raya
Op Enuron kijkt Ileja even naar de plaats waar hun leidster stond en geeft dan een teken. De elf rebellen, die er als volkors uitzien, verlaten de tweede zwevers. Ileja is de officier, die omringt door haar ondergeschikten naar het hoofdgebouw toe stapt. Als de bewakers hen tegenhouden loopt Ileja naar voor en zegt streng.
'Luitenant, mij naam is Kin Quatar. Kolonel van de volkorgarde. Wij hebben bevel om twee vermoedelijke rebellen genaamd, Dane en Ven Vaneron, op te halen.'
De man kijkt haar even aan schuw aan en geeft dan een teken aan een soldaat. Die neemt contact op met de volkorgarde van Hoson Povan om hen van de komst van Kolonel Quatar op de hoogte te brengen.
'Ik laat u naar de juiste sector brengen, sir.'
Kolonel Quatar kijkt de Luitenant met een strenge blik aan.
'Ik vind mijn weg wel, soldaat. Je zou dat moeten weten. Misschien moet ik voorstellen aan de Hoson om je een andere minder verantwoordelijk post te geven.'
'Niet nodig, sir. Dit was een soort test, die we hier..'
'Als goed. Ik snap het. Een valse volkor zou nooit weten waar zijn doel zich bevind en een gids nodig hebben. Goed zo, Luitenant. Misschien zit er wel een bevordering in. Ik zal het aan onze almachtige meesteres meedelen,' zegt Ileja/Quatar en gaat verder, gevolgd door haar 'ondergeschikten'.
Intussen is Raya aan de hoofdingang gematerialiseerd en stapt op de bewakers toe. Verbaasd kijken die haar aan.
'Jij bent toch die rebellenleidster, Raya Verodin.'
'Zeker, soldaat. Ik heb een boodschap voor Hoson Povan. Breng me bij haar.'
Op een teken van de officier grijpen twee soldaten haar vast en twee anderen tasten haar ruw af naar wapens. Maar buiten een kleine revolver in een holster aan haar riem, heeft ze geen wapen bij zich. Vier zwaarbewapende bewakers brengen Raya dan naar het hoofdgebouw, nadat ze contact opgenomen hebben met de volkors.
Enkele volkors nemen de gevangene over en leiden haar het gebouw binnen. Ongeveer in het midden van een grote hal laten ze Raya staan en vatten post aan de vier toegangsdeuren tot de hal. Enkele minuten later stapt Alonga vergezeld van vier volkorlijfwachten de hal binnen. Terwijl de lijfwachten op enkele passen van Raya blijven staan, stapt Alonga alleen naar de gevangene toe.
'Wat wil je, rebel?'
'Ik heb een boodschap voor u.'
'Wat bedoel je… een boodschap. Van wie?'
'Dat weet ik niet, Hoson. Alleen maar dat ik ze aan u persoonlijk moet meedelen.'
'Doe dat dan.'
Raya kijkt de vrouw tegenover zich, niet weten wat te doen. Hopelijk laat de onbekende iets van zich horen.
'Stel mijn geduld niet op de proef, rebellenleidster.'
'Ik weet ook niet wat de boodschap is, Hoson. Ik moest ze alleen…' zegt Raya, maar schrikt plots als de lijfwachten plots verstarren.
Het zwart in hun ogen verdwijnt langzaam. De zwarte symbiont in hun lichaam krimpt in elkaar van de pijn, die door een vreemde straling veroorzaakt wordt. Ook de volkors die de deuren bewaken, beginnen de straling, die steeds verder de basis binnendringt, te voelen.
'Wat is er gaande?' stamelt Alonga verschrikt en werpt een blik op Raya.
'Verdomme, jij… Dood haar!'
Maar niemand voldoet aan haar bevel. Haar trouwe volgelingen kijken haar met een ontstelde blik aan. Sommigen zakken door hun benen als ze volledig bewust worden voor hun daden. Ook Raya kijkt verbaasd toe. Ze snapt niet wat er gaande is. Als ze naar de Hoson kijkt, merkt ze dat die ontstelt naar iets achter haar kijkt.
Naast haar is de gedaante van de half doorzichtige Sorane zichtbaar.
'Het dodenrijk wil mijn identiteit nog niet, Alonga. De krachten die ik bezit nemen nog steeds toe. Dit is maar een klein voorbeeld van mijn macht. De vloot die de amazone zware verliezen toebracht, heeft mijn woede en vergeving al gevoeld. De amazones ontfermen zich over de bemanning. Pas maar op met je trouwe volkors. Ieder van hen reageert verschillend als ze zich bewust worden van hun daden. Als ik jou was zou ik maar voor mijn leven rennen,' horen de aanwezigen de licht spottende telepathische stem van de roodharige zeggen.
Alonga kijkt verschrikt om zich heen, terwijl langzaam haar wapen uit haar holster trekt. Even kijkt ze Raya nog aan, maar dan begint ze te lopen. Enkele volkors grijpen hun wapen en volgen haar.
'Grijp haar levend. Zelfs zij verdient een kans om zich te verdedigen.'
Een van de volkors kijkt Raya even aan en sist:
'Niemand van ons kon de Symbiont weerstaan, rebel. Maar zij… zij werd niet gedwongen. Ze verdient de dood.'
'Als volkor wisten jullie niet beter, maar nu… Bewijs dat jullie meer zijn, dan ijskoude moordenaars,' zegt Raya.
Even kijkt de man Raya aan en knikt dan. Samen met vier anderen haast hij zich om Alonga in te halen. Maar als ze de Hoson kunnen omsingelen, komt de half doorzichtige Sorane tussen beide.
'Laat haar gaan, Esan. Ik wil dat zij mijn boodschap aan haar meesteres overbrengt.'
Hoson Povan laat haar wapen zaken en kijkt Sorane verbaasd aan.
'Ga, Alonga. Breng verslag uit aan je meesters. En vergeet niet te vermelden dat haar vloten nabij het amazonerijk de strijd gestaakt hebben. De amazones hebben de strijd gewonnen.'
De vrouw kijkt nog even naar haar vroegere dienaren, die haar vijandig aanstaren.
'De amazones zouden de vloot verslagen hebben. Je bent gek, Sorane,' roept ze uit en draait zich om en zet haar weg verder.
'Vergeet niet om het aan je meesteres te zeggen, Alonga. Misschien gelooft zij je wel,' hoort ze Sorane nog zeggen, voor de deur achter haar dichtschuift.
Een paar minuten later stijgt haar zwever op en zet koers naar de hoofdstad.
'Waarom? Geestelijk wezen.'
'Dat is mijn wens, Gona. Haar meesteres zal haar wel straffen voor haar misdaden, want zij kent geen genade.'
Voor de ogen van de bevrijde volkors verdwijnt de gedaante van de roodharige. Intussen hebben Ileja en haar mensen Dane en Ven bevrijdt, terwijl de andere gevangenen hun vrijheid verkrijgen worden ze door hun beulen geholpen. Eerst worden ze vijandig bekeken, maar al snel beseffen de gevangenen dat hun beulen, verandert zijn. Ileja en Ven ondersteunen Dane, die gewond
'Evan, jullie kunnen beter die uniformen uittrekken, want ze blijven deze mensen herinneren aan wat er gebeurd is,' zegt Raya.
'Je hebt gelijk, ook wij haten deze zwarte kleding, maar we hebben niets anders.'
Raya moet aan de Hypsoons denken, maar haar eigen toestel meldt:
'Dat kan niet, meesteres. Ze zijn met teveel. Alleen Sorane kan die hoeveelheid te beschikking stellen.'
'Evan, verzamel jullie mensen.'
De man knikt en de vier anderen gaan op weg om alle bevrijde volkors te halen. Als ze enkele minuten later allen aanwezig zijn op het grote plein zegt Raya luid op.
'Volkors. Voor jullie daden is alleen de symbiont verantwoordelijk. Maar toch staat jullie een moeilijke tijd te wachten. Sommigen van jullie lotgenoten hebben zelfmoord gepleegd, maar al kan ik het begrijpen, goedkeuren kan ik het echter niet. Daarom stel ik voor om bondgenoten te worden in onze strijd tegen die diegenen die de symbiont voor hun macht gebruiken.'
Even is het doodstil op het plein. Maar dan knikken sommigen. Anderen schudden hun hoofd. Raya opent een overbrengerboog en meer dan vijftig in het zwart geklede mannen en vrouwen, stappen erdoorheen. Ook Dane, Ven, Ileja en haar mensen volgen hen. Raya en Evan kijken naar de honderdzevenentwintig overblijvende mannen en vrouwen.
'Wij zonderen ons af, rebellenleidster. Als we erin inslagen zullen we deze planeet zo snel mogelijk verlaten.'
'Misschien kunnen we elkaar helpen.'
'Nee, we willen jullie hulp niet.'
'Misschien niet, maar het zou volgens mij beter zijn. Jullie bevinden zich op een vreemde planeet, daardoor is de kans groot dat jullie allemaal in handen van Jakira vallen.'
'Ze heeft gelijk, Orman.'
De man kijkt zijn lotgenoot met een kwade blik aan. Zijn gedachten bevinden zich bij de pas herwonnen vrijheid. Deze rebellenleidster zou daar de oorzaak van zijn. De vreemde straling die de symbiont uit hun lichaam verdreef was van haar afkomstig. Door zijn zwakke telepathische gave weet hij echter dat zij deze kracht niet bezit.
'Misschien heb je gelijk, Tanoz. Maar ik wil onze herwonnen vrijheid…'
'Wacht even, Orman. Al zijn jullie van je symbiont bevrijd, toch zijn jullie nog niet vrij. Dat kan alleen als jullie meesteres voor haar misdaden gestraft word.'
'Dat is iets dat zelfs jij niet kan. Alleen goden kunnen een godin met succes bestrijden.'
'Jakira is geen godin, Orman. Ze is zelf geen echt levend wezen.'
'We kennen dat gerucht, als zou ze een kloon zijn van de echte Jakira. Maar dat wordt alleen verspreid door haar vroegere volgelingen, omdat ze niet willen toegeven dat hun godin een tiran geworden is.'
'Dat is geen gerucht, volkor. De echte Jakira wekte het dode lichaam van Sorane weer tot leven en….'
'Stop, rebel. Zelfs de goden kunnen zoiets niet. En als het toch waar zou zijn, dan heeft ze haar strijd niet lang volgehouden. Jakira heeft haar verpulverd.'
'Denk je dat, Orman. Sorane wilde dat Jakira haar volgelingen dit dachten, terwijl ze een zware opgave moest volbrengen.'
'Fabeltjes, Raya. Laat ons erover ophouden. Je kan ons toch niet van ons besluit afbrengen.'
'Orman heeft gelijk, rebel. Wij…Hee.. Wie.. Sorane, dat kan toch niet.'
'Toch ben ik het, Tanoz. Raya vertelde de waarheid. Mijn opdracht is volbracht. Maar ik heb jullie hulp nodig. Of liever, de volkorvloot in het Amazonegebied heeft jullie hulp nodig.'
'Onze hulp? Zij worden nog door de symbiont beheerst, wat kunnen wij daartegen uitvoeren.'
'Mijn kracht, die jullie bevrijd hebben, heeft ook de volkors van de vloot bevrijd. Velen hebben
zelfmoord gepleegd, maar de anderen hebben een sterke leiding nodig.'
'Uw kracht. Heb jij ons…'
Maar Sorane wendt zich naar de agente.
'Zo, Raya, je Hypsoon heeft de nieuwe doelcoördinaten. Activeer hem.'
Raya kijkt de gedaante van Sorane even aan en knikt dan.
Zodra de overbrengerboog opgebouwd wordt, richt Sorane zich tot de volkors.
'Nu is het aan jullie om te beslissen. Verlenen jullie hulp aan je soortgenoten of sluiten jullie je aan bij Raya.'
Een tijdje is het doodstil, alleen onderling gefluister is te horen. Plots richt Tanoz het woord tot Sorane, terwijl de groep in twee gesplitst wordt.
'Wij zullen onze mensen in de vloot helpen. Ayliena en haar groep willen Raya helpen.'
'Dan wordt het tijd om te vertrekken,' knikt Sorane ter goedkeuring.
Tanoz en zijn groep verdwijnen een voor een door de overbrenger. Sorane kijkt Raya nog even aan.
'Raya, mijn kinderen zijn met Andrea Tanen, een verpleegster, ondergedoken. Ze verschuilen zich in een goedkope hotelkamer van Vovnen, een klein bergdorp. Kan jij hen zoeken en hen in veiligheid brengen?'
'Geen probleem, ik hoop alleen dat we op tijd komen.'
'Doe het nodige en concentreer je als je me nodig hebt,' zegt Sorane nog voor ze verdwijnt.
Nadat Sorane verdwenen, blijft Raya even naar de plaats staren, dan richt ze zich tot haar nieuwe volgelingen.
'Kom, we gaan eens kijken hoe jullie vrienden het maken.'
Het groepje volgt Raya doorheen de energieboog.
|
