|
< terug
De versteende steenhouwer (sprookje)
Het was mooi werk wat hij deed. Hij werkte met wat de aarde prijsgaf. Materiaal dat na eeuwenlange druk van aardlagen en onder invloed van hoge temperaturen gemetamorfoseerd is tot een schoonheid die menig begaafd ambachtsman of kunstenaar verleidt tot creatie. Hij werkte met de mensen die iets van die schoonheid wensten om hun huis te sieren of om de liefde voor verloren dierbaren te symboliseren. Als een steen op de aarde waar zij rusten. Hij deed zijn werk graag.
Het leven passeerde hem niet ongemerkt. Verloren dromen, onbegrepen tegenslag en verlies lieten sporen na en brandmerkten hem. Tot op een punt dat het verleden hem beheerste en verhardde. De metamorfose van het gesteente onder zijn handen voltrok zich ook in zijn hart en maakte hem doof voor wat gehoord moest worden en blind voor wat gezien moest worden. Even scherp als zijn beitels, was zijn oordeel over degenen die hem te na waren gekomen. Even hard als het steen, was zijn onverzettelijkheid. De muur rondom hem was ondoordringbaar.
Op een dag kwinkeleerde een merel terwijl de steenhouwer bezig was te doen wat steenhouwers doen. Haar zang was uren achtereen ononderbroken. Ze zong van werelden ver van hier. Van schoonheid, allang verloren. Van eeuwigheid die onder zijn handen zichtbaar was. De beitel wedijverde met haar zang en sloeg slag na slag.
Op de tweede dag bezocht de merel de steenhouwerij opnieuw. En weer klonk haar zang door de werkplaats. Opnieuw wedijverde de bijtel met haar heldere geluid. En opnieuw eindigde de dag zoals die was begonnen.
Op de derde dag klonk haar zang al vroeg. De dochter van de steenhouwer merkte het beestje op. In de stilte van de vroege ochtend genoot zij van het heldere geluid. Ver voor de steenhouwer op de werkplaats aankwam vertrok de merel. Een veer dwarrelde omlaag bij haar vertrek en de dochter van de steenhouwer bewaarde deze. Als herinnering aan de lichte ochtend.
De steenhouwer werd ziek. En zijn werk kon hij lange tijd niet doen. Op enig moment leek het zelfs of hij zijn werk nooit meer zou kunnen doen. De dochter van de steenhouwer waakte bij haar vader. Lange dagen en lange nachten. En in de donkerste van die nachten herinnerde zij zich de lichte ochtend. Iets van de veer bewaarde ze in een medaillon om haar nek. Haar hand reikte naar de sluiting en opende deze. Het veertje lag donszacht tegen het gladde metaal en in het hart van de dochter klonk de zang van de merel. De medaillon nam ze in haar hand en ze streelde die van haar vader. Ze zong met haar herinnering mee en haar heldere stem danste zacht door het slaapvertrek van haar vader.
Wat er die nacht gebeurde is onbeschreven. Maar de volgende ochtend week de dood van de zijde van de steenhouwer. Hij hervond de kracht om zijn ogen te openen en zag naast zich zijn dochter in diepe slaap. In haar hand een geopend medaillon en een kleine, glanzende bruine veer. Een vage herinnering aan zachte klanken trok door zijn hoofd en warmte vulde zijn hart. Lang heeft de steenhouwer niet geweten waarom de zang van een merel hem daarna altijd vervulde met een ongekende gloed. Maar haar roep was onweerstaanbaar.
Pas toen de steenhouwer oud was geworden en terug kon kijken op jaren van onverwachte vervulling en vriendschap, herkende hij haar stem in die van het kleine meisje dat voor opa kwam zingen. Ze zong van vriendjes en vriendinnetjes, van beren en broodjes smeren. Maar het liefst zong zij het liedje dat mama haar leerde; het liefst zong zij het lied van de merel.
feedback van andere lezers- Runner
Mooi verhaal en goed geschreven.
Maar geen sprookje, zijnde een eenvoudig kinderlijk vertelsel.
Meer een fantasie verhaal voor volwassenen lijkt mij.
merle: Beste Runner, voor zover ik weet zijn sprookjes er in alle soorten en maten. Mijn kast staat vol met sprookjesboeken uit verschillende culturen. Daar zitten kindervertellingen tussen, maar ook volwassen vertellingen. Kenmerk van het sprookje is de symbooltaal. Evengoed dank voor je reactie. - GoNo2
Mooi verhaal...
merle: Dank! - tessy
wat een mooi verhaal...zeer graag gelezen
merle: dank je wel tessy - hettie35
Leest lekker vlot, mooi geschreven.
Groetjes Hettie
merle: Dank je wel hettie
|
