Volg ons op facebook
|
< terug
Rode steentjes uit Afrika 1/. (deel van "verschrikkelijke stad")
woord vooraf : dit verhaal maakt deel uit van een driedelig verhaal waarin Tsjetsjeense criminelen de Antwerpse binnestand onveilig maken)
.....In taverne Fouquets aan de welbekende De Keyserlei te Antwerpen had Pjotr Andalov een ontmoeting met Omar die hem vertelde dat hij twee weken daarvoor in gesprek was gekomen met een Libanees. Deze man was werkzaam bij een Indische diamantfirma als koerier. Omar zelf is werkzaam in de Schupstraat bij de onderhoudsploeg van de Hoge Raad voor Diamant.
Zijn ontmoeting met de Libanees was niet louter toevallig geweest. Zijn Poolse vriendin Anieska, die voor het escortebureau «Line International Antwerp» werkt, had hem verteld dat een vriendin van haar een relatie had met deze Libanees. Hierdoor kende ze toch wel het reilen en zeilen van deze man goed. Omar was deze man eens een keertje gevolgd tot in de Fouquets waar deze regelmatig zijn krant ging lezen en een bakje troost ging drinken.
De Libanees had zich voorgesteld als "diamantpostiljon" en had Omar verteld dat hij pendelde tussen Londen, Antwerpen en Afrika. Hij was de man die de steentjes in Afrika ging aankopen, had hij gesnoefd, met de nadruk op «de man». Anieska had zich eergisteren laten ontvallen dat de Libanees weer naar Antwerpen kwam volgende week woensdag terug zou vertrekken met minstens één miljoen dollar in zijn bagage. Een interessante informatie zo dacht Omar bij zichzelf. Omar had contact opgenomen met Pjotr omdat hij wist dat deze wel belangstelling zou hebben voor de Libanees. Hij kende Pjotr vanuit zijn geboortedorp. Hun moeders waren destijds goede vriendinnen. Pjotr zei trots te zijn op zijn landgenoot en beloofde hem 5% van de winst voor deze tip. Hij nam afscheid met de boodschap dat Omar zijn ogen en oren goed moest blijven openhouden, het zou hem misschien nog wat meer kunnen opbrengen. 5% van één miljoen dollar is een bom geld dacht Omar bij zichzelf. Hij zou, als oudste zoon, zou zijn familie in het Tsjetsjeense Chosi-Joert, kunnen voorzien van de nodige luxe. Iets wat ze sinds de oorlog hadden moeten missen. Een oorlog die ook de reden van zijn vertrek was uit zijn geboortedorp.
Ahmad Kamal, geboren in het oostelijk deel van Beiroet, bestudeerde aandachtig de Aziatische gelaatstrekken van zijn slapende geisha. Ayame, zijn mooie iris, had hij voor het eerst ontmoet in Londen na een uit de hand gelopen diner. Het exclusieve escortebureau «Line International London» verzorgde de gasten voor, tijdens en vooral na het diner. Ze hadden zich gespecialiseerd in het chaperonneren van uiterst solvabele klanten. Hun zeer bevallige escortedames konden als modellen door het leven gaan. De prijs was afhankelijk van de tijd en het verwachtingspatroon van de klant.
Een dochtermaatschappij van het bekende De Beers, de Londense diamantfirma van de familie Oppenheimer, had «Line International» ingeschakeld om zijn klanten bezig te houden. Dat dit een bom geld zou kosten werd bij de onderhandelingen afgewimpeld als een bagatel. Als de klanten maar voldaan waren, was het motto. Het escortebedrijf, met internationale allures, had alle beschikbare dames en heren naar Londen overgevlogen voor die avond.
Zijn oog was meteen gevallen op een bevallige, Japans uitziende dame, gekleed in een traditionele kimono. Ze bewoog zich als een geest tussen de aanwezigen van de Londense uppercrust. Na hun eerste oogcontact wende ze haar blik af. Soms keek ze eens schalks over haar schouders heen en tuitte haar lippen.
De nacht volgend op het diner kon hij zich nog zeer goed herinneren. Ze was meegegaan naar zijn hotelkamer in het exclusieve Parks Lane hotel, in de buurt van het bekende Harrods warenhuis. Die nacht acteerde de 58-jarige Ahmad in verschillende poses van de kamasutra voor gevorderden.
Gisterenmiddag, rond twee uur, stond ze hem op te wachten aan de internationale luchthaven te Deurne, waar hij toekwam vanuit Londen. Met de door hem gehuurde limousine werden ze naar hun liefdesnestje gebracht. Zonder dat zijn vrouw Latifa ervan af wist en met financiële steun van «Gems-Inter» zijn werkgever, had hij een gemeubeld appartement gehuurd in de Appelmansstraat te Antwerpen. Hun nestje, dat op een boogscheut van het diamantkwartier gelegen is, werd ingericht naar oosters inzicht. Zijn Japanse concubine had hem, na een oosters bad en een aromatische massage naar ongekende sensuele hoogtes gebracht, de hele nacht lang.
Hij zag dat ze ontwaakte en begroette haar met de woorden «ohayougozaimasu», goeie morgen, en kuste haar op haar rode begerige lippen. Ze greep hem vast en draaide zich met een atletische beweging bovenop hem. Steeds weer verwonderde hij zich over de lenigheid van zijn geisha. Haar volledig onthaarde lichaam en haar kleine, rechtopstaande boezem, geilden hem helemaal op.
Twintig minuten later stapten ze beiden vanonder de walk-in douche. Die middag moest hij de vlucht naar Amsterdam halen vanwaar hij zou doorreizen naar Zuid-Afrika. Na een vluchtig ontbijt, van in een kom gegooide ontbijtgranen met magere melk, belde hij naar de Antwerpse Diamant Taximaatschappij en bestelde zijn limousine tegen 11 uur. Uit een in de vloer ingebouwde minikluis, die de bouwheren hadden laten installeren in het appartement van dit exclusieve gebouw haalde hij een stapel Amerikaanse dollars. Via een door zijn werkgever opgerichte immobiliën-maatschappij hadden ze dit gebouw aangekocht. Hun «grijze» winsten hadden ze erin geïnvesteerd, een financiële constructie die nogal eens een gangbare zaak is in het diamantgebeuren.
Ahmad nam zijn speciaal daartoe geprepareerde reistas en deponeerde één miljoen dollar in de geheime vakken tussen de voering en de harde buitenkant van zijn reistas. Zelfs een ervaren douanier zou deze vakken niet vinden. Doorlichten met X-stralen zou niets uithalen. De lichtmetalen platen die alles afdekten en die tevens de versteviging van het valies waren lieten géén straling door. Hij nam ook enkele reservehemden, een paar opvallende zijden dassen, zijn was- en scheergerief en borg alles zorgvuldig in zijn bagage. Om de douaniers te misleiden legde hij bovenop zijn kleding een grote witte envelop met het logo van de firma. Erin 10.000 US dollar. Hij zou dit aangeven en zeggen dat deze som geld als voorschot zou moeten dienen voor een financiële transactie in Zuid-Afrika. Hij had voldoende geloofsbrieven op zak die hem koppelden aan de «Ponahalo Holding», een diamantbedrijf in Zuid-Afrika dat meer dan 1/4e van de aandelen van De Beers Consolidated Mines, had verworven. De Beers kwam daarmee in harmonie met de Zuid-Afrikaanse regelgeving die men de «Black Economic Empowerment» noemt. De douaniers kenden dat verhaal wel want dat hoorden ze regelmatig. Ze wisten dat in «het steentje», zoals ze de diamantbusiness in Antwerpen noemen, steeds contant betaald moest worden. Er zullen géén problemen zijn, dacht hij zo. Op de luchthaven zou toch geen controle zijn want, als hij via Deurne naar Amsterdam vloog en daar de vlucht naar Afrika zou nemen, met een ticket dat in Nederland was geboekt, werd hij niet meer gecheckt op Schiphol. De controle in Deurne was te verwaarlozen omdat hij daar een vertrekkende passagier was met een bestemming binnen de Europese Unie. Door zijn veelvuldig over en weer reizen tussen Londen en Antwerpen kende hij de douaniers één voor één en zou hij géén achterdocht wekken.
Na uitgebreid afscheid te hebben genomen, met de belofte om volgende week terug te zijn, nam hij van op het penthouse de lift naar de begane grond.
wordt vervolgd....
feedback van andere lezers- Dora
Nieuwe werelden openen zich.
elpe: De rest volgt, het is een driedelig verhaal dat zich in de Antwerpse criminele wereld afspeelt. Eén deel is witte nertsen (waarvan ook al een deel gepubliceerd staat), het tweede is dat wat je nu leest (rode steentjes ...) en het derde heeft als titel "groene briefjes". Toevallig (of niet) de drie kleuren die in de Tsjetsjeense vlag terug te vinden zijn.
thx ffb - jan
spannend en vlot geschreven!
grtzz
elpe: zie fb hiervoor.
thx - tessy
Ik blijf dit een steengoed verhaal vinden
elpe: hi hi, maar jij kent de afloop al hé....
dankje ffb - hettie35
Super, graag gelezen
groetjes Hettie
elpe: we gaan er nog even mee door
dankje
|
