|
< terug
"ZES" - Expeditie naar Mars - Hoofdstuk 1.5 C
Na een korte time-out, ga ik hier met mijn verhaal verder. Alle kritiek nog altijd welkom, ook op eerdere stukjes.
-----
Omdat niemand anders nog aan het woord wilde, besloot Ben dat er een stemming zou volgen. Dat was dan ook de te volgen procedure als we niet unaniem iets konden beslissen, en we geen tijd hadden om in een lange discussie naar consensus te verzeilen.
"Wie is gewonnen voor het idee van Zarah?"
Ben telde de handen. Zarah, mezelf, ook Ben zelf, en de twee dokters stemden voor. Een duidelijke meerderheid, ondanks dat de stem van Ben niet als doorslaggevende mocht dienen. Die clausule moest ervoor zorgen dat de expeditieleider neutraal en zonder belangenvermenging een stemmingsronde kon starten. Hij was immers de enige die dat kon. Ik vond dat die regel toch vooral de keizer zijn kleren gaf, en ik wist dat Ben die mening deelde. Hoewel we de regel perfect aan onze collectieve laarzen konden lappen, de Aarde kon roepen of tieren, hield Ben er zich wel aan. Ook dan weer. Niet dat die al ooit een verschil had gemaakt, en weer niet. Ben bevestigde wat iedereen had geteld.
"Het is beslist dan, vier tegen drie. Ik denk dat Milo en Wozek het best belast worden met de opdracht. En zouden jullie de job zo snel mogelijk na de vergadering willen doen? Je moet nog aan wat slaap komen ook vandaag, Milo."
Milo knikte en keek naar mij. Ik zag dat hij er ook liever snel mee wilde klaar zijn. Ik gaf een knik terug om aan te geven dat het voor mij goed zat, en keek naar John. Hij nam duidelijk maar met moeite vrede met de beslissing, maar hij aanvaardde ze zoals hij uiteindelijk altijd deed. John had zich tot mijn aangename verrassing laten blijken als een weliswaar vragenstellende, maar toch relatief loyale kerel, die zijn plaats wel kende. Wanneer hij er moest staan, dan stond hij er. Ondanks zijn achtergrond bleek hij ook niet vies van wat vuiler werk.
Onze leider stuurde een nieuw onderwerp binnen.
"Het volgende punt dan. We zitten nog altijd met een mechanisch probleem aan de lift. Tot hiertoe is dat alleen nog maar hinderlijk geweest, maar in een noodsituatie moeten we erop kunnen rekenen. Weten jullie ondertussen wat eraan scheelt?"
Ben keek naar Anne en Rick, het ingenieursteam aan boord. Of beter; technisch gezien had Rick geen ingenieursdiploma, hij was een A-graduaat in toegepaste mechanica. De bewegingsleer van het menselijk lichaam was zijn specialiteit, maar hij overtrof Anne ruimschoots in de praktische kant van alle mogelijke technische werkzaamheden. Met Anne haar theoretische supervisie kon ik me geen beter team voorstellen. Ook John had een spoedopleiding achter de rug, om als aanvulling te dienen bij snelle of moeilijke werken. Alledrie waren ze ook gekwalificeerd om ruimtewandelingen te maken, moest het nodig zijn om buitenwerken uit te voeren. Ook Ben en ik hadden daarvoor een opleiding genoten. Ben al jaren van tevoren, hij was de enige die al eerder in de ruimte had vertoefd.
Anne nam het woord. Ze keek alweer niet rijkelijk optimistisch uit haar curieuze groene oogjes onder haar blonde, in een staart samengebonden haren. Dat kon ik dit keer goed begrijpen, er zouden nog belangrijke en scherpe gesprekken volgen met haar in een hoofdrol.
"Wat het probleem juist veroorzaakt, weten we nog altijd niet. Alles wijst erop dat hij volledig functioneert. Er is eigenlijk alleen een stroomstoot nodig om hem aan de praat te krijgen, maar dat kan enkel heel voorzichtig gebeuren tussen twee modules. Dat is de enige plaats waar er aan de bekabeling kan geprutst worden. Ik weet niet wat ik nog meer kan doen om dit op te lossen. Alles zegt dat er geen probleem is, hoe kan ik het dan oplappen?"
Het was duidelijk niet wat Ben wilde horen, maar hij was vooruitziend genoeg om niet met Anne in discussie te gaan in haar vakgebied.
"Ik vertrouw erop dat jullie weten waar je mee bezig bent, meer kan ik niet vragen. Ik hoef niet te benadrukken, denk ik, hoe belangrijk dit euvel wel kan zijn."
Ook dat was een zinsnede die Ben vaak gebruikte. Het was een ongelooflijk tegenstrijdige beschrijving, iets niet benadrukken om het te benadrukken, maar in de wetenschap van diplomatie en retoriek bestond zoiets wel meer. In mijn beroepsleven had ik ertegen een verregaande immuniteit ontwikkeld.
------
Wordt vervolgd
feedback van andere lezers- hettie35
Dit begint alweer vlotter te lopen, heb het dan ook graag gelezen.
Wens je een fijn weekend, groetjes Hettie
Wardibald: Dank je :)
|
