Volg ons op facebook
|
< terug
De kroeg in De Horlepiep (19)
Mien draalt voor de zoveelste keer bij de gesloten kroeg. Ze zou er bijna droog van draaien, maar ze heeft bij voorbaat een voorraadje bessenjenever ingeslagen. Gezelschap zoekt ze. Wingerd, Klaas van Buren, Pieter de loodgieter of desnoods de Babbelbox. Wie dan ook, want in haar eentje wil ze niet naar de Horlepiep. Daar weten ze te veel van haar. In betere dagen kwam ze daar met haar man Karel, die journalist was. Toen speelde ze nog in goede toneelstukken en men kende haar als Marion van der Hulst uit de bekroonde TVserie. Een tijd nadat Karel stierf deed ze de Stenen Kruik aan, want ze herkenden haar daar niet. Of men deed respectvol alsof. In ieder geval stelde men er geen lastige vragen over wanneer ze weer schitteren zou, of waarom ze zoveel zoop. Truus, bij wie ze destijds haar japonnen kocht, had ze nooit mee kunnen tronen. "Nee, ik drink niet meer, ben er al zeven jaar vanaf, sorry Mona, ik laat me niet verleiden," had de freule haar meermaals afgewezen en Mien maakt zich zorgen. Zou Truus die T. v. B. zijn van dat berichtje in de krant? Zou B. Babbelkont iets weten met zijn neus voor duisterzaken. Hij spelt het nieuws alsof hij ervoor wordt betaald.
Het is koud en ze wil ook weten hoe het toeging van de week, toen de meiden werden opgepakt. Het schijnt een heel theater te zijn geweest, roddelde men bij het kaasboertje op de hoek.
In de verte komt Van Buren aan met pijpfitter Pieter Kamperman. 'Niet de meest flamboyante figuren. Pieter is wel te pruimen, weduwnaar, maar hij taalt niet naar haar, weet ze. Soms wel jammer, want het is geen lelijke kerel, niet onderlegd zoals Karel, wiens scherpe intellect ze nog steeds mist. Nee, geen licht die Piet, maar moet dat dan persee? Iedere nacht weer alleen tussen de koude lakens kruipen, half in de lorum, is een weinig artistiek noch rijk van verheven door mooie inzichten gezegend levensdoel. 'Dat drinken zou niet meer zoveel gebeuren,' beseft ze, 'als een vent me in de watten legt. Dat voelt weer vouw. Vrijen is immers net als fietsen, dat verleer je niet.'
Ze begroeten elkaar voor de triest gesloten, verschoten gordijnen en zijn het er over eens. De boel ligt vreselijk overhoop daarbinnen, maar wat nu te beginnen? Niemand die er het fijne van weet.
"Bart waarschijnlijk wel. Zullen we eens kijken in de Horlepiep?" stelt Klaas van Buren voor, die nog maar een paar jaar te gaan heeft als portier bij de heren rechters.
"Hebben jullie de krant gelezen?" vraagt Mien. Klaas had tijd genoeg, maar over de den Brabers heeft hij niets gevonden. Pieter was te druk met de verwarming in het huis waar Wim ooit woonde. De Wingerd, hij vindt zichzelf te jong voor deze bejaardenclub, zegt dat hij in De Opaal gaat kijken, want daar speelt een band vanavond. Hij groet en Mien koukleumt in haar dunne jas, die tien jaar geleden chique de friemel was. "Zullen we dan maar?" blijkt Klaas ineens doortastend en grijpt haar bij de arm. Mien is te goed opgevoed om hem af te poeieren. Ze duwt hem niet weg en gearmd steken ze over, als een oudbollig echtpaar, vindt ze. Pieter klost er vermoeid achteraan. Zijn hernia speelt op, het alarm is afgegaan. Hij heeft bij voorbaat voorzorgsmaatregelen genomen: kan zijn plas weer amper ophouden.
Licht beschaamd schuift Mien de deur van de Horlepiep door, die van Buren hoffelijk voor haar openhoudt...
Het staat er blauw van de rook in de gedoogzone en achteraan ontwaren ze Bart, die wilde gebaren maakt tegen iemand die zij niet kennen. Aan de bar is geen plaats en dat vindt Mien best. Ze hoeft niet zo nodig meteen onder de schijnwerpers. Haar loyaliteitsgevoel jegens de Kruik is daar ook debet aan, ze voelt zich een overloopster, die uit sensatiezucht het zinkende schip verlaat. 'Zouden de anderen daar ook last van hebben?'vraagt ze zich af maar zo te zien heef Bart daar geen moeite mee. Hij geniet, doet haarfijn, in het middelpunt van de belangstelling, uit de doeken hoe hij werd aangeklampt door een mooie blonde schone.
"Ze wilde alles van die Wim de Schrijver weten. Is vast van de krant, in verband met de drugsontwikkelingen." doet hij interessant. Hij heeft helaas niets gezien van de meiden, die geboeid zijn weggevoerd.
"Dat hoorde ik van de buurman met de kefkees van de hoek en die zei dat er wel tien man van de ME bij betrokken waren." moet hij het vandaag doen met een verslag uit tweede hand.
De eigenaar van de Horlepiep, Koen de Link laat niet merken dat hij Mien herkent. Zijn jonge vrouw, hoogblonde Yvonne, kan zich de actrice niet herinneren en waarom zou hij pijnlijkheden benadrukken. Hij roept over de bar wat ze willen drinken en binnen de minuut is iedereen voorzien. Koen lijdt niet onder de extra klandizie vanwege de trubbels in de Kruik. Jaren geleden hoorde hij de roddel onder de kroegbazen. Kees moest een keer met zijn bijverdienste tegen de lamp lopen. Link glimt binnenprettig van het geval van eigen schuld en dikke bult want de kruik gaat net zo langer te water tot ie barst. Hij geeft drugs de schuld van verloederde moraal in Jan Modaal en normaliter zou hij niet van twee wallen eten... maar. De een z'n dood is nou eenmaal de ander zijn brood, grinnikt hij van binnen netjes zijn eigen pretjes.
feedback van andere lezers- tessy
Wat een tempo, heerlijk geschreven Doortje, het blijft mij allezins heel erg boeien. Ben zéér nieuwsgierig hoe het verder gaat.
Dora: Ja, ik ook wel... Net als foro's die worden ontwikkeld. Alles is er al op het negatief maar moet nog in het juiste contrast vallen in de goede belichtingstijd en dan ook nog precies op het juiste moment uit het ontwikkelaarsbad... Veel momenten waar het mis kan gaan... maar ik heb een 'stille', die me volgt, haha en een paar enthousiastelingen... dank je Tess... - jan
in de horlepiep beurt alles in 't genip en het gaat vaak over Dash wegens Cash;-)
Dora: Ach ja... het piept wel horle,
maar wie weet eet het van twee wallen ook wel zoetjes? - bessy
en dan schuifelt hier ook weer die blonde op haar spekzolen rond, als ik het goed heb was zij bij Bart die ze voor deur van de gesloten stenen kruik ontmoette
het wordt een spinnig webgedoe
Vind het wel leuk ik hou van puzzeltjes
Dora: Ja, Manon heeft meteen doorgehad hoe Bart aan zijn hoognodige aandacht komt... - elpe
IK probeer klaar te kijken in de geest van de schrijver.... maar die lijkt me heel ingewikkeld in elkaar te zitten. (hi hi)
Zoals ik eerder schreef , ik volg je op korte afstand....
Dora: Ik heb een schema gemaakt.... met de spindraden zodat ik...
lekker gevoel hoor, te worden gevolgd, dank je - Mistaker
Ik ben ook een Door-volger!
G
Dora: Ja ik zie het, dwars door Doramora. haha, dank je wel... - Mephistopheles
als het in het ene niet gaat, dan maar in het andere veronderstel ik. De horlepiep zal ook wel het nodige serveren denk ik
Dora: Klopt, als een zwerende moppentrommel, dank je - koyaanisqatsi
Frappant hoe vaste kroeggangers na het wegvallen van hun stamcafé probleemloos elders hun vertier zoeken. Ach... DE DRANK(en roddel)ZUCHT...
Dora: Ik geloof dat het niet alleen in de kroeg zo toegaat, er zijn zoveel verslavingen die zulk gedrag oproepen, maar goed. Een kroeg is ongeveer als een huis waar mensen van allerlei binnenvallen...Je kunt er zo mooi veel dingen aan ophangen... - hettie35
Een heerlijk ontspanning tussendoor,
groetjes Hettie
Dora: Dank je Hettie, goed gevoel dat het je blijft boeien...
|
