Volg ons op facebook
|
< terug
De kroeg Wim en de 'gravin' (25)
Aan zijn schrijfwerk hecht nu een plechtig karakter. Een koningsmantel van gewichtige belangrijkheid hangt om zijn schouders, alsof eindelijk zijn levensdoel bezit van hem heeft genomen. Wim geniet van de gevarieerde dikte die de pen aanbrengt in de letterlijnen. Van het zachte sjilpen als de gouden punt over het gladde praatpapier glijdt. De glans van de inkt die nog niet is gedroogd geeft hem soms het lichamelijke genot van smakelijk voedsel en speeksel vloeit dan rijkelijk door zijn mond.
Bij de vijver leest Piet een oude krant en zijn oog valt op het bericht dat de van doodslag verdachte Nederlandse T.v.B. t. V. beweert onschuldig te zijn…. De rode reus wil weten waarom hij daar Wim bij ziet. Als hij het uit wil vissen vangt hij bot want hun kamer moet worden ontruimd. Voor een grote beurt. Normaal doen ze het zelf, maar het gele stekelvarken waart rond met boze boenogen. "Niets mee te maken, het stinkt hier," snauwt ze. "en denk niet dat ik niet doorheb hoe jullie de boel naar je hand zetten!" Het klinkt verwijtend, alsof ze halfduimse spijkers naar hun hoofd smijt. Ze verdwijnen van het toneel alsof het zo is ingestudeerd; Wim met zijn schrift plus pen onder de arm en Piet pakt de hark uit zijn kledingkast. Hij krijgt het gevoel dat de aarde verstikt als het starre blondhaar woedendwoorden rondroept. Alle warme vruchtbare bruinte walst ze plat en Piet stikt in drillend wantrouwen. Het duurt minstens twee dagen voordat de lucht van desinfecteer en chemisch schoonmaakmiddel uit hun hol getrokken is. Ze lopen naar de vijver en Piet laat Wim daar op de bank achter, loopt naar het hek, waar onder de zilverspar altijd wel iets te harken valt. Na een half uur pauzeert hij, haalt koffie uit de kantine en ploft naast Wim, die de wolken uit de lucht probeert te dwingen. Piet wil pieren steken vantussen het gesloten boek want 'nooit geschoten, altijd mis.'
"Wim, die bieb, missen de mensen jou daar niet? Ze hadden toch best eens een fruitmand kunnen sturen?"
"Nee, ze weten niets van mij want daar werk ik al jaren niet meer."
"Zat je lang zonder werk?" Wim knikt.
"Hoe kwam je dan aan geld?"
"Had ik niet nodig. De 'gravin' nam me mee, niet naar het grote huis waar ze zelf niet woonde, maar naar het bovenhuis bij het park." Piet wacht, maar Wim zwijgt.
"Schreef je daar ook?"
"Ja, maar dat verdween allemaal. In kritiekravijnen. Ik kon daar geen besuikerde oliebollen vinden. Alles wat ik neerpende stroomde als herfstbladen met de rivier mee. Terecht, het waren losse flodders die geen vogel raakten. Lelijke broddellapjes die probeerden ongrijpbare zandkorrels vast te lijmen. Foute steken kun je echter niet onzichtbaar repareren en er zat weinig skelet aan. De gravin wilde natuurlijk wel statiegeld."
"Hoe bedoel je. Als vroeger met de flessen?"
"Zoiets. We leefden van dag tot dag, weet je wel? Zonder doel of uitgangspunt en ze zag dat ik vaak gespannen in mijn spieren stond. Keihard alsof er stokken in mijn benen staken. Na een tijd zei ze dat ze er genoeg van had. Dat ik moest begrijpen dat ik geen kind meer was. Ze deed niet stekelbaard, dat niet. Ergens klonk het liefdevol al zat er geen handvat aan, of tenminste, ik zag toen niet wat ze bedoelde en ze leek niet zwart. Nee ze keek nooit donker. Vanaf die dag gaf ze me opdrachten en twee keer per maand geld. Ik kookte, deed de boodschappen terwijl zij dagelijks mensen aankleedde. Dure kleerhangers waren dat, maar van haar slag. De betere middenstand, adel en zo. Dat geld verzoop ik om niet gek te worden van leegte. Zo kon ik er weer twee weken tegen." Wim vertoont geen weerstand, praat kiezels los uit de grond, zoals ze wel vaker met elkaar spreken en Piet vraagt zich af hoe de 'gravin' heet. Dat weet Wim niet meer.
"Ze had marterhaar, heel veel roodkoper van dure allure dat ze alleen in bed los droeg, waar mijn hoofd zo heerlijk rozig van werd en dan kon ik het wel."
"Wat kon je wel?"
"Statiegeld betalen." Ze zwijgen, het hoentje dobbert met haar kroos voorbij.
"Met je moeder slapen is moeilijk, Piet." fluistert Wim en even schrikt zijn vriend.
"Moeilijk, want dat verhoudt immers niet, moeder en zoon. " lipt Wim los.
"Maar ze was toch niet je moeder?"
"Nee, ze zorgde voor me, trok op tijd aan de juiste touwtjes en was ouder, veel ouder. Ze hield veel van boeken, dat zal er ook wel iets toe hebben gedaan. Ze vond mijn teksten goed, of sommige."
"En ze is weggegaan?"
"Ja, ik erfde dat briefje met het nieuwe testament. Het waren maar twee zinnen maar die gooiden wel oude deuren open waardoor het een uitslaande brand werd. En in al die echo's, die leegte gebeurde het. Ineens verlangde ik als een kleuter naar mijn vader. Raar hč? Ik had geen vader. Tenminste, dat dacht ik altijd, maar toen kwam ik er achter dat het niet klopt. De rode Dahlia's doen er iets toe, al weet ik niet hoe."
"Komt vast wel een keer om de hoek kieren, Wim. Ken je ene T.v.B.t.V.?" probeert Piet nu toch omdat zijn vriend over adel sprak. Wims ogen schieten naar links en rechts, maar nee, het zegt hem niets.
"Er is iets met iemand die onschuldig wordt verdacht, zag ik in de krant. Zij heeft iets met jou te maken, maar vraag me niet wat…T.v.B.t.V. stond er en ineens las ik er Wim de Wee achteraan."
Wim beloert het riet en kauwt de letters. T.v.B. Tee, vee, van van… Tuur, tru Truus." Flitsend schiet zijn hoofd naar zijn vriend die schrikt van de verfrommelde wenkbrauwen boven grootogen die drijven in te veel wit. Wims mond zakt open en hij klemt beide handen geknokkeld om de vulpen-etui. Hij proeft de naam die in zijn mond kleeft als een taaie toffee, zijn kaak walst van links naar rechts alsom de herinnering uit een romige boterbabbelaar los te proeven. "Truus... van... Bee Bee Baarle?" vraagt Wim aan het niets en Piet knikt omdat de initialen kloppen. "Tee, tee, Vee, dat duidt wel op iets van edel toch, een dubbele naam?" denkt hij mee. "Tee Vee, Ja tot Vendrig... De gravin wordt van moord verdacht? Onmogelijk. Nee. Dat kan niet... ...Ze is geen gravin, maar de dochter van de baron van loslopend geld. Moord? Op wie? Moord? Nee."
Hein van Mageren, de kleine obesitasman, die meestal schommelend loopt te breien aan ellenlange dassen, komt op hen toe geschoven en sist dat hun kamer klaar is. Wim is aangeslagen nu hij heeft gehoord dat de kroegbaas dood is. Niet dat hij om die man gaf, maar dat het iets met zijn beschermvrouwe te maken heeft moet een misverstand zijn. Gelukkig is het bijna etenstijd, zodat die lucht direct hun uitgeschrobde territorium kan besmetten. Wim heeft een welhaast sexueel getinte binding met smakelijk eten, Piet en hij gebruiken de maaltijd echter nooit in de eetzaal. De drukte daar, vastgelopen energie die de weg kwijt is, stoort basaal genieten. Schrijver laat zich ook bijna nooit in de woonkamer zien. Hij is niet geinteresseerd in hoe hij zijn eigen legende schept, een waas van mythe weeft waardoor hij weerstand opwekt.
Piet kwam tussen neus en lippen door iets op het spoor in een van hun losgeslagen gesprekken. Met goede hoop heeft hij dat doorgespeeld aan speld in de hooiberg Martha de zachtaardige. Stekelvarken Steenberg eist echter haar functie als hoofd van de afdeling op en snauwt dat zulke rare voorstellen dienen te worden overlegd met prof. Stijfkatoen v. Wijenrode.
feedback van andere lezers- Mistaker
Ik vind Hein van Mageren juist een geweldige naam! Ik heb daar ook weleens kritiek op gekregen, op de namen die ik aan mijn personages gaf. terwijl het nog bestaande namen waren ook: ik had ze uit mijn stamboom gehaald of opgeschreven tijdens vakanties in uithoeken.
G
Dora: Dank je wel, ja die namen, een beetje humor kan immers geen kwaad...haha - koyaanisqatsi
Sterk werk.
Dora: Dank je wel... heel veel - hettie35
Toch even bij jouw lezen, je schrijft vlot lezend,
groetjes Hettie
Dora: Dank je Hettie, kom gerust even bij me neuzen - bessy
steeds meer snuffelaars die van stukjes een lap willen maken
verrassend ook hoe je het verhaal spannend houdt met de nodige humor en wijsheid...
met je moeder slapen, veelzeggende woorden van Wim....
Dora: Vertellen als een quilt, mooi gezegd Anneke, dank je.. - tessy
Spannend !! Wat staat er nog allemaal te gebeuren..
Dora: Ja Tess... er ligt van alles in het verschiet, hoop ik... - jan
inspirerend vervolg, supergraag gelezen!
grtzz
Dora: Dank je Jan... er komt nog meer, net een toverballenbal... - elpe
Weer geniet ik van nieuwe woorden als:
"praatpapier","kritiekravijnen", "woedendwoorden", grootogen" enz....
en heb ik problemen met namen als:
"Hein van Mageren", Stijfkatoen v.Wijenrode", enz...
Dora: Jij als man in het vak komt immers vaak een alias tegen, of niet dan?
Mageren Hein en een stijve witte doktersjas doen je vast de das niet om...
|
