Volg ons op facebook
|
< terug
Kerst Toverdoos
Als ik het voor het zeggen had zou S.en K. niet stilzwijgend voorbij gaan.
Dan hadden we vroegtijdig lootjes getrokken en ik zou lekkere dingen in huis hebben. Verwennerijtjes, precies waar de gasten gek op zijn. Extra lekkernijtjes die ik normaliter niet koop.
Dan kwam iedereen in de loop van de middag bij elkaar. Men deed ongezien zijn surprise in de grote zak in de hal, zodat het spannende geheim, wie had welk pak gemaakt, tot na het feest stand hield. We zouden samenscholen in heerlijk opgewonden afwachting. Misschien zouden we met een paar iets exotisch koken? Of ik zou winterse stamppot plus een macaroni klaar hebben, die alleen nog in de oven hoefde. Pas als er was gezongen zou het uitpakfeest beginnen. Met het gooien van dobbelstenen zou iemand worden gekozen die het beheer kreeg over de zak. Jaja, ook al zou er geen kind aanwezig zijn, dan nog zouden we genieten van de originele surprises en goede gedichten, van de gezellige ongedwongen sfeer en we zouden veel te lachen hebben. Oh, en niet te vergeten, dat heerlijke voorspel van de Kerst.
Piepkleine foto's met een kartelrandje getuigen er van: Doortje van drie in de zondags jurk plus Ot en Sienschort voor de kerstboom met echte kaarsjes en de emmer zand eronder. Toen mijn moeder ze weg wilde doen heb ik hun originele glasgeblazen ballen geconfisceerd. Op sommige zit nog een likje kaarsvet van toen. Ze zijn al achtentwintig jaar in mijn bezit en de piek heeft het ook al vijfenvijftig jaarringen volgehouden zonder averij op te lopen. Als het kon toverde ik met Kerst een schare vrolijke familie aan de feestdis in huize Weltevree en iedereen zou aandacht voor elkaar hebben. Er zouden minstens twee mensen zijn uitgenodigd die het niet alleen wilden vieren. Harmonisch, en er zou veel gelachen worden. Verhalen zouden we vertellen en men zou bij elkaar betrokken zijn. Liefde zou als vanzelfsprekend door de kamer golven, vertrouwd. We zouden misschien een spelletje doen of simpel 'zijn'. Samenschurken met een boek of wat men maar zou willen om van de rust en elkaar te genieten. Onvoorwaardelijk zouden we blij zijn met samen, volledig in het nu en de kou zou buiten blijven, net als de harde waardeoordelen. Iedereen had dan misschien een gerecht gemaakt waarvoor uiteraard lovende woorden over en weer vlogen.
Ik hang aan harmonische tradities, maar ik kan niet toveren en nu gaan er prachtige verhalen verloren. De overlevering, die ik als kind al zo belangrijk vond, stopt bij mij en ik zet de boom op zonder voorpret. Kaarsen op tafel, leuke servetten om het voor EMJE en mij gezellig te maken. Het is onvoorspelbaar of ik er al dan niet last van krijg, want ik hang met iedere bal een illusie in de boom. Het Kerstmannetje op de slee of in de houten luchtballon, het speciale engeltje. Zodra die dingen uit de "Kerspullen-dozen" komen vraag ik me af welke van de drie specials mijn dochter dit jaar zou kiezen. Ze mocht, als alles klaar was, altijd de piek bovenin zetten. Tot voor kort kende alleen de intieme enkeling mijn verlangen, de gedachten over hoe het zou hebben kunnen zijn. Iedere afzonderlijke herinnering zal misschien weer steken. Niet omdat ik pijn koester, of onbedwingbare SM neigingen heb, maar… als ik het had verdiend om verwaarloosd oud te worden, in de trand van -eigen schuld-dikke bult- zou ik het lot zonder pijn of klagen dragen. Kon ik maar toveren...
feedback van andere lezers- jan
waarom dat 'feest' in december is snap ik nog steeds niet, die maand doet veel mensen letterlijk en figuurlijk de das om, dat beetje extra wat ze krijgen kunnen ze of aan de Sint of Kerstman geven als ze daarna tenminste de energierekening nog kunnen betalen, nee eind maart zou, als het dan toch zo nodig moet voor die broodnodige schijngezelligheid vaak, beter zijn m.i. Doortje!
Dora: Ja, troostvol je woorden Jan en ook helemaal waar ...praktisch dan
Ik kaart echter aan dat ik er het beste van maak Zoals anderen zou ik er glunderend van genieten, als ik de kans kreeg, ook met een dieperdepiep klein bugjetje, want dat heb ik altijd goed gekund, als een soort sport. - tessy
Je doet me beseffen hoe bevoorrecht ik ben dat ik deze dagen met de familie en het gezin mag doorbrengen.. ik wens het je zo erg toe om dit ook te mogen beleven Dora..ik zou je zo graag een toverstaf sturen voor kerst, maar helaas ik heb er nog geen gevonden.
Sterkte meid en blijven schrijven.
Dora: Doe ik, ik schrijf me vanzelf naar een ander leven toe...Al val ik erbij neer, ooit een keer heb ik de toverstaf uitgevonden...Ik weet nog niet wanneer, maar zodra ik hem heb laat ik het je weten.. Dank je meid... - Anjer
treffend! Zulke stukken schrijven werkt ook therapeutisch hoor Dora, vermijd ze dus maar niet, het zijn pure, ongeremde gevoelens die boven komen drijven, en die moeten eruit, als je ze opsluit, jarenlang in je houdt, krijg je verstopte kanaaltjes, en die ontstoppen, pfff heel moeilijk meid, ik kan er spijtig genoeg van meepraten. Dus laat ze er maar lekker uit, soms lucht dat op. grt Anjer
Dora: Dank je. Ik ben in leven gebleven door niets te verstoppen, dus ik ben het roerend met je eens, - bessy
...............................een verhaal om stil van te worden en bij stil te staan
het is niet gelijk verdeeld denk bij het lezen...
kus
kijk even naar de eerste zin er kan een zoutje of zoetje tusen denk ik...
Dora: Ja, ik zag het al: ik zou....dank je Bessy.
Ik ben blij dat niet iedereen zo'n stukje hoeft te schrijven al weet ik zeker dat er meer zijn zoals ik.. - Runner
Ik heb één van mijn laatste senryus hierop aangepast:
een dierbare wens
die niet in vervulling gaat
voedt het verlangen
Mooie maar trieste overdenking!
Dora: Men zegt wel dat zonder leed niets nieuws wordt geschapen maar ik ben toch liever kunstenaar op een ander gebied. Dank je Runner, ja jouw gedicht spreekt me ook aan.
|
