Volg ons op facebook
|
< terug
De balans opmaken
Laat ik eens, zo op het eind van het jaar, balansen en zien wat de verlies- en winstrekening oplevert.
Het schrijfsaldo opmaken als het ware. Het Runnertje was een idee dat één van ons lanceerde.
De tekst dient binnen een bepaalde tijd, het zetten van een kopje espresso, te worden geproduceerd en moet precies 60 woorden tellen. Voor een breedsprakig verhalenvertelster als ik bleek het een voortreffelijk hulpmiddel, ik moest op een speelse wijze soberheid leren praktiseren. Razendsnel en helder je punt maken, schrappen, de beste woorden zoeken, synoniemen scharrelen. Het is kort als een gedicht en ik heb de vrijheid genomen die oefening naar de man te vernoemen die het bekend maakte. Het voordeel van de Runner is dat men ernstig nadenkt over ieder woord: moet het in de zin, voegt het iets toe aan het verhaal? Als je het veel oefent en ze hardop voorleest voel je aan je water wat zestig woorden zijn. Gelukkig kent mijn Pecee een woordtelfunctie ter controle, dat scheelt een slok op de espresso als secondes tellen. Runnertje: De kruistocht
De zoektocht naar gelijk mijd ik want strijden is vaak lijden. Daarom koos ik voor oprechte harmonie. Wie niet met open vizier aan een kruistocht begint vaart op een gegeven moment blind, gooit heilige huisjes om, bestormt waandenkbeelden en in die brokken weet men niet tegen wie men wat zat te jokken. Meestal krijgen de onschuldigen dan de hardste slaag.
Dan leerde ik iets over een senyru
Dat is net dansen, heeft een soort samba-ritme van lettergrepen ( 5-7-5) en alleen daarom spreekt het me al aan. Hoe wals je vloeiend, met soepele heupbewegingen, verleidelijk en vrolijk op het ritme van de muziek, door een gedicht van zeventien lettergrepen? Hoe ontstaat een interessante herkenbaarheid of een aardig woordenspel dat ook nog inhoud heeft? Dat verdient aandacht.
het leven verschiet
en geeft het voorbestemde
geluk of een niet
Verzin je daar dan ook nog twee regels achteraan van zeven lettergrepen heeft het anders Japans.
het geboren kind
kan zijn eigen weg vinden
zo u het bemint
wonder wil zorg en aandacht
lief is bezit noch aanklacht
Het sprookjesachtige elfje is een hoog oplopend woordverhaal, als een hinkelpad in 1-2-3-4-1.
Het bracht mij in een minder bosnimfachtige verwarring en ik heb het vermoeden dat daarover het laatste woord nog niet is gesproken. Moet het eerste woord worden onderstreept door het laatste? Als een extra bevestiging? Of dient het laatste woord juist een tegenstelling ervan te zijn? De meningen daarover zijn verdeeld maar wikipedia kan ons de weg wijzen, schreef Henk en ik ben aan het oefenen geslagen. Het mag ook geen doorlopende zin zijn en indien er regels gelden houd ik me er graag aan. Poehee, puzzelen.
Sylvia
zuiver mensenkind
dansend dwaalt doorzichtigheid
het Viljalied dat zingt
bosnimf
Persoonlijk ben ik blij met de lessen die ik dit jaar via WH opstak. Ik leerde mensen aan hun teksten kennen. Ook sommige feedback sprak wel eens onverwachte boekdelen. Misverstanden ontstaan soms uit het 'niets'. Zo bleek ik op zoek naar een dekhengst, wat ik zelf kennelijk niet zo door had gehad. Ik ben heel eerlijk, recht door zee, maar ook nogal naïef. Dat is een spannende "bom-binatie" die niet iedereen meteen doorziet. Wat ik niet zoek zal mij ook niet vinden. Iedere lezer interpreteert een tekst geheel naar eigen referentiekader, dus laat ik in zo'n geval de waard zichzelf vertrouwen zoals hij de gasten doet. Ik ging wel intensief aan de slag met goedbedoelde raad, zoals ik dat als kind al leerde van mijn vader. Schrijven is voor mij spannender en leuker geworden. Straks brainborrelen we in Mechelen.
als een kind benieuwd met open oren
welke gezichten er bij teksten horen
die me treffen, opwinden of bekoren.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
U bleek op zoek naar een watte??? ;-)
Dora: Ja, ik snapte het toen óók niet zo, maar het schijnt een bestaand woord te wezen, haha, dank je.
Het is trouwens al uit een 'grijs' verleden, maar ik vond het hier wel even lekkerbekkend op de plek tussen passen. - tessy
Wat leuk Dora, ik stel me bij mensen die ik alleen van lezen ken altijd een beeld voor hoe die persoon eruit ziet, soms klopt dat beeld en vaak is het er helemaal naast, maar wat wel klopt is dat men soms tussen de regels wel een idee krijgt over het temperament van iemand.
Dedju toch jammer dat ik er niet bij kan zijn in Mechelen, en ik ben zoooo nieuwsgierig naar al de schrijvers. Ik mocht hier ook heel veel leren, en ben de meeste mensen toch wel een klein beetje in mijn hart gaan sluiten.
Dora: Oké. Ik spreek nu met je af, dat ik in Mechelen mijn ogen goed de kost geef. Dan organiseren we een keer een reunie, of iets, maar dan aan deze kant van de grens... Is dat een ideetje?
Oh yes Thanks maar weer voor je support... - jan
ik hoop dat je nog veel mag dichten en schrijven, je bent een rots in de branding van WHS wat mij betreft...en ik heb al veel geleerd sinds dat je ons deelgenoot maakte van je schrijfkunst!
Dora: Oef Jan, NIET doen>>> ik bloos tot kokens toen, zeg>>>>
Ik ben blij met een compliment maar ik kan er nog wel steeds de bibbers van krijgen...(overblijfsel van het complimentloze vroeger)... - Runner
Schitterende balans met mooie voorbeelden van dichtvormen.
Nu kom ik weer met een ruitgedicht. Het lijkt erop dat ik je wil plagen, maar het is puur toeval hoor.
Dora: Ha ha, ik mag jou wel Runner, een plaagje kan geen kwaad, hihi, want van die ruiten hoorde ik al iets en de manier waarop ze ontstaan...ga meteen kijken.. oh ja dank je maar weer voor je steun - hettie35
Mooie combinaties zo, heel mooi geschreven en graag gelezen.
Groetjes Hettie
Dora: Dank je Hettie, ik vond het leuk eens iets over WH te schrijven ook...een beetje voor allemaal. - Anjer
Zo voelt het inderdaad! knap beschreven, Dora Wanneer borrelen we? grt Anjer
Dora: 10 December in Mechelen, dus ik kom er een aardig eind voor rijden om maar daarover vind je wel iets op het FORUM...
wie weet zien we elkaar? Dank voor vandaag..
|
