Volg ons op facebook
|
< terug
Wat voelt de jeugd van deze tijd dat niet wordt gezien?
Is de jeugd van deze tijd nu echt zo anders en veel brutaler dan die van onze tijd, daarmee bedoel ik de zestiger jaren of dachten wij het alleen maar wat zij nu uitspreken?
In de supermarkt mogen scholieren al vaak niet meer in groepjes naar binnen wegens het lastig vallen van klanten en personeel. Als hun vriendelijk wordt verzocht om te vertrekken is hun woordenschat onuitputtelijk. Daar lusten de honden geen brood van. Ze liggen in een deuk als
er weer iemand een opmerking naar het hoofd geslingerd wordt en worden er niet heet of koud van
als ze vernietigende blikken krijgen van andere mensen die dat gedrag niet echt appreciëren.
Hadden wij inwendig vroeger ook van die gedachten maar durfden we ze niet te uiten? Ik moet diep graven maar dan nog denk ik niet dat het ooit bij mij is opgekomen om mensen in gedachten met zulk een woorden te bekogelen. Eerder bedenk ik dat we ze zelf ook niet veel hoorden laat staan ze ook te gebruiken.
Er stond toen ook nog niet zoveel beveiliging bij de ingangen van winkels om groepjes jongeren te controleren. Daarbij is het ook nog eens dat je in die tijd veel kleine grutterswinkels had en er
minder vaak kwam. Haalden we vroeger dan geen kattekwaad uit? Natuurlijk wel, wie zegt van niet
die zal zich toch eens moeten laten nakijken. Het was alleen van een andere aard wat we uitspookten. Zal voor degene die er lastig mee werden gevallen best wel knap vervelend zijn geweest
maar toch, we hadden meer ontzag voor oudere mensen.
Nu wordt er na een reprimande onverschillig de schouders opgehaald en als het meezit komt er nog een onbeschoft gemompel achteraan. Met andere woorden we kunnen de klere krijgen. De jeugd
voelt zich onbegrepen en vinden dat er te veel regeltjes zijn, ze weten het allemaal meestal zelf wel
hoe zich te gedragen. Maar als ik dan eens aandachtig naar sommige gezichten kijk vraag ik mij wel eens af wat verberg jij toch achter die stoere air van je?
Ben je wel zo gelukkig als je wel doet voorkomen, of wil je graag meedoen met de rest om vooral niet uit de toon te vallen. Het is opvallend dat als je een gesprek aangaat met een puber en je probeert in te leven, dan komt er vaak een verhaal uit van een gevoel van niet begrepen te worden.
Een leven moeten leiden dat gestuurd wordt door ouders die het zelf ook allemaal niet zo goed meer weten. Niet luisteren of even de tijd nemen voor wat aandacht want daar is vaak geen tijd voor,
want ouders en kinderen moeten soms te veel en mogen te weinig!
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Ik kan er compleet naast zitten, maar de 'kloof' tussen de jeugd en de 'grote mensen' is van alle tijden en je kan er een hele mand verklaringen voor aandragen. Maar dat is hier even niet aan de orde. De toegenomen grofheid is trouwens geen monopolie van de jeugd. Het is een algemene tendens. De basis ervan, het taalgebruik, sijpelt dagelijks je huis binnen, via de televisie, die 24 uur op 24 Amerikaanse rommel de woonkamer binnenbraakt. Schuttingtaal en gratuit geweld, zonder dat kan de gemiddelde Amerikaanse filmmaker geen vijf minuten zijn publiek geboeid houden. Om de haverklap wordt iemand verrot gescholden, ineengetimmerd of afgeknald; allemaal heel vluchtig en onpersoonlijk, maar het blijft hangen. Ver gezocht, de impact van deze geïmporteerde geweldcultuur? In alle geval voer voor antropologen zou ik zeggen. Met interesse gelezen Hettie.
hettie35: Dank je wel voor je reactie en het lezen,
groetjes Hettie - tessy
Ik krijg hier veel jongeren over de vloer, er zitten respectvolle eerlijke toffe mensen tussen, ik krijg ook vaak ouderen op bezoek en daar zitten soms chagrijnige zeurpieten tussen..ik denk niet dat er zoiets als "de jeugd" of "oudjes" bestaan, elke mens heeft zijn eigenheid.
Eerlijk gezegd wij hebben de jeugd dan ook geen mooie toekomst nagelaten, het milieu om zeep, het geld op ..men zou van minder moedeloos worden :-))
hettie35: Dank je wel voor je mooie reactie,
groetjes Hettie - Wardibald
Als jongere voelde ik mij ook onbegrepen. En nu nog, op mijn dertigste, voel ik maar al te vaak dat ik "overlast" schijn te veroorzaken door er gewoon ergens te zijn.
Overlast. Echt een woord waar ik de pest aan heb, want veel te vaak synoniem voor "verboden voor jongeren". Ik wil niet zomaar alle jongeren verdedigen hiermee, maar soms worden ze allemaal op hetzelfde hoopje gegooid. Dat creërt apartheid en wantrouwen.
hettie35: Dank je wel voor je mooie reactie,
groetjes Hettie - Dora
Ik denk dat rebellie bij de jeugd hoort, maar wij kenden grenzen, je hakte de hand niet af die je voedde. Mijn en dijn. Het was zo normaal om van andermans spullen af te blijven, dacht ik, tot ik daardoor als een watje werd betempeld...generatiekloof is van alle tijden maar weten wat wel of niet respectloos is moet je van thuis meekrijgen, denk ik.
hettie35: Of alles een generatiekloof is Dora dat vraag ik mij wel eens af,
natuurlijk wat je van huis meekrijgt is belangrijk maar als die
mogelijkheid niet bestaat dan nog moet je op een gegeven leeftijd weten dat je te ver gaat lijkt mij.
Groetjes Hettie
|
