Volg ons op facebook
|
< terug
Het gouden idee (3)
De eerste maandag van september trok Paterneo trots het laken voor zijn raam weg, liep naar buiten en stond op de stoep tevreden te kijken. Zijn winkel zag er goed uit en de kassa op de toonbank, die hij op dezelfde manier had weten 'op te pikken' als de stellingen glom minstens zo verlokkend als de nieuwe kruidenier. De buurtjes brachten hem een vaas mooie bloemen met de hoop op een goede samenwerking. Toen de buurvrouw zag hoe vuil zijn etalage was bood ze aan de ruit te zemen en nog voor ze een emmer sop gehaald had liepen de eerste vrouwen uit de buurt nieuwsgierig zijn winkel binnen. Paterneo glom en de gehele dag, het kostte hem geen enkele moeite, glimlachtte hij tegen de klanten. Binnen twee weken was het bekend: aan de Katjesweg, op de hoek van de Beukenlaan, kun je bijna alles krijgen en meteen bleek aan de dagopbrengst dat hij met deze zaak een goudmijn had aangeboord, meer dan een goed belegde boterham kon hij verdienen.
Dagelijks genoot hij van een goedburgerlijke maaltijd in het café 'De Luiwammes' op de andere hoek van het kruispunt en Erneo, zoals hij zich ook wel liet noemen, was apentrots. Zijn normaliter norse ogen keken zowaar veel vriendelijker de wereld in. Het aanzien dat hij vanaf de eerste dag in de buurt genoot deed hem in de stilte van de avonden fantaseren. Een vijfjarenplan had hij uitgedokterd dat hij stipt op zou volgen opdat zijn "Koningswarenketen" optimaal de kans kreeg tot wasdom te komen.
Toen hij de eerste maandboekhouding deed verwachtte hij een fikse winst te kunnen boeken, maar hij werd misselijk van schrik. Had hij een rekenfout gemaakt, een domme komma verkeerd geplaatst? Nee. Tot zijn verbijstering verdween er een fortuin in de zakken van Leo, de dikke eigenaar van 'De Luiwammes' en Paterneo, die in wezen altijd al een gierige krentenkakker moest geweest, moest veel goedkoper gaan leven om zoveel mogelijk opzij te leggen. Koken kon hij niet en van de huishouding had hij geen verstand. Dat had zijn zus de laatste drie jaar gedaan. Vanaf die dag at hij één keer per week, 's zondags na de kerkgang, buiten de deur en de andere dagen maakte hij met brood genoeg want hij wilde van zijn winkel de eerste zelfbedieningszaak in de provincie maken. Dat zou klanten trekken en hij zou sneller kunnen werken. Hij sliep boven omdat beneden een magazijn in was gericht dat hij bij de winkel wilde trekken. De keuken daar stond vol sanitaire producten, dozen zeeppoeder, afwasmiddel en het toiletpapier etc. Boven wilde hij een woonkamertje inrichten met een radio, zodat hij de nieuwsberichten kon volgen. Omdat hij met zijn klanten vaak een praatje maakte was een aannemer snel gevonden, die voor een vriendenprijsje het magazijn zou uitbouwen. De man beloofde tevens de a.s. woonkamer te behangen. Zijn huishoudelijke perikelen zouden pas zijn opgelost als hij een vrouw had en de niet gewiekste vrouwenversierder begreep dat een huishoudster voorlopig voldoende standing uitstraalde. Op amper iets meer dan water en brood potte Erneo zoveel mogelijk geld op terwijl zijn zaak steeds beter draaide. Hij kocht buurmans handkar en bracht daarmee na sluitingstijd bestellingen rond.
Het was tijd om dat succes in Twente te delen en hij investeerde in een keurig pak, een paar hagelwitte overhemden, nieuwe hoed en regenjas. Na een half jaar nam hij de trein en een dikke portefeuille die welvaart stralend kon uitdragen stak in de binnenzak hoewel het hem aan het hart ging dat hij daar geld aan moest verspillen.
Vanaf het station nam hij een taxi, die hij bij zus en broer met draaiende motor liet wachten en keek streng toen zus niets vermoedend, gehuld in haar afgekloven schort, de deur opende.
"Lies, wat zie je er weer slonzig uit. Niet echt representatief zo, vind je wel?" Ze was te blij dat ze hem zag en al stak zijn kritiek, de deur voor zijn neus dichtknallen was onbeleefd, vond ze.
"Ik ben voor zaken hier." deed hij gewichtig en zei dat hij geen koffie met hen dronk, "maar je moet mijn bed klaarmaken want ik kom terug." Hij droeg het haar op alsof ze bij hem in dienst was, maar ze knikte wezenloos en stamelde tegen zijn rug nog dat ze blij was hem te zien. Hoofdschuddend zag ze hem zonder te zwaaien in de taxi stappen. Lies, door zijn voorname uiterlijk totaal overrompeld, knalde de deur dicht zodra de auto de straat uit was en rende zo snel de kromme benen het toelieten door de lange gang.
"Ton, Ton, Pattie was er. Oh mijn Here toch, onze broer komt vanavond,"riep ze opgewonden aan de achterdeur tegen de groentetuin, waar Ton onkruid aan het wieden was. Hij keek even op, schokschouderde en daarna verdween zijn hoofd weer achter de bonenstaken. Het kon hem niet veel schelen sinds hij begreep dat 'de Pad', zoals hij hem stiekem bijnaamde, hen bestolen had. "Die lamstraal denkt dat Tonneke gek is, maar toevallig ziet deze Rontonton meer dan mijn dikdoende broeder hoedt, hihi." gniffelde hij hardop tegen de halfwas bonen.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Je hebt ook helemaal geen goed woord over voor Leo, maarja als ik dan verder lees begrijp ik ook waarom
Willy
Dora: Dank je , even voor de goede orde.... Leo, bedoel je kennelijk Paterneo? - Runner
Had 4 eerst gelezen en dat spreekt mij meer aan. Maar zo gaat het in een boek ook. Het ene hoofdstuk is mooier dan het andere.
Dora: Golfbewegingen denk ik? Dank je... - tessy
Goed dat tonneke de snoodaard doorziet :-)
Dora: Ik vind het goed dat hij je mateloos irriteert of ergert, want een "schoon vader" is het inderdaad niet echt. Hij heeft ook stompe vingers en "vieze" handen, ik zie ze zo voor me, maar dat zie je (nog) niet in de tekst.. Dank je Tess... - koyaanisqatsi
Ja, wie niet als een Erneo denkt en handelt, zal geen imperium uitbouwen. Maar ik heb het dan ook niet zo voor imperiums.
Dora: Wie niet werkt zal niets bezitten en desnoods dwars over anderen heen, ook geen probleem... haha die Erneo, het lijkt een beetje een naam voor de senseo, maar dan een bikkelharde soort. - bessy
ik vind de twee andere delen anders, het komt door een iets ander taalgebruik vooral aan het eind van dit stuk denk ik.
ga nu naar de volgende aflevering
Dora: Ja, het groeit met de gebeurtenis mee... dank je. Wat een inhaalslag ben je aan het maken.
|
