Volg ons op facebook
|
< terug
Het gouden idee-aanzoek (5)
Na twee weken was Geesje ingewerkt. Vaak was ze onzichtbaar, woog ze in het magazijn bruine bonen, koffie of iets anders af, dat ze strak in grauwpapieren pakken dichtplakte en keurig in het gelid op de schappen moest zetten. Vanaf haar werkplek hoorde ze hoe makkelijk haar baas de vrouwen paaide en grapjes met hen maakte die niet allemaal even netjes waren. Sommige snapte ze niet eens maar de dames gierden en genoten van zijn knipoogjes. Hij hoorde hen ook met het grootste gemak uit en ze was blij dat hij haar met meer terughoudendheid bejegende, ze was niet zo atrem als die vlotte klanten.
Het was makkelijk werk, later zou ze 'de rest' ook mogen doen, voorspelde de baas, die vooraleerst zelf prijsde en de kassa voor zijn rekening nam. Wat de rest inhield wist ze niet want als hij naar de groothandel was runde Geesje de zaak alleen en ze maakte geen fouten. De eerste keer dat ze naar haar ouders mocht, hij had het al twee keer uitgesteld in verband met een klus die beslist eerst af moest, kreeg ze iets extra's uit de winkel voor hen mee.
Op een dag, niet snel daarna, was mijnheer de Koning tijdens het eten, dat ze met het bord op schoot tussen de toiletrollen verorberden, spraakzamer dan anders. Hij vertelde over zijn plannen en ze zag hoe zijn ogen daarbij fonkelden. Ze hield ervan als iemand wist wat hij of zij wilde, van zijn vak genoot en zomaar ineens zei hij dat hij tevreden over haar was. Omdat hij nooit een compliment gaf bloosde ze en wuifde dat weg, zoals ze geleerd had bescheiden te zijn. Die verlegenheid stond haar goed, vond hij en het leek alsof er iets van de afstand tussen hen verdween, die Geesje in acht had genomen.
"Zeg maar Erneo, dat is minder formeel, vind je niet?" stelde hij voor en ze wist ineens niet meer waar ze haar handen moest laten, draaide haar armen achter de stoelleuning op haar rug in elkaar. Dat haar borst naar voren stak was ze zich niet bewust, noch dat Paterneo staarde en slikte. Hij wilde haar de nieuwe woonkamer laten zien die juist deze week was ingericht, zei hij. Zonder argwaan liep ze achter hem aan de trap op waarna hij talmde in de schemerige ruimte van de krappe overloop. Ze stonden dicht tegen elkaar en het leek alsof ze een cadeau kreeg, zoals hij de deur opende. Terwijl ze vanaf de drempel wilde kijken duwde hij haar naar binnen. Er hingen verschoten overgordijnen en er stond een laag salontafeltje. De makkelijke stoelen, die gisteren door de vorige eigenaars waren gebracht vond ze lelijk al stonden ze uitnodigend aan weerskanten van het raam. Ze vloekten met de gordijnen. 'Ik zou een andere bekleding voor de stoelen hebben verzonnen,' ging het door haar heen maar zoiets zei je immers niet tegen de baas.
"Kleurig... fris ook," was al wat ze wist te zeggen en ze wilde omkeren, maar hij hield haar tegen en zei dat ze 's avonds bij hem kon zitten, omdat de zolder niet te verwarmen was. " Nu is het niet koud, maar straks, als de wind door de pannen giert…" deed hij een poging aardig te zijn en Geesje dacht na… was dit wel gepast? Hij wachtte, bekeek met water in zijn mond haar zachte huid die bloosde en de lieve ogen die wegkeken. Met het idee dat ze zichzelf daarmee een slag om de arm bezorgde zei ze zachtjes blij te zijn met zijn aanbod. Het drong tot hem door hoe penibel zijn positie zou zijn als ze geweigerd had en zuchtte diep. De volgende dag leek het echter, ze kon de vinger er niet op leggen, dat hij haar aanwezigheid daar verwachtte en voor het eerst voelde Geesje hoe ze ergens middenin zat waarop ze geen vat op kreeg. Hij was haar baas en ze had beloofd al zijn opdrachten uit te voeren. Geesje besefte terdege dat de snelle leefwijze in de grote stad, waar de verhoudingen veel minder hecht waren dan ze thuis gewoon was, haar soms puzzelden, maar het trok haar ook aan. Ze koos ervoor om zich er snel in thuis te voelen. Zo naar was het niet om samen naar de radio te luisteren na het eten. Als ze later op de avond hun koffie naar boven bracht was dat een mooie afsluiting van de werkdag, vond ze. Meestal zochten ze rond tien uur hun eigen 'slaapkamer' op.
Inmiddels fantaseerde Paterneo daar over het begeerlijke vrije vlees dat zo dicht in zijn buurt sliep en dan draaide hij opgegeild door het verzakte tweepersoonsbed. Het was alsof hij dwars doorheen het dunne zachtboard plafond haar lichaamswarmte voelde en dan realiseerde hij zich terdege dat hem niets meer dan een kippenleertje van haar scheidde. Maar hij beheerste zich, maakte zich er een voorstelling van hoe ze daar achter het afgeschotte stukje van de zolder sliep. In nachtkleding die hij wilde zien, maar zeker ook wat zich daaronder mals heen en weer zou bewegen. Vaak dacht hij aan de geurige hooimijten met willige boerenmeiden, die zich zonder omhaal lieten nemen en hij trok zich dan terug op de toilet om zijn lust weg te spuiten. Binnen een paar maanden was hij ervan overtuigd dat hij zijn mannelijkheid aan haar wilde bewijzen en dat werd een ware obsessie, leek niet meer te voorkomen. Al liet Geesje nooit blijken iets meer voor hem te voelen, toch vond hij dat ze blij met hem moest zijn en toen Paterneo zijn huishoudster zonder enige gene plompverloren ten huwelijk vroeg bloosde ze overrompeld.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Ik hoop dat ze het zich twee maal overlegt want hij ziet toch enkel maar die kwaliteiten die hem van nut kunnen zijn en verder niets
Willy
Dora: Ach ja... het loopt redelijk voorspelbaar af he Willy... Dank je voor het lezen - koyaanisqatsi
Natuurlijk gaat ze 'ja' zeggen! That's life!
Het begeerlijke vrije vlees... Ik kom (kwam) meestal alleen maar begeerlijk gevangen vlees tegen... :-(
Dora: That's life, koyaanisqatsi, een vrije verleiding doorzien voelt veel verleiderlijker dan er met een noodgang in te vliegen. Een roman over een lang en gelukkig leven noemt men meestal een sprookje, daar zitten veel wijsheden in... je verslikt je makkelijk in een appel en dan lig je daar tussen zes glazen planken te koekeloerskie - Runner
Hij gaat met de TGV op zijn doel af!
Dora: Ja, hij heeft ook zonder Kerstboom vaak een piek te zetten en ze heeft nog niet goed naar zijn handen gekeken... dan had ze wel beter geweten. - tessy
Oh.. laat haar nee zeggen aub.
Dora: Tesske, sommige dingen moeten gebeuren...in deze, omdat, maar toch dank je wel - bessy
ben het met Tess eens zeg nee Geeske
Dora: Ja, maar ja... nu je het in een keer leest ben je zo door de gebeurtenissen heen, als in het boek Bessy...dank je wel voor je trouwe lezen
|
