Volg ons op facebook
|
< terug
Het gouden idee-wikken-wegen (6)
Geesje worstelde met zichzelf. Hoe kon ze blind zijn geweest, niet gemerkt hebben dat hij verliefd was.
'Hij is waarschijnlijk een stil water, niets gewend in liefde.' dacht ze en begreep ineens zijn gedragscode.
Zijn vlotte manier van spreken bewaarde hij voor de vrouwen in de winkel. Omdat hij daar niets mee wilde. Het spel, de hofmakerij zoals dat op het platteland gebruikelijk was, had hij overgeslagen. Uit respect voor haar waarschijnlijk, besloot ze voor een lief motief. Natuurlijk had ze behoefte aan sterke armen om zich heen waar ze zich aan over kon geven, in weg kon dromen. Stiekem dacht ze aan kinderen en na een paar weken wikken en wegen lonkte het beeld dat ze als zijn vrouw beter af was dan in een 'dienstje' waartoe ze zonder opleiding veroordeeld was. Al leek hij in niets op haar droomprins, ze voelde zich wel gevleid. Met de bezettingsellende zo vers in het geheugen, de armoe en het inschikken, wist ze zich met hem verzekerd van een zorgeloos leven. De klanten bejegenden haar uiterst respectvol en ze merkte wel dat ze door haar net zo graag werden geholpen als door de baas himself. Er waren zelfs vrouwen die haar rechtstreeks toefluisterden, dat ze zijn grapjes niet altijd even kies vonden. Dit middenstandsbestaan bood meer zekerheid dan waar ze ooit op had gehoopt en Geesje kon er niet goed wijs uit worden. Wilde ze wel of niet. Ze kon niet eeuwig blijven afwegen.
Erneo vroeg na een maand voor de derde keer of ze het al wist en in een overmoedige bui zei ze ja.
Hij knikte blij, kuste haar stuntelig op de wang wat ze superschattig vond. Zo'n zelfverzekerde man, die niet goed durfde. Nadat de kogel door de kerk was liet ze zich gaan in haar verlangens, die jaren door de oorlog naar de achtergrond waren gedrongen. Ze dacht met pijn in haar hart aan haar eerste liefde en ze miste hem nog steeds. Nieko was na de bevrijding niet teruggekomen. Die gelukkigste episode in haar leven was abrupt met zijn dood geëindigd. Ze wist dat haar grote liefde het haar gunde gelukkig te zijn.
Oh, nu zou ze het in alle vezels kunnen voelen. Al met Nieko, ze waren stapelverliefd op elkaar geweest, droomde ze ervan dat het een heel intense ervaring zou zijn het bed te delen. Met hem had ze wilde gevoelens gekend. Alles overrompelende diepten hadden ze gedeeld en opgewonden besproken hoe mooi en wonderlijk het voelde om in elkaar te verdrinken. Al hadden ze dat alles alleen in kussen tot uiting gebracht, in zachte strelingen waarbij ze naar de hemel zweefde, het had een diepe belofte in zich geborgen die nu werd ingelost.
Met steroogjes en vol prachtige verwachtingen leefde ze naar de toekomst toe. Vooral fantaseerde ze over het moment dat hun 'werkverhouding' veranderde in 'liefdesleven'. Met haar drie vriendinnen had ze er vroeger om gegiebeld. Destijds hadden ze allemaal naar de pijpen van hun bazin gedanst en er over gekletst hoe ze later zelf de lakens uit zouden delen, in hun eigen gezin. In deze belangrijke periode miste ze hen vreselijk. Ze wilde delen hoe leuk het zou worden en het huwelijk zou de kroon zetten op de jarenlange speculaties die ze met zijn viertjes hadden gemaakt. Al was het haar aanstaande nog niet opgevallen, ze was handig en ze zou de vloekende stoelen opnieuw bekleden. Er moest een eettafel komen om gezellig de maaltijd te genieten. Oh ja, ze wist precies hoe ze hun leven gezellig ging maken. Erneo zou aan haar een nette en hardwerkende vrouw krijgen, die hem in de winkel bijstond en hem veel zorgen af kon nemen. Van thuis wist Geesje dat haar vader hun moeder op handen droeg, al had pa dan de eindverantwoording, maar Erneo gaf haar geen vrij om hun huwelijk thuis aan te kondigen. Zulk nieuws kon heel goed door de telefoon, wist hij. Het stak maar een héél klein ietskepietske dat hij niet om haar hand vroeg bij haar ouders en ja, ze moest hem gelijk geven, inmiddels was ze oud en wijs genoeg om haar eigen beslissingen te nemen. Die weken vlogen voorbij en nu was ze blij dat ze met Nieko niet verder was gegaan want nette vrouwen bewaarden hun maagdelijkheid voor de mooiste nacht van hun leven.
feedback van andere lezers- Runner
Je bespeelt wel smens kwetsbare eigenschap: de nieuwsgierigheid.
Ik zal het mijne tactvol uitdrukken: Ik ben benieuwd naar het vervolg!
Dora: Is dat kwetsbaar Runner? Ik heb geleerd dat het verstandig is, net als fouten maken, anders leren we niets, toch? Jaja... mensen vullen in naar eigen referentiekader... Hopenlijk tot na de voltrekking van het huwelijk.. Oh ja. Dank je voor je trouwe lezen... - koyaanisqatsi
Tja... Die dreigt sterk de richting van Duizend Schitterende Zonnen van Kh. Hoesseini in te slaan... Met alle vreselijke gevolgen vandien...
Dora: Ik ook, Computer crahed, nu alle weer intall. Maar goed, Nieuwe Norman erop en niet kunnen emailen nog. Dus dank - tessy
Arme Geeske, ik vrees ook voor de ontnuchtering wat een knauw zal dat geven aan haar jonge hartje
Dora: Sommige dingen zijn niet te voorkomen he Tess? Ik had comp problemen, kan nog niet emailen dus.... Kan een paar dagen duren. Dank je - Anjer
ja dat kan nog alle kanten uit, maar zal een te mooi droom zijn. mooi grt Anjer
Dora: We zullen zien Anjer... straks komt de ontknooohoohoping - bessy
het is een zo herkenbaar verhaal, veel meisjes van die tijd zullen er zo over gedacht hebben. Ze wisten niet beter.
Dora: Ja, ik probeer een tijdsbeeld te scheppen doorheen de tijd, dank je voor je mooie feedback
|
