|
< terug
Een oprecht 2011
Mijn vader leerde me halverwege 1961 een levensles waar ik toen geen moer van begreep. Via het spreekwoord 'zoals de waard is vertouwt hij zijn gasten' wees hij me op de groteske mogelijkheid dat men soms een onschuldige beticht van zijn/haar eigen wandaad. Tot op het bot geschokt was ik en mijn ogen stonden op steeltjes! Die dag ging er aan onze oubollige eiken eettafel een pikzwarte wereld voor me open en dat was beslist geen vrolinkrijk. Nee.
"Kind jij bent eerlijk, maar de spiegel van eerlijkheid steekt in het hart van minder integere mensen. Zodra ze jou van iets betichten dat je niet hebt gedaan moet jij op je tellen passen." zei hij en ik loensde bijna van ongeloof. De voorbeelden daarvan zag ik echter dagelijks binnen ons gezin en ik besloot toen dat ik me er niet druk om hoefde maken want "al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt hem wel!" De bijbel zei het immers ook en een leugenaar zou door de mand zakken. God zorgde er wel voor, daar hoefde ik geen energie in te steken. Toch?
Haha, wat een monstrueuze kinderlijke oplossing bedacht ik destijds.
In de pubertijd, ik zocht naar de verklaring waarom mijn moeder geen warme liefde kende, las ik in verstandige psychologieboeken over 'projectie.' Hoofdstukken vol vakjargon waarin men o. a. de waard en zijn gasten op geheel andere wijze uit de doeken deed. De beschrijving paste ook perfect en hun voorbeelden klopten. Soms ligt er een jeugdtrauma aan ten grondslag wat een geschonden gevoel van eigenwaarde tot gevolg heeft. Een zwakke persoonlijkheid neemt sneller zijn toevlucht tot oneerlijke 'waardachtige' noodgrepen. 'Dat is dus een foutje van de natuur,' dacht ik. 'Men hoeft het alleen maar te genezen, dan is iedereen zo gelukkig als ik'... Iemand met een stevig geworteld wezen erkent eenvoudig zijn gemaakte fout en leert ervan.
Haha, wat een puberaal simpele oplossing zag ik.
Inmiddels heft mijn vader negenentwintig jaar na zijn dood en een halve eeuw na dat gesprek nog steeds bezorgd zijn vinger. Doodziek ben ik van de lui met hun geschonden persoonlijkheid en zielige aandachttrekkerij. Murw van de ontkende misdragingen en het gekonkel. De jaloerse krengen, mannelijk en vrouwelijk, lijken wel als paddenstoelen uit de grond te blijven schieten en ik voel me alleen nog veilig binnen mijn eigen muren. Af en toe een uitstapje naar echt vertrouwde vrienden en daarna schiet ik meteen mijn hol weer in. Godsallemachtig, stop de wereld ik wil er van af.
Onrechtvaardigheid duurt nu al levenslang, moeder en broer logen en manipuleerden meesterlijk. God is te druk met iets anders want oneerlijke waarden heersen nog steeds en ik kan niet meer bij paps te raden gaan. Het zou ook niets helpen want een oplossing had hij niet.
Hij zou simpel opnieuw zeggen:
"Laat het langs je afglijden en blijf eerlijk jezelf. Wie de schoen niet past trekt hem niet aan, lieverd en sta erboven. Boontje komt ooit om zijn loontje." Oh ja? Wanneer dan? Gotsamme pa, wanneer in Godsnaam?
Mijn man en kind zijn ten prooi gevallen aan de jaloezie van zijn maîtresse. Hij liet eenvoudig zijn kind wegrotten voor zijn grote liefde. Dat mijn ex zo dom was kan moeilijk mijn schuld genoemd worden, lijkt me, maar het verlaten kind MOET pappa vereren en als leugenaar ben ik verbannen. Waarom in Godsnaam mag zijn gedrag beloond blijven? De onbetrouwbare leugenridder. In de hoek liggen mijn idealen opgestapeld als droge houtblokken voor de open haard, maar die heb ik niet. (ik heb het dus al lang een plaatsje gegeven, dank u) Struikrovers van de waarheid blijken altijd te winnen en hele volksstammen staan met een knuppel klaar om mij de mond te snoeren. Men bestrijdt mij of ik de duivel herself ben, sluit me buiten of spit mij onder de grond als was ik mest om de akker mee te verrijken. Ik ben verdomme geen hond en ook de deurmat niet!
Nee, van je fouten leren en zelfrespect hebben is maar enkele mensen gegund. Kom me niet vertellen dat het fijn is in deze wereld te leven want hoge bomen vangen veel wind. Men schuift naar hartenlust de eigen onvolkomenheden in mijn schoenen, alsof ik daartoe op de wereld werd gezet. Hoepel op, lamstralen. Ga naar de bioscoop en projecteer je verziekte zaken daar op het doek! Als je dit prachtige eenmalige leven zo nodig moet vergallen met onzekerheden waar je een ander mee bevlekt en er de schuld van geeft zoek je soortgenoten op. Rook en zuip je in de junkhoek dood, vergooi je leven maar blijf uit mijn buurt
Kom alleen met open vizier bij me binnen om nog iets van geluk mee te beleven.
Wees gewaarschuwd: Ik ben niet verantwoordelijk voor jouw ellende en jouw eigen troep ruim je zelf op. Een vuilnisbak waar je alle onvrede in kunt storten ben ik niet en je hoeft je geweten niet in mijn schoot te dumpen opdat jij jezelf om de tuin kunt blijven leiden.
Heb je lieve plannen en een stevige persoonlijkheid, ben je eerlijk, oprecht en integer? Kom dan binnen en we vieren samen een gelukkig 2011!
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Da's wel duidelijk! Mag ik binnenkomen? ;-)
Dora: Uiteraard zijt gij welkom, want gij kent de regels en gaat er niet mee op de loop. Laten we samen genieten van 2011 - ivo
schitterend en laat ons samen een leuk jaar beleven
Dora: Doen we Ivo. Gelijke zinnen kunnen samen goed bezinnen. Dank je wel... - aniram
inderdaad schitterend geschreven, heel graag gelezen qua mooie woorden, stijl en opbouw. Spijtig is de inhoud droef. Een schitterend 2011! En blijf naar je pa luisteren!
Dora: Mijn dank is groot en mijn vader leeft in mij voort... - Runner
Sluit me bij opmerking van aniram aan!
Klop op de deur in 2011, maar blijf alert :-)
Dora: De klop op de deur komt zeker, want ik verkeer graag met Runners zoals jij en gelijkgestemde zielen maken mij blij. Proost - bessy
ik kom graag bij je binnen ook in 2011
schrijven kun je hoor
Dora: Ja dat houden we er in... Dank je - Hoeselaar
Dit heeft me diep geraakt Dora. Je schrijft zoals je denkt maar met al de blessures die al hebt opgelopen heb je ook een burcht ronom je gebouwd
Goh wat schrijf je mooi !
Willy
Dora: Ja, die burcht is raadzaam, want als je vanuit je intieme kring wordt afgemaakt doet het extra zeer. Verraad blijft nou verraad, of je dat nou wegschuift of niet...en wie integer is mag bij mijn burcht naar binnen, de haard brandt er en de regels zijn duidelijk...Niets tussen regels lezen, navragen of je vermoedens kloppen...en geloven in zelfrespect
|
