Volg ons op facebook
|
< terug
Hoe Anjer ontstond
Tussendoor speelt de vraag wie er zo gek zou zijn om mijn autobiografie te lezen, er is zoveel erger in de wereld. Wie interesseert het of mijn pietluttige leventje niet rozengeur en maneschijn was? Maar het gaat hier voor mezelf een therapeutisch schrijven. Niet meer en niet minder, niet voor haar of haar kloon. En dat ik cvs heb dat speelt alleen maar in hun kaart. "Ik heb het toch voorspeld altijd al fragiel geweest, zou nooit iets bereiken, dat was van vroeger al duidelijk, van bij haar geboorte. Ze had er eigenlijk niet moeten zijn weet U!"
Na de geboorte van haar eerste voorspeldden de dokters dat ze nooit meer zwanger zou worden. Maar na 11 jaar gevreeën te hebben zonder voorbehoedsmiddelen diende ik me aan op het meest onmogelijk slechte ogenblik in het leven van mijn moeder. Dikwijls genoeg heb ik , tijdens één van haar dronken buien, het verwijt gekregen dat ik haar zangcarrière in de weg heb gestaan door gewoon geboren te worden.
Ja U leest het goed, zangcarrière, ze stond op het punt door te breken, met mijn vader aan haar zijde als haar klankman. Ze had een solocarrière en zong bij het koor van jacobus Loon. Toen kwam ik, ze probeerde nog een tijdje maar kon niet meer omdat ik zo teer en fragiel was en veel aandacht opeiste. Ik kon ook niet constant aan de zorg van een elf jaar oudere zus over gelaten worden. Dus stopte ze en dat heb ik mijn hele leven geweten. Voorbij zangcarrière, gedaan roem en aandacht, optreden en feestjes, gedaan sociaal leven. Bovendien was ik ook nog het lievelingetje van mijn vader, wat het zo mogelijk nog moeilijker maakte. Hij bleek uiteindelijk ook niet opgewassen tegen haar militaristisch, eigengereid, eigenzinnige karakter. Toen hij op een leeftijd kwam waar gesproken wordt van penopauze, verkoos hij een ander het hof te maken, en liet hij haar in de steek, en ons?
Maar goed, te vroeg geboren, frêle, ziek, lang in het ziekenhuis gelegen, kon moeilijk eten, speciale pap, veel doktersbezoekjes, veel huilen, nooit tevreden, zo was ik blijkbaar als baby. Sliep slecht, at slecht, zag slecht.
Mijn moeder was namelijk in het contact gekomen met een kind met rode hond, en zo aldus besmet geraakt. De prognose die de artsen haar maakten was niet rooskleurig. Een gehandicapt kind mevrouw, dat blind, doof of hartproblemen zou hebben als het al in leven bleef. Dat bovenop de teleurstelling van haar zangcarrière maakt waarschijnlijk dat eenieder in dezelfde situatie haar eigen kind gaat haten. De werkelijkheid echter was veel minder erg. OK ik was misschien teer en ziekelijk, maar in mijn herinneringen kan het best zo zijn dat mijn moeder dat zelf van mij maakte. Ik denk dat buiten het blind zijn met mijn rechteroog ik een redelijk normaal kind was met alle kinderkwaaltjes erbij die de eerste levensjaren van elk kind de bovenhand halen. Mijn eigen kinderen zijn ook veel ziek geweest totdat ze uit de kleuterschool kwamen. Mijn pediater verklaart dat een kind een zekere immuniteit moet opbouwen tegen allerlei virussen en ziektes. Dit tot hun 7 jaar, dan groeien ze daar uit. Zo ook bij mijn kroost. wordt vervolgd
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Zo zie je maar weer dat je niet alles geloven kunt wat artsen en anderen te vertellen hebben, ga je eigen gang en trek je van kletspraatjes niets aan. Tenslotte is het jouw leven en niet dat van anderen
Willy
Anjer: Zo moet je het leren zien willy, alleen zit dat zo geblokkeerd soms dat net dat loslaten nogal zwaar is! bedankt voor het lezen en de fb grt Anjer - Mistaker
Tja ik was juist enorm gewenst door mijn moeder, het duurde 14 jaar voor ze eindelijk zwanger werd en ze had de hoop al opgegeven. De verwachtingen waren dan ook wel érg hoog gespannen, de lat werd gigantisch hoog gelegd voor mij. Wat een stress, dat kon niet goed blijven gaan...
Proza recht uit het hart, dat komt altijd flink binnen!
Groet,
Greta
Anjer: ik ben blij voor de mensen die wel een goede relatie met hun ouders hebben, ikzelf doe het ook helemaal anders met mijn eigen kinderen, ik moet ook wel greta mijn zoontje is autistisch en dat geeft je zowiezo een andere kijk op opvoeden! bedankt voor het lezen, grt Anjer - Runner
Sluit me aan bij opmerkingen Dora
Knap geschreven
Anjer: Bedankt Runner, discussie laait dan wel op over publiceren of niet, wat denk jij ervan? grt Anjer - hettie35
Ik sluit mij volkomen bij Dora aan, van je af schrijven is een goede
zaak. Groetjes Hettie
Anjer: bedankt hettie, heb het ook al verbeterd, die namen was ik vergeten! bedankt voor het lezen, grt Anjer - ivo
oeps dit is wel naar om het broekaf zo te lezen, de eerlijkheid en het pijnlijke overvalt en struikelt haast over elke letter en de lettergrepen grijpen niet alleen de woorden, maar ook achteraan in mijn keel .. zo hard en zo echt, sjongens ... het is me wat ...
Anjer: Bedankt ivo, wist niet dat het soms zo'n impact op anderen kan hebben het is ook zo onrealistisch zelfs als ik het teruglees! grt Anjer maar toch bedankt voor het lezen hoor, - Dora
Het is goed om het op te schrijven. Jouw verhaal is op enkele keiharde lijnen zeer herkenbaar Niet gewenst zijn, je moeders vijand zijn zullen velen herkennen. Het is goed om er een roman over te schrijven. Ik hoop dat je fakenamen gebruikt, want anders kun je er moeilijkheden mee krijgen die je beslist niet wilt. Ieder leven heeft zijn eigen unieke ontstaan en verloop.
Anjer: god Dora heb het direkt verbeterd, die namen dan, bedankt voor tip he, grt Anjer
|
