Volg ons op facebook
|
< terug
De Veiligheidsbrigade
Ik zat in het bruine kunstenaarscafé en had het stel bij binnenkomst al getraceerd. Met hem had ik graag na een heerlijke nacht een beschuitje willen eten en zij zag er uit als een aantrekkelijk en zachtzinnig typ. Ze pasten wel bij elkaar, vond ik en ik luistervinkte terwijl ik ogenschijnlijk in gedachten door het raam naar buiten keek.
"Oogcontact is voor mij noodzaak want ik overleef ermee. Pure zelfbescherming. Ik moet zien wie de ander is en of hij oprecht is." zei ze zelfverzekerd. Hij knikte en was erg geinteresseerd.
"Geen enkele moeite heb ik om in bed mijn hals naar mijn vrijer toe te keren en hem mij te laten nemen als een onderdanig dier dat zich overgeeft in volkomen deemoedige onderworpenheid. Ik zal hem verwennen als een rasechte diva en volleerde hoer zodra mijn wachters hem aan een grondig onderzoek hebben onderworpen en hem toe hebben gelaten," zei ze op een toon alsof ze de weersverwachtingen voorlas. Hij knikte onwillekeurig, vond het kennelijk een aangenaam gesprek.
"Want dan ben ik vertrouwd met hem. Pas dan kunnen we samen genieten in mijn intiemste binnenkring waar de tempel zacht verlicht is en de liefdesgevoelens als welriekende olie onze huid masseren. Er klinkt welluidend gegrom van genot alsof we genieten van een exquise maaltijd met verfijnde hapjes, gelardeerd met af en toe een lief gelispeld koosnaampje." sprak ze zonder een zweempje van hese geilheid in haar stem. Hij likte toch langs zijn lippen en ondanks dat zij sprak alsof ze een lezing gaf kon ik me zijn reactie dondersgoed voorstellen.
"Weet je, het is géén sinecure om langs mijn wachters te komen. Het walhalla te mogen betreden vergt meer dan gering doorzettingsvermogen. Ik heb de bewaking strikte richtlijnen gegeven. Er kleven, in andermans ogen, belachelijk rigide voorwaarden aan om hen te passeren en ik heb hen zelf opgeleid, geïnstrueerd." Even observeerde ik het stel. Ze had inderdaad iets van een Japanse keizerin, vond ik en de interessante sterke mannelijke man hing aan haar lippen.
"Het is tenslotte iets anders dan moederliefde wat ik te bieden heb en de rol van kindvrouwtje dat zich door een stevige dictatoriale ridder te paard laat redden ligt me evenmin. Die knollen hè, daar is iets mee, ze staan in mijn gang voor ik er om gevraagd heb en krijg ze dan maar weer eens weg." glimlachte ze en hij schaterde. Het leek als had zij hem gehypnotiseerd. Haar woorden kwamen mij bekend voor. Een man hoeft mij ook niet als een vader te benaderen of mij over de kam van zijn eigen opvoeding te scheren want dan mag hij enkel koffie drinken. Zodra ik hem moet bemoederen blijft het ook bij een cappuccinootje. Waren ze een setje, was dat in ontwikkeling, vroeg ik me af. Testte ze hem? Ik kreeg er geen hoogte van.
"Als een man van mij verwacht dat ik aanvul wat hij mist komt hij niet eens in de tweede kring. Daar is namelijk aan de orde of hij voor zichzelf op kan komen en bereid is verbaal een robbertje met mij te discussiëren over essentiële levensvragen. Heeft hij voldoende algemene kennis? Leeft hij zich ook in als ik anders ben dan hij verwacht? Heeft hij een woordenschat waar ik iets van op kan pikken? Daar heb ik namelijk een zwak voor. Woordspelletjes. Dat zegt veel over iemands levensvisie en dat wordt in de tweede kring getoetst. Zijn zelfrespect moet namelijk even groot zijn als het mijne." somde ze zelfzeker op. Hij ging niet eens verzitten.
"In een gesprek weet ik precies wanneer het iemand om zijn gelijk te doen is. Nooit sorry kunnen zeggen of niet van je fouten willen leren is een reden om terug gestuurd te worden," zei de blonde keizerin met het gemak dat eigen is aan het dragen van de kroon van weten en zelfkennis. Ze aanvaardde de wetenschap en draagkracht van haar status als een staatshoofd zonder dominant over te komen. Ik vroeg me af op ze wellicht met hem een toneelstuk voorbereidde. Mijn gedachten dwaalden af: Als een man vanuit liefde langs de securiteiten is gekomen en in mijn intimiteit verwijlt durf ik mijn ogen wel te sluiten. Laat hij niets doen waardoor duidelijk wordt dat hij me naar de mond sprak om de reddende engel te spelen want ik knap af op de witte prins en zijn paard. Een partner zou ik nimmer vinden. Ineens hoorde ik haar weer. Naadloos sloot haar relaas er op aan.
"Want dan schieten uit alle hoeken de stevige mannetjesputters die me beschermen. Dan vliegen mijn ogen open en zodra ik op dat moment niet in de zijne mag kijken zal ik met één handbeweging opdracht geven de bezoeker buiten te zetten. Lieden met minder oprechte bedoelingen worden niet getolereerd evenals zielig opgeblazen ego's die trachten te verhullen dat een mega minderwaardigheidscomplex hen plaagt. Sorry, ik ben nogal op mijn hoede want wat ik te bieden heb mag men niet met voeten treden. Het is me ingelepeld, men heeft me jaren voorbereid op het gebruik van de liefdesetikette vanwege mijn handicap." zei ze simpel. Hij was erg verbaasd, er was niets aan haar te zien dat duidde op lichamelijk ongemak.
"Ik heb maar één goed oog. Daarmee moet ik dubbelsnel en tot in de laatste pixel een situaties inschatten." zei ze nu toch nogal nadrukkelijk en kwam iets naar voren zodat hij in haar bescheiden decolleté kon kijken. Dat deed hij echter niet. Ze tuurde nadrukkelijk in zijn ogen, die geen moment wegkeken en zacht van liefde glommen. Haar gesprekspartner begreep haar volkomen, zei hij en ondertussen puzzelde ik over het feit hoe het kan dat ik dergelijke dingen nooit kan zeggen zonder voor verbitterd en cynisch te worden versleten.
Ik zelf heb bitterweinig te verbergen en haal uit oogcontact ook alle info. Lange tijd dacht ik dat iedereen dat deed, maar inmiddels ben ik van die onzinnige overtuiging genezen.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
...puzzelde ik over het feit hoe het kan dat ik dergelijke dingen nooit kan zeggen zonder voor verbitterd en cynisch te worden versleten...
Da's nochtans heel eenvoudig: omdat (de meeste) mannen in hun diepste binnenste schrik hebben van vrouwen; en zeker van vrouwen met een brein.
Dora: Oef, Koyaan, ik zou dat niet eens durven fluisteren, dank je wel.
Maar jij, als man, weet vast ook antwoord op de vraag. Hoe kan het dat onze blonde keizerin hem kennelijk niet afschrok. Iets met uiterlijk? Of toch omdat hij een van de weinige mannen is die zo'n vrouw spannend en aantrekkelijk vinden? - Hoeselaar
Ervarenheid en eigenkunde liggen aan de oorsprong van elk geluk
zei al de blonde keizerin in jouw verhaal ja, en terecht
Willy
Dora: Zelfkennis vind ik een heel groot goed ja. Er blijken heel veel wereldbeelden te leven waar ik van nog steeds schrik en die ondanks dat ze negatief uitpakken furore blijven maken. - Anjer
Zeer krachtig dit, Dora, graag gelezen, grt Anjer
Dora: Dank je wel - julien_maleur
sterk geschreven. Heb dit graag gelezen
groeten
JM
Dora: Dank je wel - elpe
Dit verhaal bewijst m.i. dat non-verbale tekenen meer zeggen dan een regen van woorden en veronderstellingen.
Zeer graag gelezen
Dora: Dank je wel - ivo
tja tja tussen de witregels van sublimatie en verlangen en het opstandige niet willen leeft er zo'n grote schat aan juweeltjes met schitterende steentjes die ik één voor één eens wat dichter wil bekijken met een oculair. mooi mooi ...
Dora: bling bling, dit vind ik wel een heel feestelijke feed, dank je - bessy
geluistervinkt en opgetekend, en een goede kijker heeft aan een oog genoeg... de goede luisteraar aan een half oor ...
Dora: De aapjes van Horen, Zien en Zwijgen zijn inderdaad aan mij nooit besteed geweest, maar jij hoort zelfs wat alleen is lip te lezen en dat is af en toe heel fijn, dank je Bessyanneke
|
