Volg ons op facebook
|
< terug
Café Back-up (2)
Jong, succesvol, had ik veel kennissen. Een enkele goede vriend (in), maar Noor was een totaal ander pretpakket. Een pionier. Oersterk was ze en toch kwetsbaar. "Als je zonder hoop aan iets begint eindigt het zeker hopeloos," was haar motto. Onverwacht leek ze soms ook naďef maar met zelfvertrouwen.
Ze wist wat haar verantwoording was en liet die van een ander ongemoeid. Als een leeuwin vocht ze voor haar ideaal: gerechtigheid. Duidelijke principes die niet iedereen fijn vond, maar ze drong ze niemand op. Ook in wat niet makkelijk te accepteren was zag Noor lessen om aan te groeien. "Zachte heelmeesters maken stinkende wonden," vond ze. Emoties kon ze scheiden, wat ik beslist niet onder de knie had en waardoor ik menigmaal de mist in ging. Bewondering wuifde ze echter weg, want 'jezelf-zijn' was geen prestatie, vond ze. Dien ten gevolge bewonderde ik haar heimelijk. Om de inzet, het doorzettingsvermogen en de positieve insteek die ze door dik en dun koos.
"Marg, vertel jezelf geen slappe smoesjes," was ze soms rigoureus, maar als ik blunderde leefde ze mee.
"Accepteer de gevolgen van je keus, onderzoek het en leer er van." riep ze recht door zee en nam me vrolijk mee voor een opkikker op een terrasje. Zo was falen inderdaad geen onoverkomelijke halszaak. Ze verloor zelf gratieus en loog niet over blunders, beet zich als een terrier vast in een probleem en ging creatief op zoek naar de oplossing. Co-ouderschap was van tafel geveegd, alle toekomstplannen moesten worden aangepast, maar ze klaagde nooit. Op haar vrije zaterdag, een per maand, waren we opgeschoten jongvolk, gingen stappen of hingen op de bank en kletsten het ochtendgloren wakker. Geen onderwerp was taboe.
"Vind je het niet erg om zo grof aan de kant gezet te zijn?" vroeg ik eens en ze glimlachte verlegen.
"Ach, nou ja, t is hard, de realiteit. Wat heb ik aan iemand die mij niet waardeert? Ze telde af: Ik heb niemand bedrogen. Een rein geweten leeft lekker. Ik hoef hem nu géén liefde meer te leren of zijn botte desinteresse weg te slikken. Ik geniet het leven. Maartje is een feest. Laat hem met zijn onbenullige onwetendheid zijn eigen graf maar graven, hoewel... beter dat hij gelukkig blijft. Aan een blije vader heeft Maartje meer." De bezoekregeling verliep inderdaad rustig. Tegen de verwachting in kwam haar ex altijd keurig op tijd. Ze dronken koffie en omdat Maartje rond keutelde waakte Noor er voor dat ze geen heikele onderwerpen aansneed. Moederlijke interesse, informeren wat ze hadden gedaan bijvoorbeeld, was 'fout'. Noor begreep daar niets van en vond het absurd.
"Mijn relatie met Gemma gaat je niets aan." snauwde hij een paar keer bars.
"Het gaat om Maartje! Ik ben in Gemma noch in jullie relatie geďnteresseerd," had ze rustig weerlegt maar dat bereikte hem niet. Ik vond het een slompe droplul, om haar vriendelijkheid en inzet zo af te doen.
"Noor, jullie moeten toch normaal over je kind kunnen praten?" vroeg ik ongerust.
"Ja, ik wou dat we vrienden werden. Dat is immers beter. We moeten samen over Maartjes opvoeding beslissen. Geduld. Wie weet krijgt hij snel door hoe het zit?" hoopte ze triest. Ik had er een hard hoofd in. Hij leek nog steeds kinderlijk tevreden in de zandbak met zijn egoďstische slinkse stuk. Noor leefde van de bijstand om voor de baby te zorgen en zij gingen drie keer per jaar op vakantie. Er waren al twee rechtzaken geweest om Maartjes toelage te verminderen. Ik kon er woedend om worden maar het slachtoffer zelf zat er niet mee. Ze had nooit last van jaloezie gehad. "Laat ze lekker. Vraag me niet waar ze het van doen. Ik weet wat hij verdient. De bank is vast heel gelukkig met zijn lening. Domdom. Hij heeft zich nooit om geldzaken bekommerd. Ik regelde alles, dus hij gaat vast een keer nat. Wedden dat hij dan hun schulden ook nog op mij wil verhalen, haha." maakte ze er grapjes om. Als ik heel eerlijk was: Ik zag hem er, zo liefdesgek, zelfs nog voor aan ook.
Op een dag schokte Noor me zo dat het me uit evenwicht bracht. Waarom had ze dit niet eerder verteld?
"Ze is nu nog te klein, merkt het niet, maar ik maak me er zorgen om. Het lukt Gemma dus om zijn verleden te begraven. Ze verzwijgen Maartje voor haar familie." mompelde ze. Mijn ogen stonden op steeltjes en verdronken in de hare die nooit iets verborgen. Diep in haar ziel golfden trieste verhalen alsof ze er al levens mee was omgegaan. Genegeerde kinderen, immense leegten. Ze roddelde nooit.
"Dus hij ontkent zijn kind? Waarom in Godsnaam ?" vroeg ik boos. Noor speelde de nonchalante.
"Gemma komt uit een streng Christelijk gezin" zei ze en ik vroeg haar flink gepikeerd wat dát er toe deed.
"Heel veel. Dat is van cruciaal belang," deed ze droog. "Vooral dictatoriale Christelijke milieus kunnen moordend gevaarlijk zijn, Margie." waarschuwde ze en ik voelde de clou aankruipen. Noor wist verbaal naar hoogtepunten toe te werken en ze zou later als actrice misschien niet misstaan, maar dit was geen toneel.
"Luister! Gemma´s zusje is in de steek gelaten toen ze in verwachting was." zei ze en keek meelijwekkend.
"Dat is jou toch óók overkomen." reageerde ik verward want ik vatte niet wat die zus met de ontkenning van Maartje te maken had. Noor keek me echter aan met een blik vol onuitgesproken geheimen.
"Ja sorry, maar ik heb er al lang op kunnen puzzelen, Margie. Heb je het echt niet door? Het zit ook kunstig in elkaar geknutseld. Haar ouders waren namelijk furieus op die kerel. Ze konden zijn bloed wel drinken."
"Nou en? Daarom hoeft Cock Maartje toch niet te ontkennen?" voelde ik me oliedom en Noor zuchtte.
"Hij beweert dat ze dáárom net doen alsof hij nooit getrouwd is geweest. Volgens mijn ex wil Gemmaliefje haar prins hun woede besparen." bouwde ze hem na en schakelde moeiteloos om naar haar eigen stem.
'Oh Margie, die onschuldig blije hondenkop... hij gelooft het ECHT!" Verwarring stond in mijn wangen gekerfd en Nora overwon haar reserves. Ze vond het gemeen dat Maartje weggestopt werd. Ik verdorie ook! "Heus Marg, hij keek er dankbaar bij toen hij dat zei. Zo blij was ie om haar zorgzaamheid, dat ik, stom rundvlees verdomme, eerst nog dacht dat hij een grapje maakte. Haha. Wat een mop, he?"
Haar keel kneep en die ontgoochelde blik in haar ogen zal ik niet licht vergeten. Hoe ingenieus bespeelde Gemma deze aanfluiting van een vent. Misselijkmakende kwal om zo'n prachtkind te verdoezelen, dacht ik.
"Hoe dik is de domme plank voor zijn hoofd als hij zich op die manier laat paaien?" vroeg ik totaal perplex.
"De oetlul ontkent zijn eigen bloed en vindt het doodnormaal. Wie is hier nou gek? Of heeft het fenomeen een andere naam? "vroeg ik aan de vrouw die er zelf uiteraard veel meer onder te lijden had dan ik.
"Hoe zullen we het noemen? Het heilig verliefde verlatingsangstige neuroosje!" liet Noor eindelijk het achterste van haar tong zien. Als iets te droevig was zocht zij vaak steun in humor.
"Margie, het zijn net kleine kinderen. Ze willen het oordeel voorkomen maar... Op een goede dag merken die ouders het! Als ze terugrekenen komen ze er achter dat hun geliefde Christelijke dochtertje eigenlijk een Joepie Joepie is, die zonder gewetensbezwaren een getrouwde aanstaande vader heeft weggekaapt."
Het sarcasme beet bijna bittere gaten uit de wollen vloerbedekking.
"En ik zal er niet om treuren. Kon het maar meteen gebeuren dat die leugenbom de lucht in gaat. Een relatie gebouwd op bedrog is gedoemd te mislukken." spoog Noor woedend net voordat we Maartje hoorden zingen na het middagdutje. We gingen met haar naar het park, eendjes voeren.
feedback van andere lezers- Mistaker
Oei een geheim!
Verliefde mensen zijn gewoon niet toerekeningsvatbaar.
G
Dora: Ja en zoals het met familiegeheimen gaat... oei, oei, inderdaad.
Dank je wel weer Greta. - Hoeselaar
Vind het goed geschreven en fijn om te lezen
Willy
Dora: Nogmaals dank je wel Willy, dat je het lekker leest. - Runner
Met de eendjes heb ik meegegeten van de kruimels van het dagelijks brood!
Dora: Ja, het leven gaat door, ook na de zoveelste verbazing op je 'bammetje'.
Dank je. Wanneer vertrek je precies? - koyaanisqatsi
Wat een bewonderenswaardig wijze dame, die Noor! Zo vind je ze niet op elke straathoek, dat is zeker.
Dora: Oeps, dank je. Ik zal het aan haar doorgeven... - bessy
Marg met Noor in gesprek,
het leest goed, ik ben benieuwd hoelang het "geheim"
onder de tafel blijft.
Dora: Ja Bessy, deel na deel... Dank je - julien_maleur
vlot verhaal, beetje triest. Waarom verliezen verliefde mannen toch de zin in realiteit en laten ze zich doen. Doen alsof, om het nieuwe vrouwtje te plezieren en haar ouders niet op stang te jagen. Slecht begin voor een relatie.
groetjes
Julien
Dora: Goede vraag Julien... het is mij ook een raadsel...maar hebben vrouwen niet ook zo iets als ze verliefd zijn? Dank je wel - ivo
leuk om volgen ik lees met je mee ..
Dora: Dank je Ivo...met de groetjes van Margie van der Mol ,
|
