Volg ons op facebook
|
< terug
De kracht van bekennen
De drang bekroop mij om alles, maar ook echt alles, te durven zeggen. Het leek een egoïstische behoefte, maar klare wijn schenken was nodig. Schoon schip. Eng was het wel.
"Noor, laaiend was ik toen ik thuis kwam. Bloedlink en ik smeet dat stomme boek met een knal op het halkastje. Sorry, het is beschadigd. Als je wil zal ik..." maar ze gebaarde dat het geen probleem was.
"Met het grootste gemak liet ik frustratie van maanden de vrije loop. Het galmde zo snoeihard door mijn hoofd dat het bijna klapte. Hoge bloeddruk denk ik. Hardop liep ik door mijn huis te foeteren."
"Zo, dan had het er bij jou óók hard ingehakt, denk ik," zei Noor en keerde zich meer naar mij toe, maar ik wilde niet in haar ogen zien hoe zeer ik haar ging doen. Met kloppend hart staarde ik naar de salontafel.
"Het was of opende die ongeremde woede mij eindelijk de ogen. Jij mij de wet voorschrijven? Kom zeg, wie dacht Weltevree wel dat ze was? " zei ik zacht en gluurde naar haar met kurkdroge mond. Zou ze nu kwaad worden? Ze pakte mijn glas en gaf het vriendelijk aan. Opgewonden verslikte ik me in een te fikse slok.
"Enkel slechte eigenschappen zag ik van jou. Volgens mij was je een gevaarlijk gestoorde gek, die naar de dokter moest. Een heks. Je had doortrapte methodes die in een contra-spionageverhaal niet zouden misstaan. Wat ik vroeger in je had bewonderd was volgens mij allemaal fake, Noor," zei ik en loerde nogmaals. In haar ogen gloeiden echter pretlichtjes waar ik niets van te vrezen had. Alsof ze zich met moeite beheerste trok de linker mondhoek in een ontdeugend lachje en de ronddraaiende hand gebaarde dat ik door moest gaan. Was ze er blij mee dat ik geen blad voor de mond nam? De geest was uit de fles geschoten en nieuwsgierig naar wat ik had beleefd luisterde ze aandachtig. Regelmatig knikte ze. Ze viel me niet in de rede terwijl ik er tegelijkertijd versteld van stond wat ik recht voor zijn raap durfde zeggen.
Ik voelde me vreemd opgelucht en ging verzitten opdat we elkaar aan konden kijken.
Hoog op mijn nieuwe praatstoel troonde ik en voelde me groots.
Geheel volgens Noors boek: een 'puber' die eindelijk het lef had 'moeder' te confronteren.
"Die overwogen rustige levenshouding van jou. Daar word ik soms GALLISCH van. Zo irritant en in dit licht leek alles wat je deed voort te komen uit berekening. Pragmatisch egoïsme. Ik kreeg bijna kotsneigingen nu ik dat dramatische theater had doorzien," koos ik bewust veel te overdreven termen.
Wat ik ook zei, hoe ik het ook zei, het zag er niet naar uit dat ze woedend was of iets van mijn verhaal wilde weerleggen. Ze vocht me niet aan. Enkel haar neus snurkte iets, zoals wanneer je niet lachen mag en toch moet. Ze greep haar shag van tafel en draaide doodgemoedereerd een sjaffie.
"Kortom Noor, mijn hoofd was bezet. Door een verwend nest. Negatief stekende insecten waar ik mijn hand niet in wenste te wagen. Denigrerend snoof ik naar dat stomme boek. Alleen de titel al. Pffft. Ik ben oké, haha. Flikker op met ohookéehée, dacht ik want niets was meer oké. Noor."
Mijn opgewonden warme hoofd stoomde van spanning en ze legde even haar hand op de knie van het been dat opgevouwen onder mijn billen stak. Het was zo'n geruststellend gebaar dat het me emotioneerde en mijn ogen prikten. De wijnfles was leeg en Noor, normaliter geen drankorgel, liep naar de keuken. Ze kwam terug met een tweede fles, een mes, Camembert op een plankje plus een zak chips.
"Dat stomme boekje had een vreemde overmacht, Noor. Als ik er langs moest om naar mijn werk te gaan of thuis kwam met de tas vol boodschappen leek het hitte uit te stralen. Het kletste tegen me. Met zo'n treiterend geneuzeld stemmetje. Ik dacht echt dat ik gek werd, Noor, van dat Ka-u-tee boek."
Het Nora-Weltevree-hoofd zat nergens mee, zag ik. Het was net zo vrolijk als een half uur geleden en moest alweer glimlachen terwijl ze het Franse kaasje uit zijn papieren jasje pulkte.
"Marg, dit was echt niet mijn opzet. Deze zelfhulp had ik niet eh, verwacht. Maar, eh... je hebt er gratis en voor niets, eh... veel mee... beleefd." gierde ze plotsklaps voluit en keek of ik tegen de grap kon.
"Te bedenken dat je het toen nog niet eens gelezen had, hahaha." nufte ze gespeeld hautain en we vielen gillend tegen elkaar aan. Dat gaf beslist de luchtigheid waar de heftige sfeer om vroeg. Haar reactie was fris en fruitig en ik vond het wel tijd voor zelfspot mijnerzijds. Maartjes Beer Pimpadoerskie kwam uit de kast en met zijn stem deed ik voor hoe haar 'Oké-Bijbel' mij bestookt had.
"Margie, wat ben jij voor een vriendin? Ben je een domgewiegd wicht? Jaloers? Omdat Noor niet kroop? Stel, je hebt haar vals beschuldigd! Stel, jouw psychologie van de koude grond slaat de plank mis!" Het mauwen met de berenstem had meteen succes en Noor sommeerde me op te houden omdat ze het anders in haar broek deed. Het was een openbaring dat humor helpt om zonder ongelukken eerlijk te zijn.
"Dat soort dingen hoorde ik in mijn hoofd. Stel zus en wat als zo. Ik had notane JOU beschuldigd van schizo. Freenhaha. En wie liep er met stemmen te stoeien? Ik vind het ook wel eng hoor, Noor, hoe makkelijk ik jou van de hemel in de hel prees onder invloed van zo'n opgefokte woeste stemming!"
Noor liet deze constatering lang bezinnen.
"En toen je het boek gelezen had... werd het zeker... helemaal een gekkenhuis ?" kwinkslagte Noor.
"Stel dit, stel dat, stelstel. Ik werd stapelgek van stel. Ik wist het wel, diep van binnen. Jij was te STEL-LIG stellig geweest," stak mijn stem en met mijn wijsvinger prikte ik in haar buik. Noor stopte een partje kaas in mijn mond en we kauwden met smaak. Nu proefde ik hem pas goed.
"Die avond schrok jij je het apenzuur van mijn aantijgingen. Het leek of ik je eindelijk te grazen had, maar na vijf minuten was je weer net als altijd. Beheerst. Niet hooghartig hoor, maar wel de situatie totaal en zonder klagen de baas. Gossie, verdorie." Ik zuchtte. Zij dacht er ook niet graag aan terug, zei Noor.
"Verdorie Noor, wat een afgang en dan te bedenken dat ik er ZES hele weken op had zitten broeden hoe ik je mijn goeddoordachte 'deskundige' inzichten onder de neus zou wrijven." Zonder Pimpandoerskie had ik ook succes. Zo gevat had ik nog nooit kunnen spotten met mijn eigenaardigheden en het voelde heerlijk stand-up comedien te spelen. Noor lag dubbel.
"Ja, lach jij maar. Zo irritant, Noor... Al breek ik je af, niets werkt. Ik heb heel wat te stellen met jou, maar ik stel bij deze vast dat je minder stellig moet wezen, hoor je dat?"
Mijn hartsvriendin knikte overdreven onderdanig en zei dat ze haar best zou doen.
"Je bent alleen maar uit je evenwicht te krijgen met keiharde stellingen, oh zo." proostte ik vurig.
Het standvastige behekste monster herself bevestigde dit en nipte glimlachend van de nieuwe rode wijn. Ze trok de zak chips, die ze tussen ons in op de bank had gezet met een sierlijke port de bras open.
"Margie, wat denk je dat ik drie jaar geleden bij die psycholoog heb gedaan? Op theevisite gezeten? Gezellig gekeuveld over ditjes en andersoortige nietszeggendheden? Een beetje uit mijn neus gegeten? Dat was strak zwoegen hoor. Menig moeilijk uur heb ik daar in het zweet gezeten en je werkt je het snot uit de neus, maar... Margie... DAN... als je er de schouders onderzet... heb je ook wel stof om de rest van de week te herkauwen." zei ze semie-serieus terwijl ze een onbeschoft grote greep in de zak paprikachips deed.
feedback van andere lezers- Mistaker
Heftige aflevering!
Ik heb veel baat gehad van mijn bezeokjes aan de psycholoog, zie me nog wel 'ns terug gaan als de situatie daarom vraagt.
Groet,
Greta
Dora: Ik vond het ook fijn om met een deskundige één en ander op een rijtje te zetten. Sommige situaties zijn zo ingewikkeld dat een heldere hulp bij het ontrafelen goed uitpakt (als je er voor open staat). - koyaanisqatsi
Wat een afknapper... De "coolheid" is noch aangeboren noch het resultaat van karakter in combinatie met levenservaring maar van uren bij de psycholoog. Nu ja, het resultaat blijft wel hetzelfde natuurlijk... ;-)
Dora: Haha... 't is was he?
Zou een psycholoog er ooit iets aan kunnen verknallen of veranderen,
aan dat aangeboren karakter en die levenservaring?
Al die voetstukken die men opricht, hihi... nergens goed voor maar wie weet dat? - ivo
wat een overweldiging ...
Dora: Ja ja, maar alles in het nette... er wordt ook gelachen immers
soms moet men wel eens wat uitvechten kennelijk. Dank je - bessy
een aflevering boordevol herkenning.... in een andere situatie maar toch...ik heb een dochtervriendin en we praatten heeeeeel veel en dan dacht je na de zoveelste keer ...... je kunt me wat, je weet het altijd beter na een ontlading kwam er steeds meer begrip, voor elkaar, ja zo interpreteer ik jouw verhaal...
kijk even naar de negende zin.. loopt niet gladjes ....
Dora: Aan vriendschap kan men groeien en dat moet soms met conflict, omdat men zwijgen de irritatie niet oplost... Dank je , leuk dat je het herkent
|
