writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Verzoening en andere ongein

door Dora

Na de opluchtende huilbui voelde ik me schoon en had een bom energie. Razendsnel vloog ik ruimend rond, zette de afwasmachine vol, racete met de stofzuiger op mijn hielen door de tent en werd er uitzonderlijk vrolijk van. Overmoedig besloot ik bij Noor aan te gaan. Die gehate avond was nu bijna drie weken geleden. Ik kon met het grootste gemak duizendschone snoezige uitvluchten verzinnen, maar hoe langer ik zou wachten des te moeilijker werd het en ze was me te veel waard.

Maartje huppelde in haar pyjama juichend op me af en vloog me om de nek. Noor glunderde ook toen ik haar de fles Bordeau aanreikte. De kleuter maakte het een stuk makkelijker en ze zou over een half uur in bed liggen. "Tante Marzjie, lees u Mare een verhaaltje voor? Of zulle we beerke weer sellef vezinne?" Dat leek een prima plan en terwijl Noor voor de koffie zorgde breiden Maartje en ik verder aan ons berenverhaal van Pimpadoerkie. Ik vroeg me af wie straks het gesprek zou openen. Toen Maartje in bed lag vulden we het eerste uur op met oppervlakkigheidjes, werk en vakantieplannen tot Noor de wijn opende.
"Je bent vast héél boos op mij geweest," nam ze me de wind uit de zeilen. Ik keek haar verbaasd aan.
"Hoe weet jij dat nou?"
"Na die onzinnige aanval, interessante diagnose van mijn geestelijke gestoordheid, leek me dat een redelijk te verwachten reactie. Anders zou je...maar, ach laat maar. Je nam geen foon op, belde niet, liet zelfs je lievelingskostje aan je neus voorbij gaan met een onmogelijk flauwe rotsmoes, haha. Marg, wat kun jij slecht liegen. Zo'n doorzichtige uitvlucht. Hij fladderde meteen door de schuifpui. Tenminste, dat wilde ie, alleen, de pui zat potdicht... Klaboemsdiejeesie, droop hij zeiknat naar af... Met grote letters stond erop gekalkt: Margie liegt de sterren uit de lucht. Ik had moeite je niet uit te lachen. Naar je moeder, hihi. Dacht je dat ik geloofde dat je daar ineens de deur plat loopt?"
Noors legendarische daverende lach schoot los. Ze kon een horde mensen aan het bulderen krijgen zo aanstekelijk was het. De tranen liepen nu ook rijkelijk en gierend rolden we over de bank.
"Zie ze vliegen, de referentiekaders. Een slok wijn en Padaboem, Padabam, ze marcheren rond, haha"
"Lachspiegels, kiekeboe Noor, ik moest tien kilo aankomen en jij wachtte tot je een ons woog, haha".
"Vanmiddag liet je ons voor Piet Snaterlont in dat tochtige portiek staan. Nee hoor, jij was niet boos, noch stond je stijf van de zenuuwtjes. Niet open doen, haha. Ik wed dat je verkrampt aan de grond genageld door dat loenslensje stond te loeren. Ik zag je bijna door de deur heen staan, maf. Het was dat Maartje erbij was anders had ik stennis gemaakt, hihahi. Met ingehouden adem en dichtgeknepen billen wachten tot we opgehoepeld waren, haha," vermaakte Noor de situatie tot een lachwekkend niemendalletje. Waarom ook niet? Het deed me goed. Was mijn loodzware aanstellerij niet juist geschikt om met humor op te beuren? Nu spookten er gelukkig geen negatieve invloeden meer rond.
"Noor, laat ik goudeerlijk wezen. Ik kon de eerste tijd na die vreselijke avond je bloed wel drinken." gaf ik toch nogal voorzichtig toe maar de bloedeloze draak gaf me een speelse por.
"Oh, vertel eens?" piepte ze haar gave witte tanden bloot en ik bekende dat haar boek me kwaad had gemaakt maar ook ontzettend geholpen had. Noor was een en al oor.
"Toen de woede weg was las ik daarin, Nora Wijsneus, wat je bedoelde met drie persoonlijkheden."
Ze knikte en ik was er nieuwsgierig naar hoe ze mijn kwaadheid had kunnen voorspellen.
"Margie, je vroeg of ik wist hoelang Cock me bedrogen had. Mijn antwoord vond jij veel te afgewogen en je moest me treiteren met zo'n verholen venijn. Dan weet ik hoe laat het is. Dat zijn geheide voorbodes van de op hande zijnde ontploffing. Er hoeft maar een wantrouwig vonkje bij te komen en vravroemmm. In vriendschap moet het af en toe knallen voor je weer kunt carnavallen." Noor had niets met massaal hossen, maar ik dompelde me er met gretigheid drie dagen per jaar in onder.
"Margie, ieder is uniek en evenveel waard. Echter, zolang jij jezelf met een ander vergelijkt blijft het een wedstrijd in wel of niet goed, in puntenscoren. Net Zwarte Pieten voor volwassenen. Dat wordt vechten. Tel uit je winst: Ergernis, de vermeende meerdere afrekenen op minpunten die je DENKT te zien. Gemakshalve verklaart men mij voor gek, dat is handiger dan naar eigen gestoorde dingen te zoeken, toch? Voorspelbaar hoor. Het is niet leuk om het aan te zien komen, maar ieder heeft zijn eigen groeiproces."
Ik bloosde want ik had de laatste maanden inderdaad mijn stinkende best gedaan om haar tot privézondebok te bombarderen. Zielig gezocht naar haar 'fouten' om wantrouwen weg te moffelen.

"Ja, maar Noor,"
"Ja maar is ongeveer hetzelfde als nee, Marg."
"Ja, maar, ik kan niet aan je tippen en vraag me oprecht af wat je aan me hebt."
Noor kreeg grote vochtogen en opnieuw viel haar mond perplex open. Ze legde haar arm om me heen, klapte op iedere wang een dikke zoen en nam de fles nog eens ter hand.
"Gekkerd, ik zou niet graag zonder mijn weledele jonkvrouwe Margie van Moeilijk tot Mopje willen.."
"Weet je van mij soms nog méér dingen die ikzelf niet door heb?"vroeg ik overmoedig en opgelucht.
"Marg, ik let er nooit zo op. Pas als er iets opvallends gebeurt krijg ik ingevingen en vaak blijken die uit te komen. Toen je mij schizofrenie in de schoenen schoof, dacht ik stiekempjes iets over een pot en de zwarte ketel… De waard? Zijn gasten? Haha." Noor was niet snel boos, alleen betrokken. Wel schudde ik mijn hoofd want ze leek mijn moeizame gevecht van de laatste twee weken te hebben aangevoeld en ze vulde mijn glas bij. De wijn liep lekker en ik ging er goed voor zitten om haar uitgebreid eerlijk te vertellen hoe ik geworsteld had met vriendschap, woede en onnodige mythes die mijn hoofd bevolkten. Ze zou aan mijn lippen hangen. Niet raar opkijken. Ik besloot te blijven slapen, we hadden een lange nacht voor de boeg. Heerlijk.

 

feedback van andere lezers

  • koyaanisqatsi
    Ja maar is nee... Als dat geen nagel met een kop is!
    Dora: Dank je wel... ik heb er ervaring mee. Kon het mijn moeder maar niet bijgebracht krijgen...ja-maar dit, nee-maar dat.
    Niet doorheen te komen dus
  • Mistaker
    Dan nog liever Pim Pam Pet.
    Echt leuk om te lezen dit.

    G
    Dora: Dank je, fijn dat je de vriendinnen wilt volgen, want oef, zo af en toe...is er wat voor nodig om aan te groeien en stoeien... of een iets knoeien
  • bessy
    Het verhaal boeit me, zoals jij het schrijft en op z'n Dora's verluchtigd.

    weer heel graag komen lezen.
    Dora: Heerlijk zo'n compliment. Dank je. Ik boei je graag met gewoon menselijke zaken.
  • hettie35
    Heel mooi dora, heb het met plezier gelezen,
    groetjes Hettie
    Dora: Dank je.
    Was het te volgen zonder de aanloop te kennen?
  • ivo
    Margie Moeilijkmopje ?

    een schizo is nooit alleen en speelt piano in duetten .. zonder dat een ander het hoort

    knap hoor
    Dora: Gelukkig hebben deze dames er geen last van maar wat er dan in de russenliggende weken is gebeurd wordt later geopenbaard...
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .