naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De Oké-bijbel

door Dora

De tweede fles wijn zag de bodem en van de Camember restte enkel nog het lege papiertje. Het was half twee en Noor kwam met een vaatdoekje uit de keuken. Ze boende de opgedroogde wijnvlekken van haar grootvaders legerkist die als salontafel dienst deed. Vragend wees ze op haar horloge en naar Maartjes kamer maar bij mij vloog de adrenaline rond als hormonen voor de eisprong en ik wilde verder vertellen. Ik klopte uitnodigend op de bank en omdat ik mijn verhaal hervatte liet ze zich lachend overhalen.
"Nadat ik jou had opgehangen, eh, hihi, de telefoon, beloofde ik mezelf plechtig dat ik mijn leven zou beteren en bij wijze van boetedoening en compensatie..." Noors onverwachte lachsalvo sneed me de pas af. Deze keer vond ik het vervelend omdat ik door wilde praten en zuinigjes glimlachend wachtte ik tot ze klaar was. Was ze tipsy? Had ze er genoeg van? Vond ze mij belachelijk?
"Ach Margie toch, haha. Heb je het heilige vuur gezien? Je roeping gevoeld? Ga je het kloosterleven onveilig maken, of wat?" Ik vond haar reactie erg ongepast.
"Schuld en boete," gierde ze en greep naar haar maag. Het was of ik van tafel werd geveegd. Je kunt toch niet alles met humor weglachen, dacht ik pissig. Met moeite onderdrukte ik een sneer.
"Nonnen vind ik net iets te weinig op mij lijken, Nora Weltevree, maar die boete, Jazeker wel. IK vond na mijn leugens dat ik mezelf een schop onder mijn kont moest geven." snauwde ik. Dat kwam aan. Noor stak haar handen omhoog als gaf ze zich over.
"Ik liet alles te makkelijk gaan. Alles hoor, niet alleen onze vriendschap. Mijn huis was inmiddels een chaos. Het vet hing in druppels als taaislijm aan de afzuigkap en deze ruzie, die ik uiteindelijk alleen tegen mezelf voerde..." Nu knikte ze heftig en ze bond in toen ik haar trakteerde op mijn strakke pruimenmondje. Kwasie onderdanig maar nog giechelig stak ze de fik in één van de sigaretten die ze in het afgelopen uur op voorhand had gedraaid.

"Kortom, mijn aanstellerij verdiende geen schoonheidsprijs en ik besloot de tijd die ik anders aan jou en Maartje zou hebben besteed te benutten om te beginnen aan de vermaledijde psycho-bijbel die je me in de maag had gesplitst: 'Ik ben oké, jij bent oké'
Nu had ik Noors onverdeelde aandacht terug en ze trok aan haar sigaret of ze anders zou verdrinken.
"Noor, ik had me druk gemaakt om niets. Het was makkelijke leerstof en het las als een spannende roman. Een simpele uitleg over hoe interactie werkt. Hoe we in het contact met anderen uitgaan van aannames. Conclusies die men zich als kleuter eigen maakt. Maar dat zijn mythes en die bestaan enkel tussen onze oren. Ze kunnen een mens het dagelijks leven knap lastig maken. Wist jij dat?"
Noor knikte en ik zag best dat er een ontdeugend lachje aan haar mondhoek koekte.
"Ik geef nooit zelfhulpboekjes mee waarvan ik de inhoud niet ken, Margie." reageerde ze droog.
"Er waren ook voorbeelden in opgenomen en DAT raakte me enorm, Noor."
"Je hebt het herkend?" reageerde ze enthousiast.
"Het verhaal van die Monique las ik wel tien keer. Het was of MIJN leven erin beschreven stond en de schrijvers mij kenden. Haar moeder vertoonde ook veel gelijkenis met mijn ma. Ongelóóflijk."
Tegenover me zat Noor tevreden te glimmen, kennelijk had ze gehoopt dat het zo zou verlopen. Ik zou het nooit toegeven, rechtstreeks zeggen, maar haar inzicht had me flink op weg geholpen.
"Tot ik op dat schemaatje stuitte waarvan het koude zweet over mijn rug gutste. Pats. Daar stond het."
Noor hing op het puntje van de bank, viel er bijna af, in de ban van mijn avontuur.
"Laat me raden: dat stuk van: Een mens bestaat uit drie delen: kind, volwassene en ouder?"
"Inderdaad en een evenwichtig ontwikkelde volwassene kan tussen die rollen schakelen Men moet het zich bewust maken, stond er. Zwart op wit." riep ik en Noor glimlachte van oor tot oor.
"Bewustwording! DAAR gaat het om, Noor! Opdat we herkennen op welk moment we de toevlucht zoeken bij de ouder- of kinderrol. Ja hoor, het kwartje was echt gevallen. Ik wist ook meteen dat je mij het die avond niet had hoeven uitleggen. Ik kon het, zo boos als ik toen was, niet begrijpen."
"Dat is wat ik laatst bedoelde met: waar woede zit krijgt liefde de ruimte niet. Het harde moet eerst weg opdat je weer openstaat voor het zachte." haakte ze erop in. Ze was echt weer in haar element. Ze kwam op dit soort momenten altijd met die vage begrippen waar ik niets mee kon.
"Ja maar, Noor, dat vind ik toch héél iets anders, nee hoor dat is niet hetzelfde." zei ik omdat ik niet wilde dat mijn ontdekking werd bestreden. Noor zuchtte, keek op de klok, inmiddels was het drie uur en nergens in de buurt brandde er nog licht. Ze stelde voor nu toch naar bed te gaan, dan kon ik daar nog even nasudderen.

Ik was kind aan huis bij haar, plukte een Bigshirt uit de linnenkast en we keken nog even bij Maartje. Noor was schoon aan de haak. Morgen om halfzeven zou dochterlief naast ons bed staan en ik had zoveel energie dat ik Noor beloofde haar op te vangen zodat zij ook eens lekker uit kon slapen. Terwijl ik nog klaarwakker was, best naar de kroeg had gewild om een lekkere vent te scoren, viel zij na vijf minuten al in slaap.
Dat napraten deed ik dus alleen, in mijn hoofd en ik dacht aan vorig weekend.
Ineens waren er honderden dingen op de plek gevallen en de relaties om me heen leken transparant als waren ze van glas. Het altijd piepende kindvrouwtje van veertig op mijn werk, die de baas met haar kinderlijke gebaartjes om haar vinger wond. Mijn moeder die nooit een compliment gaf. Die dingen van me verwachtte waar ik geen trek in had, maar die ik toch klakkeloos deed. De ergernis daarna. Al de keren dat ik nee had kunnen zeggen maar nooit het lef had gehad. Het bezorgde me later steevast een kater waarvoor ik mezelf, in die doordraaiende visueuse cirkel, op de kop gaf. Vorig weekend, toen het systeem tot me doorgedrongen was... leek het ...of ik...of... ik...

feedback van andere lezers

• bessy
  het verhaal leeft, je blijft lezen,
  
  mooie passage , waar woede zit krijgt liefde geen kans, het harde moeet eerst weg voor er zachtheid kan komen....
  
  zoiets als eelt wegschrapen zeg maar...
  het samen praten zoals margie en noor doen is bijzonder
  Dora: Dank je Bessy, Niet iedereen durft dat, maar ze groeien aan elkaar, moet je maar denken. Spiegels
• Mistaker
  Na de mooie feedback van Ivo doe ik er maar het zwijgen toe.
  Nou ja, ik wil toch wel even opmerken dat ik dit een zeer aangename leeservaring vond!
  
  G
  Dora: Oef, dank je wel MisT. Ik voel me echt vereerd...
  Ik vind het zelf ook spannend om het zo te schrijven dat het iets oproept Als het dan wordt opgepikt, Poehee, kicken,
  (of is dat woord al héél lang uit, haha, sinds 1985 of zo? < ;)))
• ivo
  er blijft me steeds een waas van verdriet volgen als ik dit lees ... heftig en brutaal en katterig tegenover elkaar .. knap geschreven dat wel
  Dora: Ja , dat klopt, er gebeurt veel en al houden ze van elkaar, ze botsen omdat ze elkaars spiegel zijn en ze groeien nog aan elkaar. (Ze zijn beiden nog jong, moet je maar denken.)
  Ik ben héél blij met je feed, omdat het precies bij jou oproept wat ik heb gepoogd te beschrijven...Dank je zeer...
• koyaanisqatsi
  't begint blijkbaar "zwaar" te worden...
  Dora: Zwaar weer op komst, ja en jij bent aan het bijlezen kennelijk, dank je wel.