naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Herr Doktor

door RudolfPaul

Het was Doktor Ludwig von Gebstattel uiteindelijk gelukt door middel van genetische manipulatietechnieken een kruising te verkrijgen tussen een keizerarend en een mammoet. Dagenlang liep Herr Doktor door de laboratoria van het biologisch onderzoeksinstituut met een aangenaam warm, broerig gevoel van heimelijke trots zoals Oostenrijkers dat slechts op die ene dag van het jaar voelen: twintig april, de Geburtstag van Adolf Hitler. Wat jammer dat hij geen uiting mocht geven aan zijn vreugde, dat hij en zijn medewerkers de resultaten van hun experimenten nog enige tijd geheim moesten houden. Daarom moest ook het adelaarskuiken gekortwiekt blijven zodat het in de grote ommuurde achtertuin van het gebouw wat kon rondfladderen zonder op te stijgen en over het hoge dak weg te vliegen. Ondertussen werd er ijverig gewerkt aan een kruising tussen een doodgewone aardworm of pier en een achtmeter lange python die vervolgens als voedsel kon dienen voor de vogel. Het vraatzuchtige dier had al enkele mannen, illegale buitenlanders die tegen geringe vergoeding de kooien van diverse dieren schoon maakten, met huid en haar verslonden. Onze gevederde vriend, Helmut geheten - genoemd naar Helmut Kohl vanwege de opvallende gelijkenis - , scheen het in het geheel niet gemunt te hebben op Doktor Ludwig von Gebstattel. Daar had het imprintingsproces meteen na het uitbroeden wel voor gezorgd. Ja, de etholoog en Nobelprijs winnaar Konrad Lorenz had daarin een belangrijke bijdrage geleverd zoals hij ook waardevolle ideeen had gehad over mens en maatschappij in de jaren dertig en veertig. Het was alsof de vogel bliksemsgoed door had dat het Herr Doktor Ludwig von Gebstattel was die ervoor zorgde dat er genoeg voedsel voorradig was, dat de verslonden illegalen vanzelf weer aangevuld zouden worden. Ja, enige intelligentie kon het adelaarskuiken niet worden ontzegd. Het leerde snel. Het had zelfs geleerd het wijsje te fluiten van het Horst Wessellied toen hem dat enige malen was voorgedaan. Als volgroeide adelaar zou het dier best kunnen dienen als mascotte van de FPÖ van Doktor Jorg Haider, bedacht Doktor Ludwig von Gebstattel. Misschien zou het edele dier benoemd worden tot erelid van die partij.
De Herr Doktor liep door de tuin, op zijn gelaat de zelfvoldane grijns van een Zwitserse bankier die weet wat anderen niet kunnen en niet mogen weten: hoeveel geld en goud er in zijn kluis ligt opgestapeld van omgebrachte joden, van drugsbarons, wapenhandelaars, Arabische sheiks, Afrikaanse dictators, en van Victor Baarn en andere leden van diverse koningshuizen. Hij voelde zich rijk. Rijk in het bezit van zijn wetenschap. Nee, hij kon zijn vondst nog niet wereldkundig maken. Eerst moest nog blijken wat de andere experimenten opleverden. Het met veel moeite van bekende en beroemde donoren verkregen MENSELIJK erfelijk materiaal, uit wangslijm en uit andere vochtige lichaamsholtes, uit hoofdhaar en sperma, werd nu gebruikt om een kruising tot stand te brengen tussen Paus Johannes Paulus II en een zeekoe, Mike Tyson en een bizon, Marc Dutroux en een hyena, Prinses Diana en een zeehondje uit Pieterburen, Prins Willem Alexander en de al lang uitgestorven dodo, en tussen Moeder Theresa en een Rhesusaapje. Ja, Doktor Ludwig von Gebstattel zou de wereld nog eens versteld doen staan.

feedback van andere lezers

• ivo
  enkele witlijnen in het verhaal zou het lezen vergemakkelen.
  
  Na wat googlen (Gebstattel = een dorp in Duitsland) merkte ik dat het verhaal al enkele jaren oud is, niet dat dit erg is maar dat las ik al wel in je de wijze waarop je bepaalde dingen schreef.
  
  
• Dora
  HAHa, die Doktor Ludwig von Gebstattel met zijn BROERIG gevoel.
  Je haalt met hem wel hele werelden tegelijk open,
  maar goed om te lezen