|
< terug
Speelbal 2
Onderweg had de knaap al meermaals gevraagd waarheen de reis zou gaan maar kreeg telkens weer als antwoord; "dat zul je wel zien als het zover is" Het geronk van de wagen maakte hem moe en voor dat hij er zelf erg in had bleek het al bijna avond te zijn worden toen ze voor een groot gebouw stopten. De vrouw draaide zich naar de achter de chauffeur zittende jongen om en begon als met de wijsvinger in de lucht geheven;
"Ziezo, dit wordt nu jouw eindbestemming, jouw nieuwe thuis, en geloof me je zult het echt naar je zin hebben, en vervolgde terwijl ze het portier naar achteren opende, blijf maar zitten tot dat ik je roep, begrepen"? Ze stapte uit en sloeg het portier achter zich dicht. Trok de rok van haar tweedelig mantelpakje recht en liep naar een hoge deur dat op de hoek van het gebouw gelegen was, belde aan en moest zeker vijf minuten wachten eer er geopend werd.
Van op de achterbank in de auto waar de jongen zat kon hij zien hoe dat de hoge deur op de hoek van het gebouw geopend werd. Er verscheen een non gekleed in een bruin habijt met een grote witte kap op haar hoofd in de deuropening en er werden woorden gewisseld waarbij beiden in de richting van de zwarte limousine keken.
De jongen kon hierdoor opmaken dat dit gesprek hem gold en verwachtte meteen uit te stappen te moeten. Het"tuut tuut" van de man voor hem liet de jongen verstaan eerst dan het voertuig te verlaten als er door de vrouw daar in de hal het sein werd gegeven. De man stak weer een sigaret op die hij door middel van een lucifer werd tot gloeien bracht. Hij inhaleerde tweemaal achter elkaar waarbij hij de lucifer door met de hand te zwaaien doofde.
De kleine ruimte vulde zich in een oogwenk met stinkende rook die de jongen achterin aan het hoesten bracht. Nog voor de chauffeur kon ingrijpen stond de knaap al buiten het voertuig en haalde piepend lucht waarbij hij stevig in hoesten en proesten uitbrak. De ogen brandend van de rook en vol tranen wreef hij zich door de ogen terwijl zijn neus het vocht niet meer de baas werd zocht de jongen vertwijfeld naar een zakdoek.
"Hela! Sta daar niet zo te staan en beweeg je eens. Pak die prullen van je en kom hier heen.".
Bij het openen van het achterportier kwam weer die rook naar buiten, maar deze keer hield hij zich gebukt zodat hij niet zoveel last kreeg van de walm. De jongen griste zijn bundeltje met kleding en het metalen doosje van de bank en duwde met zijn heup het portier dicht. Door de met tranen gevulde ogen kon hij maar half zo goed zien waar hij liep waardoor hij de treden niet zag die bestegen moesten worden. Nog steeds het bundeltje kleding en het blikken doosje in de handen viel hij recht de gang van het klooster in.
feedback van andere lezers- Mistaker
Zwaar bestaan...
Groet,
Greta
Hoeselaar: Dank je wel voo het lezen
Willy - Dora
Ja, dat is allemaal wel erg kil hoor...
En dat nonnengedoe, brrr, ik weet het niet maar het voelt niet goed
Hoe oud is de jongen eigenlijk?
Hoeselaar: Dit speelt zich in 1949 af en het jongetje moest nog 13 worden alles behalve leuk.
Willy - Runner
Droevig maar mooi verhaal. Je maakt de lezer neuwgierig naar het vervolg!
Hoeselaar: dat komt er ook ben net goed bezig, maar alles moet ook corect zijn en dat vergt een beetje opzoekingswerk
Willy - Wee
Arm kind ...
Graag gelezen.
x
Hoeselaar: dank je wel voor het komen lezen en de mooie reactie
Willy - ivo
oeps wat een miserie ...
Hoeselaar: Ja maar een mens kan veel dragen veel meer dan men zou denken
Willy - hettie35
Trieste beelden schets je hier, knap ineen geweven.
Groetjes Hettie
Hoeselaar: Dank je wel Hettie maar ze zijn op waarheid gebazeerd
Willy
|
