Volg ons op facebook
|
< terug
Flirts, ongevallen en vriendschappen
'Hey Linde kwas je niet vergeten hoor ;) srry dat ik zo laat iets laat weten. Is de hamburger je nog goed bevallen? Grtz x' Linde las het berichtje nog eens en klapte haar gsm toen toe. Wat zou ze hem moeten terugsturen? Ze was stiekem heel blij geweest dat hij gisteren niet gebeld had, zoals hij gezegd had van te doen. Ze had gedacht of zelfs gehoopt dat hij bij zijn verstand gekomen was, dat zaterdagavond gewoon even voor het plezier was geweest. Zo was het voor haar toch. Voor hem was het een misstap geweest, want zondagmorgen was ze er achter gekomen via facebook dat hij al vier jaar een vriendin had. Ze was zowel opgelucht als geschokt toen ze dat zag. Geschokt omdat hij zijn vriendin bedrogen had, opgelucht voor zichzelf, omdat hij haar dan gewoon zou vergeten.
Ze speelde nog wat met haar gsm. Zou ze iets terugsturen? Of zou ze hem gewoon negeren? Nee, negeren was te grof, dan zou ze zich schuldig gaan voelen en uiteindelijk zich excuseren en dan zou het allemaal nog veel ingewikkelder worden. En ze vond het nu al ingewikkeld genoeg. Een vriendin van haar kuste geregeld voor slechts een avond met een kerel en zij scheen er nooit achteraf nog last mee te hebben. Misschien was het wel juist omdat het Lindes eerste keer was geweest, dat ze bepaalde dingen fout had aangepakt. Ze kon er nog steeds niet aan uit dat ze het gedaan had. Vroeger had ze altijd bij hoog en bij laag beweerd dat ze nooit zomaar voor een avond zou staan kussen met een jongen. Toch was het zaterdagavond gebeurd. Ze was beginnen babbelen met een vriend van een vriend van een vriendin. Gewoon wat lol trappen, dacht ze eerst. Al snel had ze echter gemerkt dat hij wel meer wou en om een of andere reden had ze daar niet weigerachtig tegenover gestaan. Het was waarschijnlijk de aandacht die ze van hem kreeg, die ze zo leuk vond. Normaal zou ze immers nooit op dat type man vallen en toch was hij juist daarom de ideale flirt geweest. Want, geef nou toe, als je meteen staat te kussen met iemand die je eigenlijk amper kent, dan is de kans klein dat daar iets hechts uit voort vloeit, toch? Ze klapte haar gsm weer open en begon te typen.
'Aha, wie we daar hebben! Mr 'ik-heb-geen-vriendin-ze'. Ik vond het zaterdag zeer leuk om je onverdeelde aandacht te hebben, maar pakt dat je die in het vervolg beter aan je vriendin geeft, waar je al vier jaar mee samen bent. Grtjs' Ze herlas het bericht nog eens en was er best trots op. Het was bondig en raak, maar toch niet kwetsend. Ze besloot het eventjes in haar gsm op te slaan alvorens te versturen. Misschien best nog een uurtje wachten, dan leek ze niet te hopeloos verknocht aan haar gsm.
'Oké, in orde, was fout van mij. Had het moeten vertellen. Ik wilde je beter leren kennen maar we zullen het zo laten. Grtz x' Ze zuchtte opgelucht. Boodschap was luid en duidelijk over gekomen. Of zo had ze toch gehoopt. De volgende avond kreeg ze immers nog een bericht van hem. 'kvoel me echt slecht omdat ik niet eerlijk tegen je was. Wou ik nog ff laten weten. Grtz x' Waarom moest hij nou weer iets sturen? Nu zat ze terug met het dilemma. Terugsturen of niet? Ze moest ook wel stiekem toegeven dat dit laatste bericht haar wel een beetje flatteerde. Hij zat er duidelijk mee in dat hij haar mogelijks gekwetst had en dat vond ze wel schattig. Dus ja, ze zou wel terugsturen. Ze wou hem geruststellen, dat hij er niet mee in moest zitten. Ja, ze vond het best wel lief dat hij nog eens stuurde om zich te verontschuldigen. Maar ze moest wel oppassen, ze zou immers zo terug met hem kunnen beginnen sms flirten, merkte ze. Nee, dat mocht niet gebeuren. Ze moest voet bij stuk houden. Hij had immers een vriendin en zij zag hem helemaal niet echt zitten als haar vriend. 'No hard feelings! Een mens kan soms vreemde dingen doen en het zich achteraf kwalijk nemen, mr daar zijt ge uiteindelijk nix mee grtjs! X' Ze las het nog eens een keertje door. Dat was toch tamelijk neutraal, maar ook van: trek het je niet aan. Maar misschien was het wel ietsje te vriendelijk, want meteen kreeg ze een berichtje terug: 'Idd, hoe was je dag? X' Ze schudde haar hoofd. Dat kon hij nu toch niet menen? Hij wilde dus echt wel nog contact met haar en was blijkbaar niet van plan dat idee te laten varen. Nee, dit bericht ging ze negeren. Ze legde haar gsm weg en besloot om er geen aandacht meer aan te besteden.
'Weet je, soms kom je mensen tegen in het leven. Mensen die je bij blijven, die je beter wil leren kennen. Grtz x' Ze had haar gsm een uur geleden reeds het bekende smsgeluidje horen maken. Ze had het genegeerd, maar uiteindelijk had haar nieuwsgierigheid het gewonnen van haar onverschilligheid. Ze las het berichtje nog eens en werd er een beetje weemoedig van. Waarom vielen altijd de verkeerde kerels voor haar? En oké, waarom moest ze nou ook weer zo stom zijn om iemand te kussen die ze eigenlijk niet echt zag zitten? Het leek haar duidelijk dat ze hem iets moest terugsturen, een berichtje dat het echt volledig zou afronden. Maar kon ze dat wel over haar hart krijgen? Ze betrapte zichzelf er op dat ze de berichtjes stiekem wel leuk vond, wat mannelijke aandacht, daar fleurde ze wel van op. Maar had het wel zin als het van een man kwam die ze eigenlijk niet echt zag zitten? Nee, ze moest de knoop doorhakken en duidelijk zijn. Echt duidelijk deze keer. Maar ze had advies nodig, zoveel was duidelijk. Tot hiertoe had ze het er met niemand over gehad, om hem en vooral zijn vriendin te beschermen. In een dorp komen zo'n dingen immers vrij snel uit. Het zat haar echter te hoog, dus besloot ze Femke te bellen. Zij zou haar goed advies kunnen geven, dat wist ze gewoon.
'Linde, als je hem toch niet wilt als lief, kan je hem dat maar beter ook zo zeggen. Het heeft geen zin om hem aan het lijntje te houden, wel? Komt daar nog eens bij dat hij al een relatie heeft, ik zou denken dat hij daar dan voor zou vechten,' adviseerde Femke.
'Ik zou dat ook denken, ja. Natuurlijk, na vier jaar is het spannende er wel af, maar dat zou geen excuus mogen zijn, he,' lachte Linde een beetje cynisch. 'Ik hoop vooral dat hij mij nu niet als een excuus gaat zien om die relatie op te geven.'
'Als je hem niet langer aan het lijntje houdt en duidelijk bent, zal hij dat niet doen, vermoed ik,' antwoordde Femke. 'Wat zou je hem sturen, denk je?'
Linde nam haar gsm, ze had er al over nagedacht en een kladje getypt. 'Wat denk je van het volgende: 'Hmm… Laat het me zo stellen: soms lijkt iets op een bepaald moment een heel goed idee, maar als ge er een nachtje over geslapen hebt echt ni meer… Zet het dus maar gewoon uit uw hoofd, that's the right thing to do! Grtjs x'.'
'Ja, dat lijkt me behoorlijk perfect.'
'Maar Fem, ik voel me zo slecht als ik hem zo ga afwijzen. Ik wil hem helemaal niet slecht doen voelen. Ik zie hem dan misschien niet zitten als lief, maar daarom vind ik het nog niet leuk van hem te kwetsen, he.' Linde voelde zich er niet helemaal goed bij, hoewel dit wel het juiste was om te doen.
'Hey meid, jij hebt hier echt niets verkeerd gedaan. Hij is hier duidelijk het varken, hij had je moeten zeggen dat hij een vriendin had. Meeste mannen zijn trouwens varkens, mocht je dat nog niet weten. Jij doet nu gewoon wat juist is en dat moet hij dan maar gewoon aanvaarden.' Die Femke toch! Ze had de nagel weer op de kop geslagen. 'Heb je het bericht al verstuurd?'
'Nee, wacht even… Versturen, ok. Ziezo, dat is ook weer gebeurd. Ben wel benieuwd of hij hier nog op gaat antwoorden. Heb je nog tijd, Fem?'
'Natuurlijk, we zullen lekker blijven kletsen, mocht hij dan nog terugsturen, kunnen we terug overleggen wat te doen.' Maar gelukkig bleef het stil langs de andere kant van de sms conversatie.
Donderdag 17 maart
Surreëel gewoon. Ik kan er echt niet bij. Soms kan het leven zo vreemd in elkaar zitten, nee? Hetgeen je niet verwacht, dat gebeurt dan natuurlijk net. Oké, misschien moet ik even bij het begin beginnen. Gisteren tijdens het fietsen een ongeval gehad. Was aan het fietsen in het dorp toen plots iemand het portier van de auto opende, ik probeerde nog net op tijd uit te wijken, maar moest daarvoor de baan op rijden en werd door een auto gegrepen. Uiteindelijk valt de schade nog wel mee: rechterbeen gebroken en rugpijn. Wat er na het ongeval juist gebeurde, weet ik niet meer. Ik werd gewoon gisterenavond wakker in het ziekenhuis, blijkbaar al geopereerd en al. Lig nog steeds in het ziekenhuis, voor observatie. Maar daarjuist dus. Ik was gewoon wat aan het rondkijken in de kamer toen er op de deur werd geklopt. Ah leuk, bezoek! Aarzelend kwam er een jonge vrouw binnen gevolgd door… Inderdaad, de kerel van zaterdagavond. Ik zag zijn ogen bijna uit zijn oogkassen vallen, zelf trok ik waarschijnlijk ook wel een zeer verbaasd gezicht. Zo verbaasd zelfs, dat er echt een heel vreemde stilte ontstond. Wat komt die hier doen? Dat was zowat het zinnetje dat in mijn hoofd bleef ronddwalen. De jonge vrouw stelde zich uiteindelijk verlegen voor (ze heet Nele, maar dat wist ik zondag al, via facebook toen ik ontdekte dat hij al vier jaar een relatie had). Blijkbaar was zij degene die gisteren het autoportier had open gezwierd net toen ik passeerde. Hoe ongelooflijk vreemd is dat nu niet? Dat van alle mensen die een portier kunnen open zwaaien, zij juist diegene was die dat deed toen ik passeerde! Echt, toeval kan dat bijna niet meer zijn! Maar soit, ze voelde zich dus helemaal schuldig en wou zich komen verontschuldigen. Het was dan ook duidelijk dat hij gewoon mee was gekomen om zijn vriendin te steunen (want geef nu toe, het is nooit leuk om iemand die je niet kent te gaan bezoeken) en was duidelijk zeer verrast mij te zien (net zoals ik verrast was van hem te zien). Hij stond daar echt zo verbouwereerd, heel de tijd bij de deur. Volgens mij was hij liefst weggelopen, maar dat zou te verdacht zijn overgekomen waarschijnlijk, dus hield hij zich in. Ik heb geprobeerd van eventjes een klein praatje te slaan met Nele. Echt een toffe meid! (gewoon al het feit dat ze me komt bezoeken, wilt zeggen dat het echt een goeike is) En eigenlijk kon ik ondertussen maar 1 ding denken: arm schaap, je moest eens weten wat je vriend zaterdagavond gedaan heeft. En ook: amai, dat is best wel een knappe (want zaterdagavond had die kerel mij echt zitten ophemelen over zo'n schoon ogen dat ik had, maar zijn vriendin is echt wel knapper als ik!) Het lastige was wel, ik merkte dat ik het leuk vond van hem te zien, ja misschien zelfs wel met een klein sprongetje van m'n hartje… Het zal wel gewoon komen omdat zaterdagavond leuk was, de aandacht was in ieder geval heel leuk (het was dan ook weeral een tijdje geleden dat ik nog eens wat onverdeelde mannelijke aandacht had gekregen/een mannelijk persoon gekust had), maar die moet ik nu maar van iemand anders zien te krijgen (om dan nog maar te zwijgen van het feit dat we nooit zouden samen passen). Hij heeft een vriendin en die moet hem koesteren. Ironisch genoeg hoorde ik Nele in het buitengaan tegen hem fluisteren: 'Seg, je had nu toch best wel wat vriendelijker mogen doen!' Ze moest eens weten hoe vriendelijk hij zaterdag tegen me was…
feedback van andere lezers- Mistaker
Ik vind jou een beetje de hedendaagse Cissy van Marxveld.
Groet,
Greta
tinucha: dank je wel om het helemaal te lezen :) ik ken cissy van marxveld niet, maar ik heb gezien dat ze in de bib er verhalen van hebben, dus zal ik deze spoedig gaan halen! - ivo
dit is echt knap geschreven en voor al zo echt inleefbaar ... chappeau ..
tinucha: bedankt om het helemaal te lezen!
|
