|
< terug
Het komplot (24)
>>Commissaris Verdonck wist wat hem te doen stond. Hij nam afscheid van zijn vrouw, gaf haar nog vlug een zoen, zei dat ze op hem niet moest wachten om naar bed te gaan en stapte dan in zijn persoonlijke auto, een Audi A4, en reed naar de plaats waar de uitgebrande Alfa Romeo werd aangetroffen.
Daar toegekomen trof hij een menigte nieuwsgierigen die op afstand werden gehouden door enkele agenten van de lokale politie. Twee agenten van de wegpolitie vertelden aan een speurder van de lokale recherche wanneer en hoe zij die auto hadden aangetroffen.
"De brandweer kreeg een telefoontje dat er een brandende auto op de baan stond. Zij hebben ons dan gewaarschuwd. Toen we aankwamen was de auto nog aan het branden en waren de pompiers aan het blussen."
Tot zijn verwondering zag commissaris Verdonck, dat ook de procureur des konings met dienst en een onderzoeksrechter aanwezig waren. Hij vloekte, toen hij tussen de menigte nieuwsgierigen enkele journalisten waarnam. Niemand van de aanwezigen leek er zich van bewust dat ze zich op een plaats delict bevonden en dat ze door hun onachtzaamheid bezig waren met heel wat sporen te vernietigen. Indien hij niet vlug handelde, dan zouden door al die drukte wellicht kostbare sporen verloren gaan. Daarom haastte hij zich naar het wrak. De stem van de procureur echter stopte hem.
"Hallo, Verdonck, wat doe jij hier? Ik denk niet dat we de hulp van de Federale gerechtelijke politie zullen nodig hebben. De lokale recherche kan dit wel aan."
"Ik denk het niet, mijnheer de Procureur, maar ik moet er nu eerst voor zorgen dat niemand nog bij die auto komt en alzo waardevolle sporen vernietigt."
"Oké! Maar wat is er dan zo speciaal aan die auto? Bovendien, ik vind dat lijk veel belangrijker."
"Een lijk?"
Onmiddellijk was Verdonck dubbel zo alert en vooral heel nieuwsgierig.
"Wie is de dode? De chauffeur van de auto?" wilde hij weten. De Procureur des Konings echter wilde nu toch eerst weten waarom een commissaris van de Federale Gerechtelijke Pölitie ter plaatse was gekomen zonder daartoe gevorderd te zijn. Immers, de lokale recherche kon dit gerust afhandelen, herhaalde hij opnieuw. Daar kon Verdonck niet mee akkoord gaan. Maar ook de onderzoeksrechter opperde dat de plaatselijke politie het onderzoek gerust kon verder zetten.
Commissaris Verdonck besloot dan maar om open kaart te spelen.
"Deze auto is het enige spoor tot nog toe naar de moordenaar van volksvertegenwoordiger Jan Vanhees. De identiteit van de dode chauffeur kan ons wellicht ook verder helpen. Daarom moet die auto onmiddellijk worden onderzocht door leden van onze technische recherche. Daarna moet hij naar ons kantoorgebouw om nog grondiger te worden onderzocht. Misschien kunnen er nog vingerafdrukken worden gevonden in het wrak. En ook moet er klaarheid komen over wat hier nu juist is gebeurd. Is dit een verkeersongeval of heeft de chauffeur zelfmoord gepleegd?"
Procureur en onderzoeksrechter hadden met verbazing geluisterd naar de commissaris. Waarom wisten zij dat niet?
"Ik weet niet of de identiteit van de dode je veel zal kunnen helpen." sprak de Procureur na enige tijd,"Trouwens, ik weet niet eens of die dode wel de chauffeur is. Het lijk werd een honderdtal meter verder gevonden, in een droge gracht. Bovendien, dit zal wel geen verkeersongeval zijn! Immers, die dode man heeft drie schotwonden in de borst en hij is blijkbaar afgemaakt met een nekschot."
"Werden er kogelhulzen gevonden?"
"Tot nog toe niet."
De onderzoeksrechter, die zich wat afzijdig had gehouden, mengde zich nu in het gesprek:
"Ik heb een autopsie bevolen. Wetsdokter Pimperman die het lijk al uitwendig heeft onderzocht zal het nodige doen, morgen vroeg om zeven uur. Volgens hem werd de dode niet versleept, maar zou het slachtoffer zelf tot aan die gracht zijn gestapt en daar dan zijn geëxecuteerd."
"Had het slachtoffer identiteitspapieren op zak?" wilde Verdonck weten.
"In zijn jas werd een portefeuille gevonden. Er stak een Israëlisch paspoort in op naam van Goldenstein Gregorewitch."
Verdomme! Verdonck vloekte inwendig. Opnieuw een doodlopend spoor. Eindelijk had hij die Alfa Romeo en zijn eigenaar te pakken en nu was de auto bijna volledig uitgebrand en zijn eigenaar dood. Het was alsof de duivel ermee gemoeid was. Commissaris Verdonck geloofde echter niet in hemel en hel en dus ook niet in de duivel. Iemand was hem altijd een stap voor. Dag en nacht had hij nagedacht over die moord en hij was ervan overtuigd geraakt, dat dit niet zomaar een moord was.
De moord op die politicus, op volksvertegenwoordiger Jan Vanhees, die stinkt. Het kon niet dat dit alles het werk was van één individu. Hier was een organisatie bij betrokken, maar welke? Een vrijmetselaarsloge? De maffia? Of misschien heeft de kerk en Opus Dei er mee te maken. Immers, Jan Vanhees had in het parlement en in de onderzoekscommissie naar misbruik van kinderen door priesters hard uitgehaald naar de Kerk. Hij had standpunten ingenomen die pijn deden en hij had ondermeer geëist dat die Brugse bisschop zou worden overgedragen aan het gerecht en strafrechtelijk zou worden vervolgd.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- warket
om verder te lezen
julien_maleur: Dank je Warket. Ik hoop dat je idd verder blijft lezen.
groeten JM - Dora
Ja er komt veel bij kijken...
julien_maleur: dank je Dora.
groetjes JM - Hoeselaar
Men had waarschijnlijk angst dat het slachtoffer met drie schoten in de borst nog weg kon lopen daarom ook dat het fatale nekschot ook geplaatst werd
Willy
julien_maleur: Het fatale nekschot is dikwijls de handtekening van een maffia huurmoordenaar. Eerst niet dodelijke schoten in de borst voor de pijn en omdat het slachtoffer goed zou beseffen wat gebeurt.
gr Julien
|
