|
< terug
Speelbal 14
Op haar laatste bezoek werd de moeder van Bertje op de hoogte gebracht dat haar zoon nu te oud was geworden om nog hier tussen kinderen te verblijven. "Trouwens, hadden ze haar gezegd dat, Bertje dringend een beroep moest gaan aanleren, en dat het nu daarvoor de hoogste tijd werd". De ,bezoekjes aan haar zoon werden wel op een laag pitje gezet want de afstand tussen Maastricht tot in het verre Appelscha was niet precies een kattensprong te noemen. Op de vraag hoe haar zoon daarover dacht zei zijn moeder; "Hij is precies blij dat hij hier weg mag en toen ik hem zei dat de reis naar Appelscha niet elke twee weken ondernomen kon worden antwoordde hij niet eens" Het was de naam Friesland die de jongen deed huiveren. Bertje zag en voelde weer die ellende die hij toen hij zoveel jonger was had moeten doorstaan Hoe hij in Harlingen van school wegliep nadat hij zo gepest werd vanwege zijn Duitse uitspraak en zich twee dagen en nachten in een van de visopslagplaatsen had verkropen. Hoe hij vandaar naar Tsemarum werd gebracht en ook meteen weer werd uitgejouwd voor vuile mof.
De laatste nacht bij de nonnen sliep bertje bijna niet. Opgewonden om wat er te gebeuren stond en hoe het op het nieuwe adres zou toegaan maalden door zijn hoofd. Men had hem gezegd dat het daar heel fijn zou zijn, en echt iets voor jongens die later in hun leven hun mannetje zouden staan. Wat men daarmee op zich had begreep hij nog niet maar de manier waarop het gezegd werd stelde hem toch gerust.
Opgewonden als een wekker en in begeleiding van een jonge non stonden beide op het station te wachten op de trein die de jongen in een andere dimensie zou brengen. Bertje vroeg de zuster de haren van haar door een kap verhulde hoofd en och arme wist dit jonge ding ook niet alles en reageerde daarop door Bertje steeds weer op iets anders te doen focussen.
Zo werd deze reis vooral gekenmerkt door eenzijdige gesprekken die ons Bertje niet die voldoening gaf die hij zich ervan voorgesteld had. Bij elk nieuw gebouw brug of wat het ook mocht zijn, vuurde Bertje zijn vragen op het arme nonnetje af en hoopte dat zij dit allemaal al wist. Na tweemaal overstappen en een busrit kwamen ze in een dorp terecht waar een brede vaart het dorp doorkliefde en waar bertje voor het eerst een ophaalbrug in werking zag.
Een paard met wagen bracht het tweetal in een soort kamp waar allemaal bruine in hout opgetrokken barakken in een cirkel stonden. Het hoofdgebouw lag in het midden en daar moesten we naartoe. Het nonnetje nam afscheid en verliet het gebouw en voor Bertje werd een onderkomen gezocht en gevonden. In het gebouw waar hij werd ondergebracht stonden meerdere bedden opeen waarvan hem eentje werd aangewezen. Bed en kastje hadden dezelfde overeenstemmende nummers en alles was in licht beige wit geschilderd. Nadat hij zijn slaapplaats had ingenomen maar verder niemand vond die daar ook huisde ging hij terug naar het bureau waar hij zich al aanmeldde. Daar kreeg Bertje instructies betreffende zijn leerplaats en gewoonten die hier an tel waren. Zo kreeg hij voor het eerst in zijn leven zakgeld vermits hij aan bepaalde voorwaarden voldeed. Iemand stelde Bertje voor in het plaatselijk winkeltje waar hij buiten snoep postpapier en postzegels ook nog tabak vloeitjes en sigaretten werden aangeboden. Bertje voel de meteen dat hier bepaalde vrijheden werden gepropageerd.
Na de vraag, over welke beroepskeuze hij nadenken zou als hij dat kon en mocht doen, antwoordde Bertje dat hij graag metaal en of autotechniek wilde aanleren. De eerste nacht
in een nieuw bed met een met stro gevulde matras sliep het niet zo gemakkelijk, telkens stak ergens een halm door en ven kriebelde het aan alle kanten.
feedback van andere lezers- Runner
Mooi geschreven!
Hoeselaar: Dank je wel Runner, leuk dat je me volgt
Willy - Mistaker
Die Bertje...
Graag gelezen weer Willy.
Groet,
Greta
Hoeselaar: Ook de groetjes van Bertje en bedankt voor het komen lezen
Willy - Dora
Al dat nieuwe en al weer meer losaten, poehee BERTJE...
Hoeselaar: Een normaal leven zag er anders uit zeker voor Bertje, bedankt dat je me las
Willy - GoNo2
'k Volg Wee...
Hoeselaar: bedankt
Willy - ivo
oeps een strozak, ik weet er alles van pfff .. en ja die halmen die er door steken best vervelend ...
Hoeselaar: dat was maar een randverschijning van meer belang was dat wat er aan vooraf ging, bedankt voor het lezen
Willy - Wee
Graag gelezen, Willy.
(Je laatste regel heeft wat woorden verloren?)
x
Hoeselaar: ja ik heb het bijgewerkt, dank je wel
Willy
|
