|
< terug
Speelbal 15
15
De leiding in de woonbarak had een dertiger, en naar mijn gevoel van toen, deed hij zijn taak naar behoren en werd hij door alle jongens geaccepteerd. Bertje had voor metaal en mechanica gekozen en was blij dat de dag aanbrak dat hij in deze grote hal aan het werk mocht gaan. de leermeester een man van om en nabij de vijftig,( voor knapen in de leeftijd van Bertje waren alle mensen boven de dertig, oud). De keuze van Bertje bleek achteraf toch niet de juiste geweest te zijn, dat hadden testen dan ook al uitgewezen maar men hield rekening met de wensen van de leerling zelf en dus liet men hem begaan. Een tweede test zou uitwijzen dat de jongen over voldoende fantasie beschikten en technisch capabel bleek te zijn om het vak van schilder uit te oefenen. Ook bemerkte men dat hij nogal durf bezat om nieuwe technieken uit te proberen wat ertoe leidde dat op een gegeven moment het schildersateliers in brand stond.
Gelukkig was Bertje koelbloedig genoeg om alles wat rondom de vuurhaard stond naar buiten te smijten. Zo had hij een ramp vermeden die heel erg had kunnen zijn.
Hij was veertien en in die tijd was het roken een must, wie niet rookte was niet in en werd als een buitenbeentje beschouwd. Dus haalde Bertje zijn eerste pakje shag en de daarbij horende vloeitjes en rolde een monstersigaret waaraan hij zich nog lang zou herinneren. Het feit dat hij hier over alles zelf mocht beslissen gaf hem een gevoel waar hij zich goed bij voelde. In het begin had Bertje het wel eens moeilijk maar naarmate de tijd verstreek wilde hij nergens anders meer zijn dan als hier. Het uitblijven van bezoek van thuis deed hem niet zoveel, hij had hier vrienden gemaakt die meestal uit een milieu kwamen waar huiselijk geweld de gewoonste zaak van de wereld was,maar hier tot rust kwamen. Omdat de leiding steeds paraat was en meteen ingreep als een situatie dreigde te ontsporen liep hier dus alles volgens plan. Bij gesprekken met de leiding, waarbij de psychologische begeleiding van de jongens steeds op de voorgrond trad, kwamen bij Bertje wel eens tranen kijken. Zeker als het gesprek over de jongen zijn niet verwerkt verleden ging, dan gebeurde dat wel eens.
Zo was er het gesprek waarbij hij moest vertellen waarom hij op zoveel plaatsen in Nederland maar ook in België gewoond had. Bertje zag tijdens deze gesprekken weer de zwarte bladzijden in zijn nog jonge leven de revue passeren. Op het stuur van Leo fiets met achterop mama van Maastricht naar Hoensbroek en na enkele dagen door buren weggepest met het zelfde ongemotoriseerde voertuig naar Belgisch Eisden. Daar verbleef het driekoppig gezin enkele weken om dan bij een Joegoslavische familie onderdak te vinden. Leo had er in de plaatselijke mijn als houwer werk gevonden. Bertjes moeder vond werk in de kantine van diezelfde mijn. Na acht weken moest het gezin noodgedwongen naar Hasselt uitwijken, waarom weet hij tot op heden nog niet. In de Limburgse hoofdstad vond het gezinnetje een onderkomen bij de uitbater van een café. Hij, de cafébaas een opschepperig type noemde zich leeuwentemmer in een circus maar bij de plaatselijke bevolking werd hij smalend de "smater" genoemd. Bertje vertelde hoe erg hij die periode gevonden had. De woonruimte die dit gezinnetje van de kroegbaas kreeg toegewezen lag tussen het trappenhuis en een afgebroken kegelbaan met daarvoor nog een klein halletje dat toegang bood aan een binnenplein waar een wc en een urinoir was geplaatst.
De ruimte waarin Bertje moest verblijven was niet groter dan vier op vier meter met een venster dat afgedekt moest blijven met een deuropening ook afgedekt met dekens schuin tegenover de ingangsdeur. Daarachter bevond zich de kegelbaan die niet meer gebruikt werd. Deze kamer die in steeds schemer gehuld was en naar urine stonk, diende als woon slaap ruimte waarin een oud dressoir stond maar twee stoelen en een fruitkist met een blad erop om als tafel te dienen en een groot tweepersoons bed stond.
Bertje vertelde dat hij op het college werd aangenomen en een groene kepie mocht dragen met vijf sterren daarop, maar later van school moest vanwege zijn slechte taalkennis. Later op de gemeenteschool volgde hij soms de lessen maar blonk uit door afwezigheid doordat niemand naar hem omkeek. Aan geld had hij geen gebrek maar liefde die hij zo broodnodig had, ontbrak. Doordat de cafébaas zijn moeder zo met opdrachten aller aard overstelpte vergat ze haar zoon helemaal. Bertje die zoals hier al vermeldt geld bij hopen had wist niets beters daarmee aan te vangen dan zich van de beste wijnen te voorzien en dronk deze tussen ruines die in de stad hier en daar voorhanden waren op. Het kwam zover dat Bertje dit leven zo moe werd en in een ruimte aan de kanaal dokken een einde aan zijn leven wilde maken door zich daar te verhangen. Bertje werd in het hospitaal wakker met aan het bed zijn moeder Leo en een paar Gendarmen.. De jongen was helemaal over stuur en huilde maar. Zijn ouders en Bertje zelf werden de dag nadien naar de Nederlandse grens gebracht en uit het land gezet
feedback van andere lezers- warket
Boeiend
Hoeselaar: Dat vind ik een mooie reactie, bedankt daarvoor
Wiolly - Runner
Ik volg je verhaal met interesse!
Hoeselaar: Dat verheugd me Runner, het is altijd fijn iemand te weten die ook deze interesses heeft
Willy - ivo
wat een miserie, mensenkinderen ... pfff mooi beschreven, maar daarom niet minder mooi ..
Hoeselaar: Er waren ook mooie zelfs hilarische moment in het leven van Bertje die ook aan bod komen
Bedankt Ivo voor je mooie reactie
Willy - GoNo2
Zoals gewoonlijk hé?
Hoeselaar: Zoals gewoonlijk wil ik je danken voor je bezoek aan Bertje
Willy - Wee
Een jeugd vol gruwels, vreselijk.
Maar hij is dapper en hij komt er wel!
Mooi geschreven weer, en ook weer graag gelezen.
x
Hoeselaar: Ben blij dat je Bertje blijft volgen
groetje Willy - Dora
Haha Wily, zoals je het nu beschrijft lees ik dat ons Bertje via zijn experimenten het schildersatelier in brand stak?
en de eerste monstersigaret zou hij zich nog lang heugen.
Hoeselaar: Ja dit zijn momenten die men nooit vergeet. dankjewel voor het lezWilly
|
