naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

ongetiteld 2

door warket

We hebben de tijd verzonnen, het nieuwe jaar vervroegd, het hoofd van vriend en vriendin gekust op een zelfgekozen moment. Daarna thuisgekomen licht de hemel op boven deze plek wat ooit een dorp was, knalt de solidariteit onder het wolkendek terwijl de hondenteven janken
alsof de oorlog losgebarsten is.
Ik twijfel vier keer tussen dromen en wakker worden. Er resten nog vijf dagen zaligheid met haar. Het dakvenster is bevroren. Boven mij hangt een spin als een circusartiest aan een onzichtbare levenslijn. Nog hoger heeft ze een web gesponnen. Dat is het eerste waar ik naar kijk. Ik raap mijn kleren van de grond. Die verdomde rug doet weer pijn. Genadeloos opstaan. Straks zal het beter gaan als ik beneden ben. Ik zal een ontbijt klaar maken. Het moet een verrassing zijn. Ontbijt zonder champagne of zo, en ook geen stokbrood. Er is zelfs geen confituur in huis. Wanneer de tafel gedekt is met mooi servies zoals in de beste hotels zet ik koffie op een ouderwetse manier. De dampen zoeken onzichtbaar hun weg naar boven. Ik heb met opzet de kamerdeur open gelaten. Een engel maak je niet wakker met woorden. De koffiegeur haalt haar wel uit haar dromen.
Nog voor melk en suiker op tafel staan komt ze in kamerjas langs de wenteltrap beneden.
Oh, je hebt voor een ontbijt gezorgd! Ik ga eerst plassen.
Ja, en de keuken is ook opgeruimd. De hondenpoep haal ik straks uit het gras.
Ze weet dat dit ochtendritueel een vrijgeleide voor de rest van mijn dag betekent.

feedback van andere lezers

• Wee
  Oef, wat mooi weer!
  warket: dankje
• ivo
  een gedachte mooi neergestreken op dit digitale papier
  warket: stel je voor moesten we het telkens met de postbode meegeven...
• julien_maleur
  Een zalige manier om op te staan, na een nacht met zo een engel. Heel vlot geschreven en leuk om lezen. Het brengt mij de stemming voor een vruchtbare dag.
  gr JM
  warket: een nacht met een engel...dat is slapen, maar opstaan...
• Hoeselaar
  Ik zie haar langs de trap naar beneden komen enkel en alleen op de geur van de koffie af
  
  Willy
  warket: precies zo
• Dora
  Oh hoe liefdevol... het speeksel loopt me er bijna van door de mond, al is er dan geen confituur. Wat een mooie mensen zet je neer.
  warket: Een doodgewone zondagochtend beschreven.