|
< terug
Vingers 19 ( 6 x espresso)
Liedwien doet of ze van niets weet en als hij de boeien uit de kast pakt glimlacht ze ontspannen. Adriaan heeft een heel normaal ontspannen gezicht als hij haar rechterpols vraagt om die aan de stoel vast te maken. "Het vlees is goed gelukt, zullen we niet eerst eten," vraagt ze en hij grinnikt.
"Geduldig liefie, alles op zijn tijd."
Haar keizerlijk kimono valt net iets teveel open als ze met haar rechterhand geboeid aan de stoel toe moet kijken hoe Adriaan zicht uitkleedt en de zijne, een glanzend zwarte met een prachtig geborduurde tijger, aantrekt. Als een pauw loopt hij naar de braadplan en haalt zijn wijsvinger door het lauwwarme vet. Een goedkeurend gebrom vertelt haar dat hij tevreden is.
Hij zet de beide borden met hutspot in de magnetron en na vier minuten staan ze dampend op de tafel. Bestek legt hij echter alleen bij zijn bord en ze kijk toe hoe hij met smaak aan zijn maaltijd begint. Keurig met mes en vork... Verbaasd bekijkt ze de vervreemdende scene. Glimlachend kijkt hij op en knikt. Wat moet ze?
"Liefste, doe maar met je linkerhand, ik vertrouw je voor geen meter," zegt hij vriendelijk en het staat haar tegen omdat men dat in diverse landen als de onreine hand beschouwt. Ze slikt, blaast lang opdat ze haar vingers niet zal branden en zonder mokken schuift ze met kleine beetjes het eten naar binnen. Hij kijkt haar niet meer aan.
Het vlees is heerlijk zachtmals en smaakvol. Het is makkelijk met haar mond in lange draadjes lost te trekken en ze realiseert zich dat er veel manieren zijn om een mens met een zogenaamd vriendelijke mombakkes zijn waardigheid af te nemen. Ze moet geduld hebben, weet ze, voordat ze hem heeft doorgrond. Na de maaltijd tovert hij twee voorverpakte toetjes.
Ze herkent de vanilleyoghurtjes met rozijnen van Albert Hein, die uit zijn aktetas komen.
"Kakelvers vandaag gekocht, zie je wel?" zegt hij opschepperig en gaat wijdbeen voor haar zitten waarbij de glimmende zwarte zijde onsmakelijk openvalt. Met een theelepeltje voert hij haar op verraderlijk liefdevolle manier. Hapje voor hapje, maar het meest verontrust haar het valse deuntje dat hij daarbij neuriet…
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Hij neuriet erbij...mooi
Dora: Ja, maar wat komt erna? Dank je - Wee
Getver, ik hóór 'm neuriën!
Dora: Ik hoor, rrr. dank je - Mistaker
Creep!
Groet,
Greta
Dora: Jaja, Brrr, ik vind het ook, dank je - ivo
het blijft bibberen bij zo'n ziek iemand
Dora: Ja, ik moet mezelf steeds ertoe zetten, brrr, Dank je - warket
Ziek Ivo? Ik krijg er goesting van als ik het lees.
Dora: Goesting, dat vind ik een bijzonder woord, dank je..
|
