|
< terug
Het komplot (30)
Mevrouw Verdonck wachtte ongeduldig op de komst van haar echtgenoot. Zenuwachtig liep ze voortdurend naar het venster om te kijken of haar man nog niet kwam aangereden. Toen hij dan eindelijk het appartement binnenstapte was de ontlading groot.
"Ha! Eindelijk!" zei ze, "Je bent nog lang weggebleven!"
Het verwonderde Verdonck dat zijn vrouw zo zenuwachtig was. Dat was niet van haar gewoonte. Ze moest wel heel erg onder de indruk zijn van die ongewone boodschapper.
"Ik ben onmiddellijk naar huis gekomen na jouw telefoontje. Wat is er nu eigenlijk gebeurd, dat je zo bang heeft gemaakt? Vertel het nog eens, want van wat je mij aan de telefoon vertelde, heb ik eigenlijk niet veel begrepen. En! Waar is die briefomslag die je mij moest geven?"
Mevrouw Verdonck deed haar verhaal opnieuw. Naarmate ze sprak werd ze kalmer. Nu haar man er was en ze zich niet meer alleen wist, verdween langzaam haar schrik. Nu kon er haar niets meer gebeuren.
Verdonck had geduldig geluisterd naar het verhaal van zijn vrouw. Hij wist niet wat hij ervan moest denken.
"Geef mij nu die brief maar." zei hij toen ze ophield met spreken. Mevrouw Verdonck nam voorzichtig de omslag vast, tussen duim en wijsvinger, bij de rand, zoals hij haar had geleerd. Kwestie van haar vingerafdrukken niet overal achter te laten en ook opdat ze geen vingersporen zou vernietigen. Verdonck, die intussen een paar plastieken handschoenen had aangetrokken, nam hem in ontvangst en maakte hem voorzichtig open. Op het eerste gezicht was de A4-briefomslag leeg. Toen hij echter nog eens goed keek, vond hij een minuscuul naamkaartje, verborgen in de diepte van de omslag. Nieuwsgierig haalde hij het te voorschijn. Op de voorzijde stond alleen publiciteit voor een club in het stadcentrum. De naam van de club liet vermoeden, dat het een soort van filosofisch genootschap betrof. Op de keerzijde stonden enkele woorden geschreven met een rode stift.
"Wees voorzichtig, commissaris," las Verdonck, "je weet niet met wat je bezig bent."
Verbaast keek de commissaris naar die paar woorden in het rood geschreven. Wat had dit te betekenen? Was dit een waarschuwing aan zijn adres of gewoon een bedreiging om hem te doen stoppen met het onderzoek? Spijtig dat hij niet zelf de man had ontmoet die deze boodschap had gebracht. Met zorg stopte Verdonck de A4-briefomslag en het naamkaartje in een plastieken zak. Morgen, op kantoor, zou hij beide door het laboratorium laten onderzoeken met het oog op het vinden van vingersporen. Misschien kon op die manier achterhaald worden wie de afzender of de boodschapper was.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Dora
Ik haat grote enveloppen met piepkleine kattenbelledingeskes.
julien_maleur: Ik denk dat Verdonck dat ook moet hebben gedacht. Bedankt voor het blijven volgen.
groetjes
Julien - Danvoieanne
Kijk uit naar het vervolg, gglzen...
julien_maleur: Bedankt voor het binnenwippen. Vervolg komt eraan.
groeten
Julien - Wee
Ja, wat heeft dit te betekenen?
Ben benieuwd.
julien_maleur: Dank je Wee voor het lezen en de reactie. Wat mag dat betekenen, hé?
groeten
Julien
|
