naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Bibromance

door tinucha

Zou een 'l' stemhebbend of stemloos zijn? vroeg ze zich af. Ze probeerde al fluisterend een 'l' te produceren, maar besefte dat het geen zin had. Fluisteren leverde immers altijd stemloze medeklinkers op. Ze keek om zich heen en zag dat er nog enkele ijverige studenten in de bib zaten te studeren. Ik test het thuis wel, dacht ze toen. Ze zuchtte eventjes, want de opdracht die ze voor phonetics gekregen had, leek haar vrij onmogelijk: definieer alle klanken van het Britse Engels. Of nee, misschien was het niet onmogelijk, maar het leek zo eindeloos veel, om nog maar te zwijgen van de nutteloosheid. Ze had veel meer zin om weg te dromen van die ene kerel die ook zo vaak in de bib zat. Waar zit hij vandaag niet hier? dacht ze licht teleurgesteld. Iedere keer als hij in haar buurt zat, kon ze zich zoveel beter concentreren, of misschien was motiveren hier beter op z'n plaats. Dan zou ze uren en uren in de bib kunnen zitten en bezig zijn met schoolwerk. Maar vandaag was hij er dus niet. Ze zou er alles voor doen om zijn geweldige armen rond haar te voelen, om zijn zwarte haar te verwarren en om eeuwig in die uitdagende blik van hem te staren. Het was zo raar, ze hadden elkaar nog nooit aangesproken en toch had ze het idee hem te kennen. Dat kon helemaal niet, dat wist ze wel. Ze behoedde zich er dan ook voor. Ze wou immers niet met te veel illusies opgeschept zitten. Ze staarde voor zich uit en hield iedere voorbijganger in het oog. Nee, nog steeds geen spoor van hem. Ze was er nu al een maand of drie verliefd op. Tijdens de examens hadden ze soms beide tot na zeven uur 's avonds aan dezelfde tafel gezeten, soms zelfs dagen na elkaar. En dan nog, noch glimlachte ze als ze hem zag, noch zei een van beide 'hey'. Het was behoorlijk absurd aan het worden, want ze kende hem eigenlijk wel, via haar ex dan nog. Ze durfde geen hey te zeggen omdat ze hem zo ongelooflijk knap vond. Wie maakte ze nou iets wijs? Hij zou immers nooit voor haar vallen, wel? Het was de eeuwige vraag, waar ze 's morgens mee opstond en 's avonds weer mee ging slapen. Een onoplosbaar mysterie dus. Ze keek op de klok. Concentreer je nu en wacht vooral niet tot hij hier aankomt, want dat doet ie toch niet meer vandaag, dacht ze lichtjes boos op zichzelf. Het moest maar eens gedaan zijn! Ze schudde haar hoofd en boog zich terug over haar boeken.
Toen hoorde ze hem, met zijn uiterst slome pas en het geritsel van zijn jas. Die geur, onmiskenbaar gewoon! Ze keek eventjes op en zag hem bij aan de tafel waar zij zat plaatsnemen. Haar hart bonkte in haar keel. Zou ze zo meteen in zijn richting kijken, oogcontact proberen te maken en toch eens glimlachen? Maar dan zou ze zo ongelooflijk rood worden. Ze kon het gewoon niet, nee, ze durfde niet.
'Heb jij toevallig een gom bij?'
Ze keek op. Hij had haar iets gevraagd! Hij had contact gelegd! Haar keel voelde zo droog aan alsof er zaagsel in zat. Ze probeerde zo onopvallend mogelijk te slikken. Had ze een gom bij zich? Klunzig rommelde ze door haar pennenzak. Helemaal nerveus en bibberend haalde ze er een tevoorschijn.
'Asjeblief', zei ze met een tomatenhoofd. Ze gaf de gom aan hem en raakte daarbij toevallig zijn hand aan.
Hij schonk haar de meest geweldige glimlach die iemand op deze aarde kan schenken, zei: 'Super, echt merci!' en begon ijverig te gommen.

feedback van andere lezers

• Mistaker
  Vlot en leuk. Op z'n Cissy van M.'s weer ;-)
  
  Groet,
  Greta
• julien_maleur
  Wat een bibliotheek niet allemaal te bieden heeft.
  grtses
  JM
• ivo
  ik volg mijn voorgangers in hun feedback, er zit idd lekker veel vaart in, knap hoor
• Danvoieanne
  Leuk deze, graag gelezen...
• warket
  Ik vind het ook goed geschreven dit gevoel.
• silvia
  Leuk en goed geschreven ! Er zit vaart in en iIk heb het met een glimlach gelezen !
• Hoeselaar
  Heerlijke romance van heel diep naar boven komend en daardoor ook zo puur
  
  Willy