Volg ons op facebook
|
< terug
de tafel
Onze tafel is weg. De tafel die ons meer dan 33 jaar trouw gediend heeft paste niet in onze verhuisplannen en werd dus kordaat terzijde en het huis uit geschoven.
Uiteraard gaat het slechts om een zielloos meubelstuk, maar toch…deze tafel heeft veel, heel veel meegemaakt. Kon ze praten, dan zou ze moeiteloos de kroniek van mijn huwelijk kunnen vertellen.
Ze maakte deel uit van een volledige "eetkamer" zoals we dat in 't Antwerps uitdrukken en heeft alle mooie, verdrietige, gelukkige, en ongelukkige momenten meegemaakt. Het was aan deze tafel dat mijn man en ik als dolverliefd jonggehuwd koppeltje onwennig ons eerste gezamenlijk ontbijt nuttigden en we het resultaat proefden van mijn schuchtere eerste pogingen om iets eetbaars op tafel te toveren.
Er werden sollicitatiebrieven geschreven, ontelbare kranten gelezen, kleren en gordijnen genaaid, en veel, heel veel bezoek ontvangen. Onze babies werden erop verschoond, zaten mee aan in de kinderstoel, maakten er knutselwerkjes en later huistaken.
Ze was decor voor elke gezinsmaaltijd die vaak gepaard ging met discussies, lachpartijen en ongelooflijke gezelligheid. Ze was er getuige van dat mijn schoonzoon apetrots kwam vertellen dat zijn eersteling geboren was, en de bijhorende borrels werden op haar massieve blad uitgeschonken.
Ze was een oninneembare burcht voor onze oudste, toen haar eerste melktandje nog slechts met een minuscuul vezeltje vasthing en ik, als doortastende moeder, dat tandje wilde "trekken". Dochterlief kroop op de dwarsbalk onder de tafel en was er met geen stokken onderuit te krijgen.
Verschillende katten hebben zalige dutjes gedaan op een stoel onder de tafel, één van de 6 stoelen die bij de tafel hoorden maar reeds geruime tijd geleden het loodje moesten leggen.
De tafel hield stand, er werden kleinkinderen op verschoond, toekomstige schoonkinderen maakten er hun verlegen opwachting, en op de trouwdag van onze dochters stond ze paraat om de hapjes en de drankjes voor de familie te torsen.
En nu is ze dus weg. Ze is niet ongehavend uit de strijd gekomen, vertoont krassen en putjes, zelfs kleine gaatjes, waar ze door één van onze spruiten enthousiast met een vork te lijf gegaan werd. En het was met bezwaard gemoed dat mijn man en ik de beslissing namen om haar te vervangen door een moderner exemplaar, groter want ons gezin dijt angstaanjagend uit.
Maar…er is een lichtpuntje, want onze jongste dochter, de meest honkvaste van al onze kinderen, en zeer gehecht aan de spullen uit haar jeugd, heeft onze oude tafel onder haar hoede genomen. "Mama, zo'n goeie tafel, die ga je toch niet wegdoen ? " En dus prijkt ons oudje nu in de woonkamer van ons kind. Krijgt binnenkort een facelift onder de vorm van een zandstraalbeurt en is dan weer vertrokken voor een lang leven in de schoot van een warm gezin. Opnieuw worden er babies op verschoond, schuiven er kinderstoelen aan en worden gezellige maaltijden genuttigd, zal ze discussies aanhoren en romances meemaken, dit alles geheel en al tot mijn stiekeme blijdschap.
feedback van andere lezers- Mistaker
Mooi!
Ik hoop van harte dat het inderdaad gaat zoals je hoopt. Geluk is immers niet vanzelfsprekend? Iedere dag kan er iets gebeuren waardoor levens verwoest worden...
Groet,
Greta
silvia: dat is waar Greta, ik doe een beetje aan "whishfull thinking" maar sta er zeer zeker bij stil dat niets vanzelfsprekend is en ik waardeer heel erg het geluk wanneer het zich voordoet
dank voor je reactie en een heel fijn weekend ! - Wee
Die tafel is eigenlijk geen zielloos meubelstuk,
zij leeft immers herinneringen voort.
Graag gelezen, Silvia!
silvia: dank je Wee, voor het komen en lezen en je reactie
groetjes en een heel fijn weekend ! - julien_maleur
een stukje nostalgie. Ik denk dat heel wat lezers die gevoelens ook hebben gehad, misschien niet met een tafel, maar toch omdat ze om de een of andere reden een nieuw leven instapten.
groeten
JM
silvia: ja, we komen allemaal vroeg of laat in een situatie van afscheid of van een nieuw begin hé
dank voor je reactie Julien en een heel fijn weekend - ivo
afscheid nemen aan iets dat je altijd trouw is gebleven, zonder gebrek, ja dat is ook een beetje sterven silvia, wij zullen in deze fase van het leven, vaak heel vaak afscheid moeten nemen, van zaken, mensen, en vele dingen, zelfs van ilussies en opvattingen waar we zo heilig in hebben geloofd of hebben gekoesterd, de ijdelheden van het leven misschien?
silvia: je hebt volkomen gelijk Ivo, meer een meer zullen we met herinneringen leven maar als het mooie herinneringen zijn mogen we niet klagen hé
dank voor je reactie en een heel fijn weekend! - Danvoieanne
GGlezen Silvia, groetjes
silvia: dank je wel !
een heel fijn weekend - Dora
Ja, zulke tafels zijn op laatst net als een vertrouwd familielid,
zoals familieleden wel eens als meubilair worden behandeld
Goede sfeer geschreven. Gelukkige gezinnen en trouwe kinderen, die een tafel op waarde weten te schatten. Mooi
silvia: dank je Dora, blij dat je kwam lezen
ook voor jou een heel fijn weekend ! - tinucha
zeer innig, met een glimlach gelezen!
silvia: dank je wel, voor de glimlach :-)
een heel fijn weekend ! - GoNo2
Van genoten!
silvia: dank je Gono, dat doet me veel plezier !
ook voor jou een heel fijn weekend - hope
Wat is dat een mooi plaatje van huiselijk geluk, Silvia. Knap geschreven en graag gelezen. Proficiat!
silvia: dank je Hope ! je reactie doet me heel veel plezier !
groetjes
|
