naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

troost

door Dora

Ik zat op het terras, waar ook marktkooplieden hun koffie dronken.
Die vrouw, ze zag eruit als een vedette, liep met een nors hoofd veel te snel voor het kind dat aan haar jas hing. Het tweetal zigzagde door de rij van de groentenkraampjes. De dame wist kennelijk precies waar ze heen moest. Bij de friteskraam trok het meisje aan haar jas en zei iets. Mama keek niet maar kennelijk antwoordde ze wel. Ze leek kwaad. Plotseling stond ze stil. Ik wilde al wegkijken, maar toen ik zag dat ze het kind vastgreep en ruw bij de arm schudde, hield het stel mijn aandacht gevangen. In mij kromp iets samen, alsof de vrouw het mij aandeed. Er kleefde agressie aan het plaatje.

Misschien was het hummeltje drie?
Nu keek ze wel naar haar kind dat ineenkromp.
Van waar ik zat voelde ik bijna de pijlen die ze op haar kleintje afvuurde.
Het kromp ineen. Verwachtte ze een klap? Het zag er goed verzorgd uit, net als de moeder, die een modieuze driekwart jas droeg. De bijpassende hoed liet erg goed haar knappe gezicht uitkomen.
Ontegenzeglijk was ze van goede komaf, maar wat deed ze dan op de markt, vroeg ik me af.
Nu stapte de vrouw op haar pumps doortastend verder en het kind greep zich vast om haar niet kwijt te raken. Ze verdwenen in de rij van de stoffen waar ik enkel nog haar bovenkant kon volgen.
Ik bedacht hoe de kleuter met de blonde haren daar naast haar moeder stond.
Braaf wachtend, tot mama een couponnetje van haar gading had gevonden.
Het zou alleen benen, schoenen en volgeladen tassen zien. Misschien zou iemand in de haast niet opletten zodat het wurm een klap kreeg met een rieten mand? Of wellicht zou het hummeltje op de hurken gaan zitten, midden in de drukte, om het hondje te aaien van de oude grijsaard, die er nu langs liep, dacht ik. Er kwam ook een lompe dikkerd aan. Gehaast, met ruwe bewegingen, wrong hij zich met de volgepakte fiets door de rij en ik hield mijn hart vast.
Een helder stemmetje gilde en ik zag bijna voor me hoe de trapper van de fiets dat lieve wangetje had opengekrabd. Ik betaalde voor mijn drankje en stond op om een haring bij de visboer te scoren. Van sommige beelden bestormt mij de neiging om mezelf te troosten.

feedback van andere lezers

• Danvoieanne
  De angst is hier knap geschreven...
  Dora: Ik heb een filmtoestel in mijn hoofd dat zijn eigen beelden maakt, dank je.
• Wee
  Hekenbaar, dat angstige bedenken van
  wat er allemaal zou kunnen gebeuren.
  Dora: Ik zie soms ongelukken aankomen, misschien omdat ik met een goed oog geen diepte zie? Ik moet altijd erg goed opletten. Dank je
• julien_maleur
  Goed opgebouwde spanning. Van in het begin verwacht men dat iets staat te gebeuren. Naarmate men verder leest, wordt men nieuwsgieriger, tot dan eindelijk de gil, het ongeluk, waarbij de lezer de details zelf moet invullen.
  groetjes
  Julien
  Dora: Mooie feed Julien, ja sommige dingen vind ik schrijnend, zo'n kleintje zo genegeerd... boze buitenwereld.
• ivo
  oeps Dora, dit gaat door merg en been, pfff wat een ellende kan jij zo goed beschrijven, knap hoor ..
  Dora: Oeps, Ivo, bloos ik alweer, dank je. Het is een kort stukske rondkijken...
• Mistaker
  Aan de fb van Julien heb ik niets toe te voegen...
  
  G
  Dora: Dank je, 'k was even afwezig...
• GoNo2
  Doet me denken aan dat spotje over misbruikte kinderen...
  Dora: Ja, die zijn soms ook zo indringend, dank je
• Hoeselaar
  Dora dat heb je goed verteld het lijkt alsof ik een film volg en ook de spanning die je opdrijft, knap!
  
  Willy
  Dora: Dank je Hoeselaar, ben wat laat, 'k was even afwezig...
• warket
  Je observeert en beschrijft het met een filmtoestel in het hoofd zoals het is. Chapeau!
  Dora: Ja, je hebt gelijk, soms zie ik het levenidg voor me. dank je