|
< terug
het onvermogen
Het onvermogen om mijn gevoelens onder woorden te brengen, het duurt nu al maanden en het betert niet. Iedere poging om een gedicht te schrijven eindigt in de prullenbak, elke zin die ik neerpen lijkt van een eindeloze banaliteit, onwaardig om aan derden te vertonen.
Nochtans is er genoeg stof voorhanden om over te schrijven, maar de muze heeft me (tijdelijk) verlaten…writers block waar ik niet op zat te wachten, maar dat me overviel als een dief in de nacht.
Ik lees gedichten van anderen en geniet, en ben jaloers, omdat zij wel de inspiratie vinden die ik wanhopig en tevergeefs zoek…
Ik wijt het aan te weinig tijd, maar die had ik vroeger ook niet, te druk, maar dat is altijd al zo geweest, te veel veranderingen in mijn leven op te korte tijd, ach, allemaal praat voor de vaak.
Ik probeer in gang te blijven, het schrijven niet helemaal op te geven door af en toe een kort stukje proza te bedenken, maar mijn hart gaat uit naar poëzie, naar spelen met onze mooie taal, er een nieuwe dimensie aan te geven, details te verheffen tot een wonderlijke droomwereld.
Ooit schreef ik een complete bundel bij elkaar, hoe kan het dan dat er nu niks zinnigs uit mijn klavier tevoorschijn komt ?
Lieve lezers, wellicht is dit een herkenbare klaagzang voor velen onder jullie. Hoe kwamen jullie er uit ? Is er ergens een hart om onder mijn riem te steken ? Hoe geraak ik uit deze impasse, waar ikzelf het meeste onder lijd, want ik kan me voorstellen dat niemand wakker ligt omdat ondergetekende geen gedichten schrijft …
feedback van andere lezers- Mistaker
Ik heb ook al lang geen gedicht geschreven. Niks forceren, gewoon afwachten tot HET weer komt. Mijn ervaring is, dat er na zo'n 'block-periode' juist een heel vruchtbare periode volgt. Geen paniek dus dus!
Groet,
Greta
silvia: dank je wel Greta ! - werner
ga niet op zoek naar het gedicht, maar laat het naar jou toe komen. observeer, geniet, laat bezinken tot het bovenkomt...
silvia: dank je wel Werner ! - ivo
als het niet vloeit dan vloeit het niet, gewoon een beetje laten rusten en lezen, het zal wel terug vloeien, zie maar dat je je potloodjes gescherpt hebt ..
silvia: ik ben volop aan 't slijpen Ivo ! - Danvoieanne
Gebeurd bij ons allemaal...moet niet opgeven..
Het komt echt terug...kijk om je heen....
silvia: dank je wel ! - GoNo2
Ik leef met je mee, vroeg of laat komt het terug. Er zijn ergere dingen in 't leven dan eventjes zonder inspiratie zitten hé?
silvia: dat is een waarheid als een koe Gono !
bedankt voor 't meeleven
|
