Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
Kienavond perikelendoor HoeselaarDrie en veertig,een en zestig, twaalf, twee. Somde de afroeper de getallen monotoon af totdat er uit de zaal een opgewonden vrouwenstem deze litanie cijfers overstemde met een bijna gillend; kie-ie-ien!! Men had deze winnerroep al eerder verwacht, want het geroezemoes kwam heel langzaam op gang om dan te eindigen in een soort van triomfantelijk euforische kiengeroep dat alle gemompel van tevoren oversteeg. Heel even bleef alles stil en alle ogen waren reikhalzend naar de plek aan het staren vanwaar de gil kwam. Aan het tafeltje waaraan ik zat, hoorde men iemand ontevreden roepen; "ziet ge wel,'tis altijd weer hetzelfde, die blonde daar achter die wint altijd en overal". Met een nors gezicht dat ook nog door de doorkomende snorharen ontsierd werd, wiep de oudere dame de kaart met al de doorzichtige plastiekschijfjes nog erop over de tafel. In haar woede-uitbarsting had ze de andere deelnemers de kans op eventuele winst ontnomen, doordat een deel van de schijfjes op de andere kaarten terecht was gekomen. De tegenover zittende vrouw een midden dertiger met hoog opgestoken haren waarvan haar uiterlijk me deed denken aan de vroegere Engelse iron lady, Margaret Thatscher, verzette haar stoel achterwaarts en brulde van woede;"stom wijf, ziet ge niet wat ge hier aan het verrichten zijt!!" Om haar woorden kracht bij te zetten sloeg ze met gebalde vuist op de tafel zodat alle kaarten in ongewenste beweging kwamen. Iedereen aan het tafeltje sprong achteruit ook ik en dit vanwege het glas cola dat door de schok over kienkaarten vloeide en bij de veroorzaakster in de schoot liep. Het geschreeuw dat van deze tafel uitging overstemde de vrouwenstem die achter in de zaal haar uiterste best deed de gevallen kiengetallen naar het podium te roepen. De stem achter de micro riep om stilte te bewaren en keek daarbij kwaad naar de vrouw die zo hard op de tafel sloeg. Deze riep verontwaardigd dat zij nog maar een nummer van de hoofdprijs verwijderd was en al holem had geroepen. Gij hebt goed praten, riep ze verontwaardigd naar de omroeper, moet ge eens zien wat voor 'n rotzooi dit hier is geworden, alles ligt vol en plakt naar de cola en als de eerste kien niet juist is kan ik fluiten naar m'n prijs. Er kwamen nog enkele bestuursleden van de voetbalclub naar het tafeltje gelopen die de kienavond georganiseerd hadden en probeerden de rust te doen verzekeren. Na veel palaver en goed gemeende woorden keerde de rust heel geleidelijkaan in de zaal terug, en na nog een a twee minuten kon de vrouwenstem van achter in de zaal alsnog de gevallen getallen naar voren roepen.
feedback van andere lezers
|