|
< terug
Op het nippertje
Op het nippertje
De lucht trilde van de zwoele warmte die ook ditmaal als een deken over de aarde hing en elke inspanning tegenwerkte. Waterzwangere wolken bewogen zich uitstulpend en al draaien in de grijze massa waarvan ze zelf deel uitmaakten en gaven het geheel een beeld van ondergang en hellestormen. Zelfs de lucht om te ademen proefde anders, het was alsof deze met peper en zout vermengd en uitgestrooid werd over al het groen dat op een laving wachtte.
Fourmici een pracht van een vrouwtje en een juweel onder haar andere soortgenoten is opgetogen omwille het feit dat het melken vandaag veel sneller ging dan anders. Ze stelde zich daarom ook de vraag of dit door het komende onweer kwam dat de melkklieren zo snel en veel van zich gaven. Inderdaad het zag er niet goed uit voor het werkvolk dat zich in aller ijl spoedde om de oogst binnen te halen. Hier en daar hoorden ze al het ploffen van zware regendruppels die binnen de kortste keren het hele pad onder water zouden zetten. Ze haastte zich met de melk naar beneden want ze had nog een hele afstand af te leggen eer ze thuis was en haar boodschappen af kon geven aan de werksters van dienst. Eindelijk had ze de grond bereikt en zette het op een lopen. Met alle kracht die ze als sierlijke vrouw kende, rende ze er op los om uiteindelijk op het goede spoor te komen waar anderen voor haar al de wegmarkeringen hadden aangebracht. Haastig vol beladen met de zo kostbare melk, strompelde ze doorheen het vallende water dat als bommen voor, naast en achter haar neer viel, en door hun weke samenstelling als granaten deed uiteen spatten. Het werd een hels karwij voor haar om de juiste weg terug te vinden. Elke regendruppel die haar weg versperde wiste tevens de reukstoffen die de anderen voor haar achterlieten weg. Omdat ze enkel en alleen op haar reukorganen kon rekenen en verder niets ter oriëntering had moest zo om het nest terug te vinden een andere tactiek aanwenden maar welke? Zoveel keuze had ze niet. Op haar ogen kon ze niet rekenen, daarmee zag ze maar juist dat, dat recht voor haar lag en verder niets. Boem! Paaf!! Boem, boem tack tik! De regen viel in stromen en spoelde heel het pad weg. Een takje groot genoeg om haar lichaam te dragen zwom aan haar voorbij en werd gelukkig voor een moment tegengehouden door een groot obstakel waardoor onze mier een sprong maakte en het takje als reddingsboei kon gebruiken. Het waterpijl steeg angstwekkend en dreef Fourmici verder weg van het nest waar men reikhalzend naar haar en de melk uitkeek
Op het laatste moment kwam er redding door een aantal stevige soldatenmieren die het takje naar het nest trokken en het wijfje zo de kans gaven haar taak te volbrengen. Eenmaal binnen was de warmte aangenaam en voelde zij zich weer veilig en geborgen in haar zo geliefde kolonie.
feedback van andere lezers- Dora
Mooie zinnen Willy
Waterzwangere wolken bewogen zich uitstulpend draaiend in de grijze massa waarvan ze zelf deel uitmaakten.
Hoeselaar: Ben blij dat ook jij dit las, ja, ik hou van mooie zinnen die een bepaalde waarde geven aan een verhaal
Willy - Wee
Prachtig woord, 'hellestormen', 't leest zo
mooi en klinkt spannend en dreigend :)
Leuk stukje, Willy!
x
Hoeselaar: Dit is een simpel en klein verhaalte over een moment van een doodgewone mierenleven waar niemand naar kijkt en toch boeiend kan zijn
Willy - Danvoieanne
Leuk en Mooi geschreven... graag gelezen...
Hoeselaar: Dank je wel Anne, lief dat je een stukje uit dit mierenleven even onder ogen kreeg
Willy - ivo
voor ik door had dat het een mier was :) knap hoor ..
Hoeselaar: Voor het compliment wil ik je dan ook bedanken ook voor het regelmatig bezoek
Willy - GoNo2
Heb er van genoten!
Hoeselaar: Dank je wel, leuk dit van jou te lezen
Willy
|
