|
< terug
maandag 18 april 2011
Koorddansen met een wankel evenwicht. Smak.
Laten we het zomer noemen. De breekhamers maken lawaai. Armschrammen. In deze eelthanden kan geen enkele waarzegster nog de toekomst lezen. Naarmate de sloopwerken vorderen moet het gebouw onderstut. Helmdracht is nu verplicht. Beton kraakt niet. Het geeft geen waarschuwing vooraleer het begeeft. Opeens is het plof en worden bezwete lichamen verminkt. Niemand denkt eraan. Dat was vrijdag.
Op zaterdag 16 april verdrijft koffie loomte uit mijn lijf. Nu gaan mijn handen trillen. Nieuwemaan leest aan de buitentafel een boek. Zet u vanavond bij aan tafel. Het aquarium moet weg. De visdragers vragen een kartonnen doos. Breng jij die maar naar boven. Een dweil hebben ze ook nodig.
Bekijk mij niet zo.
Ik heb niets anders te doen.
Met al die tegenslagen blijft ze nog vrolijk ook. Ze inhaleert diep van haar sigaret en zucht. Kan ik iets doen?
Ja, klap de wc-bril naar beneden. Dat vergeet ik altijd.
Stilzwijgen met twee. Zij leest, ik schrijf. Tussendoor lees ik hardop een geschreven zin voor. Dan kijkt ze verborgen geïrriteerd naar mij, zo van...zwijg en laat me verder lezen. Ik zie het wel.
Ze is blij met de naam die ik voor haar uit de hemel heb geplukt. Bijzondere mensen, het duurt een half mensenleven voor je het weet.
En nu plots is het maandagvooravond. Een hink-stap-sprong is dat. Nog een heel eind naar huis. Als iemand de as van mijn lichaam later verstrooit wil ik dat op een zomernacht met veel wind en bliksem. Een heksennacht.
feedback van andere lezers- Dora
Ik geniet altijd met volle teugen van jouw stukjes. Zoveel kunnen zeggen, zonder één woord teveel. Heerlijk.
warket: ja, het was gisteren - ivo
idd een heerlijke wereld .. die toch ook nog zo gewoon is
warket: het gewone, dat is het toch? - Wee
Mooi, als immer :)
warket: en ook vandaag - Danvoieanne
Mooi...weer mooi...;-)
warket: en misschien morgen ook
|
