Volg ons op facebook
|
< terug
Afscheid doet niet altijd zeer(2)
Kennelijk hebben ze uitgedokterd dat ik nooit bestond... Negen jaar?
Stelt hij het niet op prijs dat ik vriendelijk blijf, omdat ik die tijd niet laat ontkennen, omdat er teveel is dat ons bewijst? Wat al buiten staat, plus het moderne witte dressoir, zijn bed waarin Moontje ontstond, de viersporen bandrecorder, platenspeler plus gigantische boxen van driekwart meter hoog. Wat te denken van de kroon op ons werk? Springlevende Moontje. Confronterend!
Moegesjouwd drinkt hij koffie. Woef en mauwauw, kraait Moontje in de box tegen haar blokken en ik waarschuw hem toch maar even: "Dick, boven staat óók nog jouw helft van het huwelijksbed."
"Godver, nu moet alles er weer uit voor dat zware onhandige ding…" Oef, oeps, niet op gerekend.
"Ja 't is passen en meten. Dát hier achterlaten is géén optie. Logeerbed, komt altijd van pas. Straks kan Moontje er in," denk ik mee. Hij staat op om in de keukenkastjes te grasduinen. Ik laat hem begaan.
Hoe voorspelbaar piept het aapje uit de mouw... Zijn kinderachtigheid geeft me een piepklein glansje genoegdoening want ik mag hem de oortjes wassen. Langs mijn neus weg vraag ik wat hij zoekt.
"Mijn mixer," klinkt het klagend en ik knik. Wel heel zuinigjes glimlachend.
"Jouw mixer? Goh, ja, zo zo." Hij ontdekt mijn pretlichtjes en kijkt of ik hem een linkse directe geef.
"Niets aan te doen... Die behoort bij keukenbenodigdheden."
Hij speelt pruilend de geslagen hond. "Ja, maar... die heb ik gekregen."
"Dat klopt… maar zo waren we niet getrouwd, Dick." Hij denkt dat ik hem in de maling neem.
"Dat besloten we twee jaar terug bij die notaris." Hij kan me wel slaan.
"Wil je de huwelijksvoorwaarden controleren? Geen moeite hoor." Nee, ik hoef ze niet te pakken.
"Omdat eventuele kinderen bij een eventuele scheiding bij mij zouden blijven en een moeder met kinderen moest kunnen koken, besloot jij." Hij schiet donkere blikken over de tafel nu ik man en paard noem.
"Een scheiding zou volgens jou nooit aan de orde komen. Zo snel kan het verkeren, Dick!"
In de donkerte tussen snor en baard trekt zijn mond zuinig strak. Hij beaamt niets, wil discussiëren.
"Omdat ik er 'emotioneel recht' op heb," doet hij doodleuk. Ik bekijk hem spottend, weiger hebzucht te honoreren en denk: dat zegt de vent die al mijn emotionele rechten met voeten trad? Ik ben een vlugge leerling, Dick. Je deed fnuikend voor hoe men emoties aan de laars lapt. Onbewogen sta ik op om Moontjes vruchtenhapje te prakken: gaan met die banaan, liga en sinaasappel. Hij weet niet hoe hij het heeft, nu HIJ tegen dovemans oren praat en die domme mixer van 19,95 aan zijn neus voorbij gaat. Ik heb de handen vol met zijn kind en na haar smikkelhapje slaan we op de stoep zijn gesjor gade.
Pappa is bijna klaar en ik heb genoeg afscheid genomen.
"Bedankt, Dick. Nu kan ons kind kruipen zonder zich aan jouw spullen te stoten." Hij negeert het.
Zijn liefje beloofde zijn verleden uit te poetsen omdat hij toch niets merkt, daarom zeg ik:
"Niemand kan HIER nog over jouw verleden vallen, Dick."
"Die troep past er verdomme niet in." bromt hij.
"Nou… dag hoor," probeer ik nadrukkelijk en wacht. Lang... maar nee... hij wil Moontje geen kus geven.
Zijn verleden is nu al uitgegumd, merk ik, dus zwaaien is niet nodig. Zacht sluit ik de voordeur om binnen de immense danszaal te inspecteren. Open ruimte, vrij gevoel. Ik heb een nieuwe stereotoren en zet een up-tempo plaatje op. Met een gierende Moontje dans ik door de ruimte. Opgelucht, het huis is van mij. Wij zijn vrij, blij met de neus van voren en niet opzij. Vrij van desinteresse en de niet aanwezige integriteit, van zijn laksheid die de afgelopen tijd kenmerkte. Van onverschilligheden en overspel in zijn asociale omgedraaide wereld.
Ik vraag me af wat uit de bak zal donderen want aan het eind van het hofje is een haakse bocht met een diepe drempel. Gelukkig... ik hoor geen vallende spiegel noch kletterend metaal. In een tragi-komedie voor de buurt had ik weinig trek. Dick verzoekt de rechter kort daarna de alimentatie te verminderen. De opbrengst van onze splinternieuwe auto plus zijn inboedel is er wel erg snel doorheen gejaagd. Kennelijk betaalt hij graag een zeer hoge tol voor deze nieuwe liefde.
Het touwtrekken om geld is begonnen, weet ik.
feedback van andere lezers- Wee
Liever de mixer dan Moontje; je hebt hem niet voor niets Dick genoemd (denk ik zo). Ik zou 'm kunnen sláán.
Bijzonder knap én mooi geschreven.
x
Dora: Dank je wel Wee - ivo
verschrikkelik een vechtscheiding
Dora: Ja erg he? In de omgedraaide wereld gelden geen aardige wetten... - Danvoieanne
Ja verschrikkelijk, een vechtscheiding, geld en nog een geld
dat is het enige belangrijke en dat doet zoveel pijn.
Zeker als je heel je leven met deze persoon hebt geleefd.
Kinderen lijden er nog het meeste onder....
Dora: Over geld moet men niet vechten. Voor je kind wel, maar de nieuwe vrouw moet niet te jaloers zijn en het de vader toestaan... - Mistaker
Waardeloos zoiets!
Groet,
Greta
Dora: Ach, maar goed dat je sommige dingen aan ziet komen.. dank je wel Mis T
|
