|
< terug
Op de plek
Mona van tien doet het prima op school.
Haar moeder blijft bezorgd over haar en soms staat ze versteld van de complimenten die ze krijgt.
"Nou, die van jou is een makkie, hoor. Zo goed opgevoed, respectvol, ze weet hoe het hoort. Veel inlevingsgevoel ook." Bij anderen is haar dochter kennelijk heel gezeglijk, maar in Mia's huis heerst een totaal andere situatie. Ze krijgt nog steeds geen contact met haar kind en Moontje speelt graag de baas. Hooghartig en tegendraads. Mia kan niet anders dan het negatieve negeren, anders is het iedere dag hommeles. Haar kind verloor jaren geleden haar gevoel van veiligheid toen ze haar vader niet meer zag. Dat is nu zes jaar geleden. Ze lijkt ingekapseld. Lichamelijke aanraking kan ze al evenzoveel jaren niet meer velen. Mona wil beslist niet dat het gezellig is, dat is te intiem. Een band met Mia lijkt het kind uit alle macht te willen voorkomen. Daarom kijkt ze zo graag TV om geen gesprek met haar moeder te hoeven voeren. Manon, Mia's vriendin en Mona's tweede moeder, mag haar wel knuffelen, zolang Mia zich daar maar niet aan bezondigt.
Op een zonnige zondagnamiddag komt Mia uit de keuken waar ze aan het koken is.
Niets bijzonders, Mona lust alleen Hollandse kost. Aardappels, groente en een gehaktbal of een stukje worst. Het eten staat op, over twintig minuten kunnen ze aan tafel en Mia valt midden in de film op de tv waar haar dochter ingespannen naar kijkt. Moeder schrikt. Het gaat over een man die zijn gezin mishandelt en ze denkt dat het eigenlijk geen pas geeft een dergelijke film op dit tijdstip van een doodgewone zondagnamiddag uit te zenden.
Na een paar minuten ziet ze er een kleine mogelijkheid in om een voorzichtig gesprek met haar kind aan te knopen en tussen neus en lippen ontvalt het haar. "Bah, wat een nare vent."
In haar ooghoek merkt ze hoe Mona haar bekijkt met grote blinkende ogen.
"Hoezo?" vraagt Moontje, "wat is er zo verkeerd aan die man?" waarna Mia zich naar haar toe keert.
"Hij schreeuwt, slaat om het minste of geringste met deuren. Die kinderen doen niets verkeerd. Hun moeder is aardig, komt voor ze op, maar toch slaat die vader. Dat vind ik vreselijk. Dat horen ouders niet te doen."
"Ik zie er anders niets verkeerd in," dient ze haar moeder hautain van repliek.
Mia hoort hoe het overkomt alsof haar dochter haar op de plaats zet, de rollen omkeert. Natuurlijk staart ze met grote ogen naar Mona. Perplex is ze, maar haar dochter kijkt brutaal terug. Uitdagend, alsof ze zeggen wil: Kom maar eens op als je durft. Moeder neemt haar tijd. Hoe moet ze dit nu verder aanpakken?
"Ja, wat kijk je nou? Dan hadden ze het maar anders moeten doen." sneert het kind.
Oh nee! Hoe volkomen omgekeerd, denkt Mia.
"Mona, toch!... Niemand heeft het recht zo onaardig tegen een ander te doen. Zeker ouders horen zich niet zo te laten gaan tegenover kinderen." In haar stem klinkt de schrik door.
"Nou, ik vind het anders prima. Had die moeder het maar beter moeten doen. Net als die kinderen trouwens. Dan deed die man nu ook wel aardiger." Moeder hijgt van verbijstering en Mona wordt furieus.
"Mona, dat kun je niet menen!"
"Oh nee? En waarom dan wel niet?"
Mia is te zeer geschokt, weet van de weeromstuit niets nieuws te verzinnen en vervalt in herhaling.
"Dáárom... Het mag niet! Ouders moeten kinderen beschermen. NIET mishandelen. Niemand mag dat."
"Ach jij, wat weet jij er nou van? Jij hebt zelf altijd alles verkeerd gedaan!" blaast haar dochter venijnig.
Mia geef het op. De aardappels zullen ook wel gaar zijn. In de keuken blaast ze stoom af.
Door die film valt er veel meer op de plek en Mia weet glashard dat ze veel liever géén gelijk had gehad over haar getraumatiseerde kind. Zoals Moontje daar met die wijsvinger zat te prikken om de vader te verdedigen, brrr. Mijn kind vindt mishandeling doodnormaal… De waarheid is onverteerbaar, maar ze lijkt precies op Romie, die haar vader dwong mijn kind in de steek te laten. Doodongerust is ze nu. Men zegt immers: slachtoffers worden soms daders...
feedback van andere lezers- ivo
het blijft boeien ook al is de pijn zichtbaar erbij ..
Dora: Dank je wel Ivo. - Danvoieanne
Graag gelezen...
Dora: Dank je - Mistaker
Ik sluit me aan bij Ivo.
Groet,
Greta
Dora: Dank je. zwaar misschien, maar het is niet anders - Wee
Heavy, Dora.
Dora: Dak je wel... life is life - GoNo2
Ik sluit me aan bij....niemand!
Dora: De polonaise lijkt me ook niets voor jou, dank je
|
