naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Groningen

door Dora

"U kunt beter de auto laten staan. Veel is opgebroken. Voor een appel en een ei komt u op één kaartje naar het centrum. Met vijf man sterk," legt de receptioniste uit. Waar we drie aanvullende mannen vandaan kunnen plukken vertelt ze helaas niet. Jammergenoeg.

Dure visitekaartjes, die kantoortorens waar men gebakken lucht tracht om te zetten in een kadetje belegen kaas, denk ik geërgerd als we de stad naderen. Het valt me telkens opnieuw op: industrieterreinen vervangen de slotgrachten met ophaalbruggen, die steden van enig belang vroeger beschermden. Waanzinnig hoge bouwsels in schreeuwende kleuren, die al vloeken nog vóór ze zijn aangebracht, blijken het noorden ook onherstelbaar te hebben vervormd.
Op weg naar Parkeerplaats 3 ploegen we perfect bewegwijzerd met de stroom mee door een warboel van blokkendozen. Vandaar brengt Citybus 22 ons naar de grote Markt van Groningen. Het moet gezegd, eerlijk is eerlijk, dat loopt gesmeerd. Uiteindelijk is deze methode het ei van Colombus: Gratis. Geen centje parkeerpijn noch eindeloos zoeken in de ronkende auto door een doolhof van éénrichtingswegen.

Onder de Martinitoren staan twee Arnhemse meisjes, verwelkomd door welklinkend gebeierde wijsjes, terwijl mij spontaan het speeksel in de mond loopt van de verleidelijke geurmelange uit de kraampjes. Kebab, frites, wafels en kibbeling, etc. Het is koud op het grote plein dat omzoomd is door historische gebouwen. Scheef gezakte café's met lonkende namen zoals 'De Drie Gezusters' zien we.
Hoewel ik dat neuroosje inmiddels leerde beheersen besluipt mij op de markt nog steeds iets van de oude 'koopjeskoorts'. Tussen tassen en kleding aan overvolle rekken, staan we plotseling in tafelzeil-luilekkerland. Nog nooit zag ik zoveel dessins bij elkaar. Per strekkende meter, voor de ronde dis, in alle maten, te maf, te leuk, te koop, te kust en te keur.
"Dat ze hier zo gek zijn op tafelzeil. Deze variaties hebben ze in Arnhem niet."
"Oh kijk eens MJ, deze met die immense kleurpotloden."
"Ja, om op te vingerverven met een kinderfeestje."
Verderop boeit ons meteen de stoffenkraam. Duizend en één sprookjesachtige soorten voor één euro de meter, dat is toch een rasechte habbekrats. Hier ligt heuse Haute Couture om bijeen te snaaien en we graaien hebberig in de meest uiteenlopende stofjes. Alsof we volgende week meteen aan de slag willen. Het doet me weemoedig terugverlangen naar uren ingespannen achter de naaimachine. Toen ik voor bijna niks vernieuwend modekunstenaar was en dromend verliezen we ons in hoe we creaties voor een riks in elkaar flansden.
"Oef, Door, deze combinatie, werkelijk te mooi om waar te zijn."
"Ja joh, een hesje in deze prachtige satijnglans met die ingeweven naadjes waaronder een sexy doorkijk blouse hiervan." Ik grijp een bijpassende rol. " Plus een afkledende lange rok, uitlopend, van deze prachtig diepgroene moiré."
"Wat dacht je van voile er overheen, ton-sur-ton? Of anders die aardekleurige, daar."
"Ja. Uitwaaierende transparante plooien, met een uitstulpend rolzoompje?" Helaas kunnen wij, in verband met de verdwenen taille, ons nu niet meer vertonen in dergelijke wulpse spraakmakers…

Uiteraard gaat er Groninger kruidenkaas mee. Een veelheid aan bloemenkramen brengt geur en fleur waar we zelfs raar gemuteerde tulpjes in de pot ontdekken. Na een stevige koffie bij het karakteristieke Café de Beurs bezichtigen we AH er tegenover. Boven de ingang vertelt een groot tegeltableau over dankbaarheid voor hulp die Groningers in de oorlog gaven aan het hongerende westen… In de entourage van het geweldig gerestaureerde gebouw krijgt de kruidenier, die op de kleintjes let, ineens de uitstraling van een Parijse supermarché.

Groningen komt 'bij-de-tijds' over en heeft, ondanks het moderne ziekenhuis en andere staaltjes moderne architectuur iets authentieks bewaard. Tussen neus en lippen, bijna terloops, ademt deze studentenstad veel geschiedenis uit. De drukte is niet overweldigend, veroorzaakt bij mij tenminste geen paniek. Volle terrassen in de zon met vriendelijk personeel. Gemoedelijke bedrijvigheid zonder oubollig te zijn. Het museum, waar we uitgebreid rond willen neuzen, staat voor een regenachtige dag op de agenda. Het wordt een primeur voor MJ. Het gebouw is zonder inhoud al een kunstwerk op zich.

feedback van andere lezers

• Wee
  Je geeft me heimwee naar mijn oma. Niet vanwege Groningen,
  maar vanwege de Arnhemse meisjes. Die lustte ze zo graag!
  Graag gelezen!
  Dora: Dank je Wee, zo zie je maar een associatie is snel gemaakt.
• ivo
  of hoe een sfeerbeeld zo veel meer zegt dan een verhaal ...
  Dora: Dank je wel Ivo...
  voor meer uitleg en de plattegrond gaan we naar de VVV
• Mistaker
  Ik weet het nu zeker: van de zomer ga ik naar Groningen!
  
  Groet,
  Greta
  Dora: Leuk MisT om je te hebben geinspireerd... Het is de moeite waard. Morgen meer...
• warket
  Uitstekende beschrijving en woorddansen, maar mij krijg je met zo'n uitstapje niet terzijde.
  Dora: Gelukkig heb ik niet de bedoeling je terzijde te schuiven, dank je wel voor het compliment
• badstop
  Als koerier moest ik er vaak zijn en dat was geen feest. Mm toch een keer heen.
  Dora: Dank je badstop. Het was er aangenaam, als visite...