Volg ons op facebook
|
< terug
Een must, die Russen
MJ is nooit erg uitgesproken, maar woensdagavond is ze resoluut: "We gaan via Bourtange naar huis terug. Een omweg, maar daar heb ik al vaak over gehoord." Ik zie geen reden er tegenin te gaan, zij vraagt en ik draai. Meestal pakt dat prima uit en morgen gaan we eerst nog de Russen bekijken....
Citybus 22, die voor twee euro vijf man sterk van gratis Parkeer 3 heen en weer pendelt, stopt bijna in de hal. We hoeven enkel nog de brug over en langs het volle terras van het museum te lopen. Een eigentijds spannend gebouw! Buiten vallen onmiddellijk de pop-art-achtige tegels op in hun bijzondere kleurstelling en bij binnenkomst is er meteen die overweldigende trap. Hij zou van Gaudi, (Basilica Sagrale Familia in Barcelona) kunnen zijn, doet denken aan een slakkenhuis, bekleed met een perfect uitgewogen kleurpalet in mozaïeksteentjes. Gelukkig is er geen grote winkel vol posters, boekwerken en andere memorabilia, want daar word ik altijd zo hebberig van. Meteen links beginnen de 'Russen'.
Schilderijen met een lichtinval waar Rembrandt een puntje aan zou zuigen. Een meesterlijke gewaarwording. Zo zijn er een aantal ruiters (te paard of op ezels) in een momentopname gevat waarbij de zon je tegemoet spat. Natuurlijke plooivorming. Superbe materiaaluitdrukking, alsof je voelt wat wol is of katoen. Ik geef het je te doen. Er hangen ook prachtige bouwsels in pointilistische stijl. Een ander heeft iets met een toets van de Kubisten en het grote doek met de twee imposante wachters in vol ornaat, die de gebeeldhouwde deuren naar de eeuwigheid bewaken is adembenemend. Wat een monnikkenwerk. Het houtsnijwerk, de ijzeren glimknopjes van de sloten kun je bijna aanpakken. Op de foto's die ik ervan neem lijken de wachters met hun pijlen in levende lijven voor me te staan. De 'binnenzaal' waar dat doek hangt is trouwens helemaal het einde. Krijgers, alleen of in rijen tijdens de aanval met lansen en geweren of een groep mannen die samen lijken te spannen. Een drietal lieden die keuvelen in authentieke klederdracht compleet met rode vilten puntmutsen. Het grote doek met de enorme berg kale schedels heeft een eigentijdsheid om van te likkebaarden. Die Russen zijn beslist de moeite waard om de trein voor te pakken voordat ze verdwenen zijn. Wat een uitmuntende voorbeelden van diverse schilderkunst… Dat we in de pauze op het terras buiten aanschuiven bij een excentrieke 81-jarige heer in helder wit en een bos grijs waaihaar kan alleen maar een gelukkige samenloop van omstandigheden genoemd worden. We raken in gesprek en voor we er erg in hebben is er een half uur om… in de zon… Zo wil ik ook wel tachtig worden…
Als bonus 'ondergaan' we op de derde verdieping de 'Vuurvogel'. Een driemeter hoge opstelling van twee vogelachtigen, één op hoge poten en de ander liggend. Textiel met glitters, metaal, plastik, edelstenen en ontelbaar veel aan- en uitgaande lichtjes, die door de werking van veranderend ledlicht in het plafond blijft boeien. Als de kunstenares zelf aanwezig is, geniet je van een half uur durende voorstelling. Wij hadden dat geluk en de begeleidende muziek is een meeslepende oerwoudervaring. Een prima dag sluiten we af bij het nu wel geopende restaurant. Twee sliptongen en MJ een Duitse biefstuk met gebakken uitjes. Bladspinazie in katenspekrolletje, andijvie, heerlijke wortel met beet, rauwkost. Vergezeld door krokante aardappeltjes. Vurrukkulluk. Mjammie, wat willen we nog meer?
Vrijdagmorgen vertrekken we bijtijds. Bourtange is goed geconserveerd, kasseitjes, mensen in klederdracht en er heerst een gemoedelijke sfeer. MJ had gelijk, er is een heuse gracht in stervorm om de vesting heen, compleet met openbaar toilet op de rood geschilderde brug. Uiteraard is die plee een museumstuk (twee hokken met een gladde houten boomstam waarover men zijn billen drapeert en plomp.. plonst je behoefte in het groene water). Men kan bij de kaarsenmakerij zijn eigen kaarsen trekken en mijn vriendin koopt een bruin parafinetekkeltje. Lolig zo'n hond met een lont uit de kop. Haar schoonzus spaart ze in allerlei soorten en maten. We bekijken verderop de piepkleine Synagoge waarvoor de kransen van de dodenherdenking nog niet zijn verlept. Er staan binnen de gracht drie huizen te koop, allen origineel en niet eens absorbitant duur. Voor een ondernemend persoon is daar een goede boterham te verdienen, schat ik, want er komen tweehonderdduizend bezoekers (200 000 x 2 ogen) per jaar langs je raam… De Groninger mosselsoep op het kleine marktplein is heerlijk. De winkeltjes verkopen designkleding in vrolijke kleurstellingen, naast Oud-Hollands snoep, drop, sjaals, hoeden en petten, enkel korsetten heb ik er niet gezien. Zelfs echte waxcoats zijn er te koop, kortom; de moeite waard om er een morgen rond te banjeren. Wij zijn persoonlijk blij daar op vrijdag te zijn want de volgende zaterdag en zondag speelt men er de jaarlijkse slag om Bourtange na. In groot tenue en de tenten plus brandende kampvuurtjes zijn er al. Ook de marketenster is al aanwezig... Tienduizend bezoekers verwacht men dat weekend. Oef, ik moet er niet aan denken daar tussen te belanden, maar het schijnt altijd een groots spektakel te wezen. Bourtange is een prachtig voorbeeld van hoe een kleine gemeenschap, er wonen permanent vijfenzestig mensen, het met elkaar rooien.
feedback van andere lezers- Wee
Boeiend reisverslag!
(Pointillistisch, monnikenwerk?)
Dora: Ja al die petiterige stipkes... oef he.. Dank je wel weer Wee... - ivo
het aantal mensen en bezoekers zou ik voluit schrijven in letters om het verschil met een busnr enz te maken ...
banjeren is een leuk woord (rondhangen den ik) markentenster ?
Dora: Inderdaad, over die cijfers estaan uiteenlopende meningen, ik kon niet goed kiezen..
Banjeren= inderdaad zoiets als rondhangen, zeker niet op hoge stelthakken, meestal met gemaksschoenen dus.
Marketenster= vrouw die bij het leger meeliep met sterke drank (geruchten gaan ook voor andere diensten, maar dat zijn roddels...)
|
