naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Bekeken

door Dora

"Hebbu dat nouwook, mevrouw? Nuuk ouwer wor weetik nie meer alles so zekers. Wissik vroeger alles beter dan iedereen, weetik nu steeds minder, lijkut wel. Teminste, dat voelik so, voor mijnidee, zakmar zeggu."

"Dat heb ik ook wel hoor. Het lijkt of alles veranderd is. Omgangsvormen, waarden en normen. Zoals op de tv bijvoorbeeld. Dat moesten ze vroeger niet proberen. Een zachte gé, dat was not done, want dialect. Het mocht alleen maar ABN wezen met een harde gé en rollende rrr"
"Buvvobbelt... Ja, mevrouw, das exact wak bedoel, dawouk nou mar zeggu""

"Op tv spreekt men niet van komen, het is eenvoudig kome. Men heeft niet gegeten, ze hebbu gegetu."
"Zietu, ik ben dus nie so gek mevrouw, dawouk nou mar zeggu, dus."

"Men zegt niet meer: Veel plezier, goede avond, maar het is vee plezieren goedenafund."
"En as we dinge samen deejen en ik vertelde dat, mochik van me moeder nooit met ik beginnu."
"Ja, dat is dus ook zoiets, mijnheer. Geen gevoel voor verhoudingen meer. Niemand weet nog de reden van die beleefdheidsregel. Men maakt zich over dergelijke kleinigheidjes niet druk."

"Dan zeijen we altijd Jan, Piet en ik. Nouwissut IK, Piet en Jan." Hij klopt op zijn borst, drie keer en ik krijg een beeld van vroeger: Mea Culpa maal twee en dan Maxima Culpa. Ik moet er zelf om glimlachen: Devote Dora in de bocht. Het bruidje met het Meilof in de lange jurk, drie oprijgen in het lijfje, zodat ik er flink lang mee kon doen. Ach ja, en dan die krultang waar het haar zo van ging stinken. Ma legde die op het gas en kneep ermee in de krant om te controleren of hij niet te heet was...wat niet altijd klopte... echte bloemen in het haar, uit de tuin...liefde neemt soms vreemde gedaante aan.
"Ach ja mijnheer, dat is voorbij. Mijn ma zei: Lia van der Smet, foei toch. Met ik begin je niet. Het vuil gaat voor de bezem"
"Ha ha das noggus een goeie. Mevrouw uw moeder wis van wante."
"Dacht ik er achteraan: stront gaat achter de koe. Het is maar om het even, want hoe ik het ook doe…"
"Nou we toch so lekker klessebesse, hebbu soms zin in een warm bakkie met een kleddertje?"
"Dank u wel, maar ik heb zojuist gegeten."
"Haha, wat bennu leuk mevrouw, ik bedoel geen frieten, maar leut met een toefje."
"Nou dat sla ik niet af. Daar heb ik wel trek in. Een kopje koffie. "

Ik zat een paar tafeltjes verderop en bekeek het stelletje geamuseerd, duidelijk van verschillende komaf. Ruim in de zestig. Zij had wat trieste ogen, zat goed in de slappe was. Zijn kleding was ooit ook bij een dure heren-speciaalzaak gekocht, maar duidelijk veel intensiever gebruikt. Hij bekeek haar zo aardig. Echte interesse. Op één of andere eerlijke rechttoe-rechtaan-manier was hij heel waardig. Sterk ook van karakter zonder naar macht te streven. Ik hoopte maar dat ze het nog een tijdje zouden rekken met elkaar... ik vond ze passen.

feedback van andere lezers

• Wee
  Héérlijk, mensen kijken en lustiglosjes fantaseren.
  Hele verledens en/of loopjes stippel ik soms uit :)
  Dora: Ik ook, soms kan één gebaar of een oogopslag me insireren. Dank je Wee.
• ivo
  de conclusie van de eigen interpretatie, die mss juist is, maar vooral de eigen spiegel is van wie kijkt en spreekt ..
  Dora: Dat is altijd zo uiteraard. Men geeft het zijn eigen beelden mee, al dan niet juist. Dank je weer Ivo.
• hettie35
  Mooi staaltje schrijfwerk Dora,
  groetjes Hettie
  Dora: Dank je Hettie, ja ach, stilletjes observeren levert nog wel eens wat tekst op, uiteraard met eigen beelden...