|
< terug
De Laatste Kans (De Reformistische Zwijgbeweging) (hoofdstuk vijf)
Ze noemden zichzelf 'De Reformistische Zwijgbeweging'. Plots waren ze er. Hun ideologie was heel eenduidig. De Computer was de baarlijke duivel. Het internet de hel. De mens : het geslachte lam dat zichzelf offerde, dag in dag uit. Het was het jaar 2047, de wereld was nog veel meer één groot dorp geworden dan in het begin van het nieuwe millennium.
Elke generatie was nu opgegroeid met een pc. Men betaalde niet langer met tastbaar geld. Alles ging via de pc. En opeens waren ze daar. Het moest gedaan zijn, zo vonden ze. Ze verspreidden hét Virus der Virussen… dit was nooit gezien… het was geen virus zoals men ze vroeger kende… Je pc… smolt letterlijk weg… Men had de tijd niet om te reageren. Het was wereldwijd. Ze moeten met enorm veel geweest zijn…
In één nacht was het gebeurd, alle pc's ter wereld waren vernietigd, men had aan alles gedacht, het virus leek zich te hebben genesteld. Want het meest verbazingwekkende was dat het er niet toe deed of je pc ingeschakeld was of niet… Het ding begon te gloeien en smolt gewoon weg onder je ogen. Overal ter wereld. Overal tegelijk. Ze staken fabrieken in brand. Op exact hetzelfde moment.
De Chaos was een feit. Ze hadden de boel overgenomen. Ze installeerden hun eigen veiligheidsdienst.
Tal van totalitaire wereldleiders bleken tot deze groep te behoren zodat ze meteen ook over een enorme legermacht beschikten. De meeste mensen schikten zich naar hun overheersing uit schrik, uit totale afhankelijkheid ook. De angst regeerde als nooit tevoren de 'moderne wereld', deze van haar kroonjuweel der communicatie beroofde lag op apegapen. De overwinning leek totaal. Het regime kon op veel steun rekenen en de progressieve stemmen leken geliquideerd.
Protest was haast onbestaande. Het was de meest surreële situatie die de geschiedenis van de mensheid ooit gekend had, zo leek het… maar het was realiteit. 'De Reformistische Zwijgbeweging' was een klopjacht begonnen om wat nog overbleef van computers op te sporen in ware Gestapostijl… wat resulteerde in torenhoge stapels apparatuur die ze ostentatief op de centrale punten van de grote steden bij elkaar hadden gelegd. En toen kwam superman… Of neen, toen was ie moeten komen maar daar kwam natuurlijk niets van in het desolate huis. Geen superman.
Maar er was wel die éne… die laatste der Mohikanen, ze wisten wie hij was… maar hij was hen te snel af geweest. Hij had bovendien zijn vrouwelijke spiegelbeeld en evenknie gevonden en ook 'De Beweging' besefte tot wat die twee in staat waren…
Ze waren gesignaleerd. Maar dit signalement zorgde niet voor zekerheid of voor die typerende, accurate daden zoals 'De Beweging' ze tot nu toe geleverd had…
Zij waren de laatste hoop, de laatste kans… Opeens klonk in alle grote steden, uit de opeengestapelde pc's hetzelfde nummer 'Haitian Fight Song', het magnus opus van Charles Mingus…. Magistrale jazz, alles wat niet uniform is… gewoon uit een stapel vernietigd materiaal, overal ter wereld… Dit was hun eerste teken. Ze waren er nog. Ze konden nog steeds wat ze voordien ook zo vaak hadden gedaan…
Dit was hun knipoog naar de mensen. Nu zouden ze hun kopstoot aan 'De Beweging' voorbereiden… De Laatste Kans….
feedback van andere lezers- geertje
mijn gewoonte
van jaren,
schrijven met de hand
uit principe, in principe
een vulpen
gedrenkt
in rode inkt
zonder hoofdletters,
nooit met hoofletters
een eigengereid
streng opgelegd
reglement
oh Captain
jouw tekst barst van talent
na zo weinig slaap
nog zo kunnen schrijven
mijn polsen weigeren
dienst
ik wil je teveel
tegelijk zeggen,
via dit toetsenbord wat
gelukkig
heel is gebleven
en niet gesmolten....
oefff,
jan, je kan er wat van
ik waande mij in het boek van
George Orwel
waarin hij soortgelijke dingen
voorspelt
ik rep me
anders is
iemand anders me voor
ik wil altijd de eerste zijn
neen hoor !!!!
het is uitstekend...gedaan
lliieeffss
geertje
CaptainNorth: Vind je dat? Ik vind het zo onvolledig... zo... van de pot gerukt... ik heb 't gevoel dat ik iets tracht te schrijven dat in m'n hoofd zit maar er dus niet uitkomt... mmmhmmm.. wel goed vind ik dat ik er tenminste in geslaagd ben om m'n verhaal een definitief onderwerp te bezorgen. Het onderwerp dat al van bij het begin in m'n hoofd zat... dus ja... nu voortdoen is de boodschap. merci geertje... - Vansion
't blijft interessant - ik ben echt benieuwd hoe je de verwachting die je hier magistraal schept gaat inlossen ...
CaptainNorth: Ewel eh... ik ook...!!!! Wat een miserie weer... maar het blijft dus... ineteressant... allez... ik vind het ook niet meer dan dat... maar ik ga dus m'n best doen...
enjoy the weekend...
;-)
|
