Volg ons op facebook
|
< terug
FOUTE ZAKEN
Bij het binnen gaan van mijn stamcafeetje, hoorde ik direct aan de mij bekende stem, dat Theo terug was. Theo was enkele Jaren geleden eens het onderwerp van discussie geweest in het bruin café.
'de Theo' die in de fout was gegaan'.
Volgens enkele gasten een 'klootzak'.
Voor de meeste echter er een ingeluisde stakker.
Theo, was destijds een man van in de dertig.
Een niet onaardige verschijning, slank en tenger van bouw.
Hoog begaafd wil ik hem niet noemen maar ook niet dom of achterlijk,
zoals de mening van sommigen.
Wel had hij een slechte jeugd gehad, opvang tehuizen en dergelijke.
Nooit echt zijn ouders gekend al die misstanden ervaren en meer.
Het vreemde was echter dat als hij er over praatte, hij steevast zei
'ik heb er geen moeite mee hoor'.
Het enige, vertelde hij mee eens, ik krijg nergens meer een baantje omdat ik een drankprobleem heb gehad.
Al kan ik aantonen dat ik al twee jaar niet meer drink, ze moeten mij niet.
En geloof mij ik wil alles aanpakken hoor, vertelde hij destijds.
Hij kwam voor mij dus over als een mens met veel problemen.
Maar nuchter genoeg om dit het hoofd te bieden.
En toch ook wel standvastig.
De periode voorafgaand aan zijn verdwijning was langer dan een half jaar geweest.
Nu was hij dus terug. Ik herkende hem wel toen ik hem zag zitten, maar met moeite.
Er is bijna niets meer over van hem dacht ik.
Theo was bezig zijn verhaal te lossen, en iedereen had een gewillig oor.
Joop zei zelfs geen,'goedemorgen Ivan, maar knipoogde tegen mij en gaf mij mijn Koffie met het speculaasje zwijgzaam.
Ik gaf Theo toch een hand, en zei blij je weer te zien Theo.'
Ik schrok toen ik in het gezicht van een oude man keek, ‘was dit Theo?'
Maar Theo ging verder met zijn verhaal.
'Als je helemaal geen cent meer te makken hebt. Je zolen zijn versleten en je hebt geen broek meer aan je reet. De knopen van de honger in je darmen beginnen pijnlijk op te spelen. En dan ook nog eens geen ondersteuning meer van de sociale dienst.
Ja, dan maakt het niet meer uit hoe of je aan je geld komt, dan wil je wel.
Dus ik ook, simpel genoeg. Het aanbod komt vanzelf op je af, alsof ze het ruiken. Het zou meer een vakantie worden.
Eerste klas hotel in Bogota. Slechts vijf overnachtingen, goed eten en sightseeing met de andere toeristen.
Duizend euro's zakgeld. Alles werd voor mij geregeld, de tickets.
Heen en terug ik had nergens omkijken naar.
Het leek zo eenvoudig. Even een antieke tafel op halen in Columbia.
Die zou dan weer in Rome tijdens een tussen stop op de terugvlucht naar Schiphol van boord worden gehaald.
En ik vloog door naar huis, geen vuiltje aan de lucht.'
'Vier jaar heb ik er op zitten, 'Vierjaar' in de 'Hel' van Bogota.
Een keer hebben zij mij wat geld gestuurd het eerste half jaar. Via een vriendinnetje van mij, en die stuurde het dan naar de Nederlandse Ambassade,
één keer. Tweehonderd euro's.
De ruim achthonderd euro over van het zakgeld werd direct afgepikt bij mij arrestatie op de Airport van Bogota.
Weet je, dat ik mijn pis liet lopen op dat moment.
Bang, ik wist niet wat mij overkwam, alsof ik voor een vuurpeloton stond.'
'Achteraf was het dat maar geweest.
Ja, nu niet meer natuurlijk.
Na die twee herseninfarcten heeft de ambassade mij vrij gekregen.
Voor die tijd konden zij niets doen.
Hun handen waren gebonden, de regels van het gastland.
Al dat gelul kreeg ik te horen.
Een gelukbij een ongeluk die infarcten, anders had ik er nu nog gezeten, nou ja gezeten, gelegen dan. Want dan was ik de pijp uit geweest. De eis en uitspraak waren acht jaar zonder parool.'
'Ja, ik wist natuurlijk dat ik fout zat, en dat ik het nooit had moeten doen. Maar probeer maar eens de verleiding te weerstaan als je in zo'n arme situatie zit.'
'Maar Theo, wat at je dan?' vroeg Joop.
Theo antwoordde, 'dat wil je niet weten Joop, laten wij het daar maar niet over hebben. Het is te smerig voor woorden.
Maar ratten muizen en kakkerlakken waren een delicatesse. Sommige lang gestraften hielden zich op bij de latrines.
Ja, dat zal ik nooit vergeten'.
'Nou moet je wat drinken dan nu een, 'sapje Jus de Orange?'.
'Wil je er een vers boterhammetje bij, met zo'n lekkere sudderbal, van Nel.
Een beetje vlees op je koontjes mag er wel weer aan Theo.'
'Nou nee dank je Joop, ik lust niet zo van die sudderballen,
'heb je geen Tosti kaas ham.'
Ik zag het gezicht van Joop van kleur verschieten,
en dacht oh, oh, dat is fout Theo.
'Nee, ik zal even een pondje biefstuk voor je halen en bakken,
nou goed achterlijk, sneerde Joop met venijn terug.'
Ik krabbelde mij eens achter mijn oren,
en dacht 'wat is de mens toch kort van geheugen'.
Is dat nu goed of beklagenswaardig?
Ik slofte maar naar de leestafel om het ochtendblad te lezen.
Het eerste wat mij opviel op de voorpagina.
Drie Filippijnen opgehangen in Macau, China wegens drugs smokkel.
Moeder en dochter met haar vriend,
alle protesten o.a. amnestie internationaal, te vergeefs.
Zouden zij wel de sudderbal van Joop geaccepteerd hebben??
Schrijver: Ivan Grud, 25-05-2011
feedback van andere lezers- Mistaker
Doe mij maar een broodje kakkerlak!
Groet,
Greta
Ivan: al eerder gegeten ??? nee toch hoop ik, vr/gr Ivan - ivo
tja hoe dom moet je zijn om te proberen drugs te smokkelen in zo'n landen .. het leven is veel meer dan het geld -mooi beschreven ...
Ivan: Ja Ivo ze maken misbruik van de ellende van anderen, het zal wel zo blijven
vr/gr Ivan - hettie35
Sommige mensen leren het nooit, mooi geschreven.
Groetjes Hettie
Ivan: Nou Hety het is zo, sommigen mensen hebben het nooit, en dus zal het wel altijd zo blijven , erg bedankt voor je comment, vr/gr Ivan - Dora
Niets met suddebal? Dat waren dan wel iets meer dan een paar tia's lijkt me... tosti rat met gesmolten aambeien, mmmjammie, lekker verhaal
Ivan: Ja dora dat slaat nergens op dat comment, maar wel leuk , vr/gr Ivan
|
