|
< terug
zondag 5 juni 2011
' s Ochtends met een pen tussen de vingers geklemd, begin ik steeds met een weersgesteldheid te beschrijven.
Bewolkt met opklaringen, droog, zacht en windstil.
Daarna schrijf ik een eerste intentie op: plantgoed kopen op de markt.
Het lichaam zindert in een nasleep van gisteren. Prikkeling in de rechter hersenschors. Links blijft lamlendig.
Heeft u dat ook, een linker en een rechter helft?
Je ziet het niet in de spiegel maar je voelt het wel.
Sommige mensen hebben een scheef oog. In een gesprek weet ik dan nooit of het links of rechts kijken is. Wanneer ik mijn handpalmen aandachtig bezie zwaaien de lijnen identiek links naar rechts. Mijn voortplantingslid legt zich naargelang de omstandigheden zowel rechts als links in de broek. Toch nog symmetrie?
In wat op deze aardkluit gebeurt allesziens niet. De reden waarom ik dat vind vertel ik niet. U hoeft hiervoor maar een kwaliteitskrant te lezen. Hoe voelt u zich daarbij, vraag ik mij af ? Als lezer moet u mij niets verklappen, maar dat tweeduizend mensen in een vlucht voor armoede en oorlog in de Middelandse zee spoorloos zijn, voor ons een citytrip, dat toucheert mij.
Wij schrijvers, beschrijvend, niet alleen van het diepste in onszelf, maar ook van een waarneming daarbuiten.
Soms het gedierte uit het struikgewas schreeuwen hoort erbij. U begrijpt het wel.
feedback van andere lezers- Dora
Mijn broer had een scheef oog. ik had er van kinds af aan mee leren leven, alles went kennelijk. Toen hij dat eindelijk recht had laten zetten omdat het beter was voor zijn werk, wist ik niet meer wanneer hij tegen me sprak... - Wee
Dankzij mijn beide helften heb ik je woorden gevoeld en begrepen :)
warket: Mensen blijken dan toch iets gemeen te hebben. - ivo
hoe het innerlijke het uiterlijke kan beinvloeden en wij het uiterlijke als innerlijk ervaren, wezenlijk is het beeld dat wij dragen enkel perceptie
warket: Perceptie stelt ons in staat om te relativeren.
|
