Volg ons op facebook
|
< terug
Conceptional Art
Ineens verstart de cabaretier in verstijfde clown. De brief fladdert op de grond. Na een lange doodse stilte wrijft ze de schmink dooreen. Het versmeerde vuile marmerhoofd trekt in een soort gezichtsmassage gekke bekken die langzaam veranderen. In ticks...De zaal lacht… voorzichtig, weet niet zeker of het wel betamelijk is… Hier grapjes over te maken? Haar lichaamstaal wordt die van een eigenwijze kleuter.
Ik mag het niet zeggen, anders krijg ik op mijn flikker. Houd je bek, stuk ongezond, haha hihi. Mijn liefke wil van haar geschiedenis niet wijzer worden… Dan moet ze zich realiseren wat ze doet… in een niet te stoppen proces bijna. Ze weet het niet, maar ze is loops. Als een hijgend schoothondje kwispelt haar eigen moordenaar achter zijn kont aan… Waaróm die dwang dwingt, blijft onbewust. Impuls. Heilig moeten. De schreeuw van de meester die in een onzichtbare dwangbuis haar hart omleidt. Dat is de ban van de Onbewuste Dictator. Om hem zo ver te krijgen dat hij sorry zegt... Voor wat hij deed en dat mag ik niet weten. SORRY liefke mijn. Ik WIL, maar ik ben mama maar.
Artiest- Valerie Peperkoek- speelt weer oud. Ze pakt de pot uierzalf en draait bedachtzaam de deksel open.
Ja, mijn kind speelde de moeder. Vol overgave want ik deugde niet. Dat had haar vader immers alsmaar geschreeuwd. Maar ik was veel langer bij die baas, heb ervaring met haar pa... Ik wist dat hij dat had geflikt. Niets gebeurt voor niks. Shitzooi net zo min, al ben ik er niet verantwoordelijk voor... Volksverlakkerij. Als ik er dan toch persé de dupe van moet wezen zal ik er verdorie iets mee doen ook… Ik weet hoe het zit met mijn kind, maar kinderen moeten hun eigen fouten maken. Daar leren ze méér van dan dat je het voorkauwt. De mijne was een bijdehandte betweter, die wist op haar vijfde alles al nog vóórdat ik mijn mond had opengetrokken. Ik zwijg hen beiden het graf in... hihi, haha.. hoewaaiiewaai...
Onder het praten schminkt Valerie haar gezicht af...
Het is niet zo moeilijk als men het doet voorkomen met dat ongrijpbare KOD, GOD en VALdoodverhaal. Interessant gedoe om makkelijke zaken uniek moeilijk te brengen. Mistgordijnen. Kunst is een kwestie van conceptie. Wat is nep? Wat niet?
Ze neemt een handdoek en wrijft haar gezicht droog.
Noem het niet verneuken, wat het in wezen is, maar trek een duur gezicht en zeg: Conceptional Art.…Zo van: Heb jij ook zo'n zin om even met mij te conceptuelen? Zullen wij een nummertje conceptiekunsten? Heb jij een conceptiekunstende kut, want anders kom ik er niet mee klaar. Dáár is pas echt goed over nagedacht. Publiek wil zich laten bedotten met drollen in glazen potten via een simpele marketingstrategie. Leg in een grote schemerige zaal één goed uitgelichte drol. Niet eens persoonlijk geproduceerd. Nee, een nepperd. Ontbijtkoek met een strootje erin. Aflakken tegen het schimmelen. Onder een kristallen stolp en hup, weer een paar ton verdiend. Maak er veel ophef over in kranten. Ontwerp een lekkerbekkend weblogje plus doe kunstzinnig in een cultuurprogramma op tv. Kunst StofTV. Houdt er een ingewikkelde verhandeling over, zo vaag dat het vanzelf spannend wordt. Veel elitair met dubbele betekenis erin en hup, niemand durft toe te geven dat geen hond het begrijpt. Fluister dat het om een beperke oplage gaat en hang er een fiks prijskaartje aan. Een paar ton…. Geheid, ze staan in de rij om ervoor in te tekenen… Als het zo duur is moet het wel goed zijn. De mens wil bij de neus worden genomen, denkt de artistieke snoodaard. Geef hem eens ongelijk. Of niet dan...De broodnodige ontspanning, een kunstdrol van nog geen euro. Art heeft niets meer te maken met lijden op stoffige zolderkamertjes en droog brood op de plank. Het is maar hoe slim je het aanpakt... Hoeveel kosten mijn toegangskaartjes eigenlijk? Ik houd dat niet zo bij.... Ja sorry hoor, dat doet een manager voor mij.
Val hangt de doek voor spiegel, zet de uierzalf in de la en dooft de lichten op de make-uptafel.
Bij mij in de buurt kent een egoïst geen angst. Dat had ik vroeger niet door. Zolang een voortvarende goeierd HET voor twee doet, is de langevinger het langst. Dat kreeg ik pas in de gatenkaas toen het me opviel dat het meer gaten waren dan kaas. Pipa had een giga minderwaardigheidssyndroom. Dat moet wringen met een doortastende tante als ik. Zolang VAL maar bevalt, hoeft HIJ niet te bevallen. Lieve jongen, voor het oog zóóhooo aller-normaalst, dat niemand hem niet verdenkt van doortraptheid. Mijn fout. Ik was jong, geloofde in integriteit. Tot het vermoeiend werd. Volgens de luiwammes was alles lijden, dat men zonder ambitie uitzat. Voor je dertigste? In de bloei van mijn leven ging ik iedere dag enthousiast te lijf van pure uit de voegen spattende ontdekkingsdrang, maar hij had zelfs geen lol meer in bed. Ik heb hem ooit zelfs gevraagd of hij soms homo was. Wat was hij gepikeerd. Depressief dacht ik nog positief, want dáár is wat aan te doen… Lulletje Lampenkatoen hing als een uitgezakte zitzak op de bank. Ik STU-DEER, zei hij hooghartig maar ik schoot in een gigaschaterlach. "Zo studeer ik altijd." deed hij pissig idioot… Haha, wat een goede mop.
Het gaat om het concept niet waar? Hij hield het boek op de kop…haha. Dacht ik eerst nog dat hij voor één keer iets met humor probeerde… Maar nee..haha. Hij méénde het, zei hij, de draaikont. Hoe gek dacht hij dat ik was? Ik vierde het leven, zong en danste zolang er geen problemen waren. Hij profiteerde mee, maar op een dag was het te vaak gebeurd, die omkeeract. Het leek wel goochelmania. Hij sloeg niet, oh nee, ik kon er niet over klagen. Hem bij de politie aangeven? Geestelijke verraad geldt niet als huiselijk geweld. Er moeten bewijsbare ongelukken gebeuren en dan nóg is het zijn woord tegen het mijne. Zelf zou ik het niet verzinnen me anders voor te doen, maar veel later bleek: Zulk volk liegt juist als er géén getuigen bij zijn. Neem vrienden in huis want dan is ie wel te pruimen? Het begon op te vallen dat ik onderhand verantwoordelijk was voor alles. Vliegende kiep in het vooronder en hij stak geen poot uit, lag als een slappe drol in de mamapappot, maar ook aan koken verspilde hij zijn rijke inzet niet. Als iets goed ging zei mijnheer, dat WIJ het gedaan hadden. Heerlijk profileerde hij zich via mijn initiatieven, maar oh wee, als er iets mis ging. Dan schreeuwde hij: "Dat is VAL's schuld!" Hoezo? Wie was hier vals? Dat soort drolligheid ging héél ver, bleek toen het te laat was. VAL was te blij, daar werd hij agressief van...onderhuids dan. We haalden de hulpverlening erbij. Ik was in verwachting maar volgens hem had ik buiten de pot gepist. Dat was wel even schrikken. At hij van twee walletjes? Om alle hangijzers kletste hij, nee zweeg hij, heen en als dank voor het aangenaam gevrij liet hij het resultaat bij mij... Het gaat om het concept niet waar? Eigen schuld, dikke bult...Maar... eh...
(Wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Wee
Knap geschreven. Dit zijn stukken die ik meerdere keren moet lezen om alles mee te krijgen. Geeft niets, ik lees graag :)
(3e Alinea: ik zwijg ALS het graf?)
Dora: Ik zwijg het graf, ja, dat was bedoeld zo maar als jij hem niet oppikt is ie niet duidelijk genoeg...
Het is al een graf, van de levende doden... maar wellicht is deze dan te vergezocht. Ik zal hem aanpassen. Inderdaad zitten er meer lagen in die je niet onmiddellijk hoeft te kunnen zien. Dank je wel heel erg Wee, voor je fijne feed... - ivo
je bent een open boek dora ..
Dora: Haha, die Ivo, mooi gezegd, fijn om te horen ook, want dat is wel mijn streven...
Soms kom ik niet door de invulling van anderen heen...en hupsakee, daar gaan we weer...ben ik zus of zo en hihallo of hahallo, verklapt men eigenlijk meer wie men zelf is... - warket
Ik lees u niet als lezer maar als schrijver. Dat maakt het begrijpelijker.
Dora: Ik probeel de hele act mee te geven... men moet er de mimiek en de juiste dictie bij denken. Zoals het beeld en geluid ook meespeelt. Dank je in ieder geval voor het lezen warket... - jan
een echt bestaand verhaal, graag gelezen - Mistaker
Knap neergezet Door.
G
Dora: Dank je wel, Greta, ben ik blij mee - Hoeselaar
Ben niet zo een belezen man en heb daardoor ietwat moeite met het verhaal, ja ik weet dat ik me daardoor bloot geef maar eerlijkheid moet ook kunnen
Willy
Dora: Ja hoor Willy, geef je maar bloot... je valt er ook maar zo midden in, Val staat al een half uur op het toneel.... Dank je wel
|
