Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
vrijdag 27 maart 2009door warket
Ik heb gewoon geen zin om zin te hebben. Vandaag niet. Vannacht verdwaalde ik in een bejaardentehuis. Nadat nonkel Arthur aan een alcoholverslaving bezweken was en tante Clemence besloten had om in een rusthuis te gaan wonen was ik haar gaan bezoeken. Aan ziekenhuizen heb ik sowieso een hekel maar in een bejaardenhuis krijg ik het echt benauwd. Reeds bij het binnenkomen gutste het zweet van mijn rug. Met trillende vingers stapte ik hijgend in de lift. Bij overmaat van ramp was dit gebouw vierkant en acht verdiepingen hoog. Ze hadden me aan de receptie verteld dat ze op het tweede woonde in kamer nummer vier. Na zesmaal diep ademhalen betrad ik de kamer en was opgelucht toen ik zag dat ze sliep. Ik gaf de pralines die ik meegebracht had aan een verpleegster die ze meteen op at. Ze vroeg of ik de spuiten op het tiende verdiep voor haar wou steriliseren. Ik durfde niet weigeren, doch eens boven gooide ik de spuiten weg en wou terug naar beneden. De lift was echter verdwenen. Toen ik langs de gang naar de traphal ging deed iemand de deur open en krijste dat er een inbreker was. In paniek vluchtte ik naar een verdieping lager. Iedereen kwam in pyjama naar me toe. In het nauw gedreven kroop ik langs een brandladder naar beneden waar mijn moeder me stond op te wachten.
feedback van andere lezers
|